ἁλιόω-ῶ (f. ώσω, ao. ἡλίωσα, pf. inus.) [ᾰ]
      1 rendre vain ou stérile, IL. 16, 737 ; OD. 5, 104 ; d’où faire ou dire en vain, SOPH. Tr. 258 ;
      2 détruire, SOPH. O.C. 704.

➳ Ao. poét. 3 sg. ἁλίωσε, IL. l. c. ; fut. moy. au sens act. MAX. π. κατ. 582, et au sens pass. π. κατ. 512.

Étym. ἅλιος².

poet. Verb, only fut. ἁλιώσω, aor. ἡλίωσα, Ep. ἁλίωσα ; fut. Med. in act. sense, Max. 582, in pass. sense, Id. 512; (ἅλιος²) : — make fruitless, disappoint, Διὸς νόον… ἁλιῶσαι Od. 5.104; οὐδ’ ἁλίωσε βέλος nor did he hurl the spear in vain, Il. 16.737; οὐχ ἡλίωσε τοὔπος spake not word in vain, S. Tr. 258.
destroy, τό μέν τις οὐ… ἁλιώσει Id. OC 704.

vergeblich machen, vereiteln, Hom. dreimal, Διὸς νόον Od. 5.104, 138, βέλος = ἅλιον ἧκε Il. 16.737 ; – Soph. τοὔπος Tr. 257 (Schol. οὐ μάταιον ἔλεγε τὸ ἔπος); aber φύλλον χερὶ πέρσας, vernichten, O.C. 708 ; – Ap.Rh. ὁδόν 3.1176 u. sonst.