έως (ὁ) [ᾰ] qui vit sur mer, d’où :
   I subst. :
      1 pêcheur, OD. 12, 251 ; 22, 384 ; HDT. 3, 42 ; SOPH. fr. 118 ; PLAT. Ion 539 e, etc. ;
      2 marin, matelot, OD. 24, 419 ;
      3 sorte de poisson, PLUT. M. 978 d ;
   II adj. ἐρέται ἁλ. OD. 16, 349, rameurs sur mer ; βάτραχος ἁλ. grenouille de mer (Lophius piscatorius L.) ARSTT. H.A. 9, 37.

➳ Voc. -εῦ, CLÉM. Hymn. p. 312 ; gén. contr. -ιῶς, PHÉRÉCR. (Bkk. 383) ; acc. pl. non contr. ἁλιέας, ANTIPH. (Com. fr. 3, 104, 17) ; ALEX. (Com. fr. 3, 455). Décl. épq. et ion. : pl. nom. -ιῆες, OD. 22, 384 ; gén. -ιήων, CALL. Dian. 196 ; acc. -ιῆας, OD. 16, 349 ; NIC. Th. 823.

Étym. ἅλς.

(laterwritten ἁλεεύς LXX Is. 19.8, Ev. Matt. 4.18, PFlor. 127.15), ὁ, gen. έως, Ion. ῆος, and contr. ἁλιῶς Pherecr. 200; acc. pl. ἁλιέας Antiph. 190.17, Alex. 155.1; gen. ἁλιέων Id. 76.5; (ἅλς¹, ἅλιος¹): — one who has to do with the sea, and so, fisher, Od. 12.251, 22.384, Hdt. 3.42, S. Fr. 115, Pl. Ion 539e, etc. ; ἀνὴρ ἁ. Hes. Sc. 214.
seaman, sailor, Od. 24.419; ἐρέτας ἁλιῆας rowers on the sea, 16.349; as Adj., ἁλιεὺς στρατός Oppian. H. 5.121.
a fish, = βάτραχος, Arist. HA 620b12, Plu. 2.978d, Paus. 3.21.5.

ὁ (gen. ἁλιῶς Pherecr. B.A. 383), Seemann (ἅλς¹, ἁλιεύς Nebenform von ἅλιος), Od. 16.349 ἐρέτας ἁλιῆας, 24.419 πέμπον ἄγειν ἁλιεῦσι θοῇς ἐπὶ νηυσὶ τιθέντες ; Fischer, Od. 12.251 (ἁλιεύς), 22.384 (ἁλιῆες); – ἀνὴρ ἁλ. Hes. Sc. 214 ; στρατὸς ἁλ. Opp. H. 5.121 ; βάτραχος ἁλ. Seefrosch Arist. H.A. 9.37 ; ein Fisch Plut. Sol. anim. 27.

ἁλεεύς (Rec. ἁλιεύς, the older form; WH, App., 151, -έως, ὁ
(< ἅλς, the sea) [in LXX for דָּג, דַּוָּג ;]
a fisherman: Mat.4:18, 19, Mrk.1:16, 17, Luk.5:2
(AS)