ή, όν :
   I intr. :
      1 pur, saint, sacré, en parl. des choses divines (éther, ESCHL. Pr. 281 ; lumière, SOPH. El. 86 ; oracle, EUR. Ion 243, etc.) ; des lieux ou objets consacrés aux dieux (bois sacré, HH. Merc. 187 ; temple, PD. P. 4, 204 ; sacrifices, SOPH. Tr. 287, etc.) ;
      2 en parl. des dieux eux-mêmes, pur, chaste (Artémis, OD. 5, 123 ; 18, 202, etc. ; Dèmèter, HH. Cer. 203, etc. ; qqf. Zeus, ESCHL. Suppl. 652 ; Apollon, PD. P. 9, 112) ; postér. en parl. des hommes, ESCHL. Ag. 244, etc. ; particul. d’Hippolyte, EUR. Hipp. 102 ;
      3 pur, exempt de souillure, en gén., SOPH. Ant. 889, etc. ; EUR. Or. 1604, etc. ; avec un rég. ἁ. αἵματος, EUR. Hipp. 316 ; φόνου, PLAT. Leg. 759 c, pur de sang, de meurtre ; ἁ. ἀπό τινος, DÉM. 59, 78 Baiter-Sauppe, pur de qqe souillure : abs. en parl. d’animaux : βοὸς ἁγνῆς, ESCHL. Pers. 611, génisse dont le cou est vierge, càd. n’a jamais été souillé par le joug ; p. ext. qui s’abstient de, gén. EUR. Hipp. 138.

• Cp. ἁγνότερος, XÉN. Conv. 8, 9 ; • Sup. -ότατος, PD. P. 1, 41.

➳ [ᾰγ] NAZ. 2, 31, 37, 39, etc.

Étym. R. indo-europ. *(H)ih₂ǵ-no-, pur, sacré, cf. ἅγιος.

ή, όν, (cf. ἅγιος) pure, chaste, holy, Hom. (only in Od.), etc. ; of places and things dedicated to gods, hallowed, ἑορτή Od. 21.259; of frankincense, ἁγνὴ ὀδμή Xenoph. 1.7; ἄλσος h.Merc. 187; τέμενος Pi. P. 4.204; ὕδωρ Id. I. 6 (5).74; πυρὸς ἁγνόταται παγαί Id. P. 1.21; αἰθήρ A. Pr. 282; φάος, λουτρόν, S. El. 86, Ant. 1201; θύματα Id. Tr. 287, cf. Th. 1.126, D.H. 1.38; of food, Jul. Or. 6.192c (Comp.); χρηστήρια E. Ion 243, etc. ; ἐν ἁγνῷ on holyground, A. Supp. 223, but χῶρον οὐχ ἁ. πατεῖν a spot not lawful to tread on, S. OC 37. of divine persons, chaste, pure, Hom., mostly of Artemis, χρυσόθρονος Ἄ. ἁ. Od. 5.123, 18.202, etc. ; also ἁ. Περσεφόνεια 11.386, cf. h.Cer. 337; of Demeter, h.Cer. 203, 439; Χάριτες Sappho 65; ἁ. θεαί, Demeter and Persephone, IG 14.204, 4.31; Apollo, Pi. P. 9.64; Zeus, A. Supp. 653, S. Ph. 1289; of the attributes of gods, θεῶν σέβας S. OT 830. after Hom., of persons, undefiled, chaste, of maidens, Alc. 55, Pi. P. 4.103, A. Fr. 242; ἁ. αὐδά, of a maiden΄s voice, Ag. 245; of Hippolytus, E. Hipp. 102; c. gen., λέχους ἁ. δέμας ib. 1003; γάμων ἁ. Pl. Lg. 840d, cf. Men. Epit. 223; ἁ. ἀπ’ ἀνδρὸς συνουσίας Jusj. ap. D. 59.78.
pure from blood, guiltless, ἁγνοὶ τοὐπὶ τήνδε τὴν κόρην S. Ant. 889; ἁ. χεῖρας E. Or. 1604; μητροκτόνος… τόθ’ ἁ. ὤν Id. El. 975, cf. IA 940; ὅθ’ ἁ. ἦν when he had been purified, S. Tr. 258; c. gen., ἁγνὰς χεῖρας αἵματος E. Hipp. 316; φόνου Pl. Lg. 759c; Δάματρος ἀκτᾶς δέμας ἁ. ἴσχειν pure from food, E. Hipp. 138. generally, pure, upright, ἀέθλων ἁ. κρίσις Pi. O. 3.21; ψυχῆς φιλία ἁ. X. Smp. 8.15, etc. Adv. ἁγνῶς καὶ καθαρῶς h.Ap. 121, Hes. Op. 337; ἁ. ἔχειν X. Mem. 3.8.10.

(*ΑΓ, ἅζομαι), verehrt, heilig, von den Göttern ; bes. Artemis u. Persephone mit dem Nebenbegriff der Keuschheit, jungfräulich, Hom. u. sonst ; auch Zeus, Aesch. Suppl. 640 ; Soph. Phil. 1273 ; Apollo, Pind. P. 9.66 ; Aesch. Suppl. 211 ; χθόνιοι δαίμονες Pers. 610 ; den Göttern geweiht, heilig, ἑορτή Hom. Od. 21.259 ; θύματα Soph. Tr. 286, wie Plat. Legg. VI.782c ; unblutige Opfer, ἱερά Xen. Ag. 11.2 ; θυσίαι Conv. 8.9 ; ἐσχάραι θεοῖν Eur. Suppl. 33 ; ἄλσος H.h. Merc. 187 ; Pind. Ol. 5.10 ; τέμενος P. 4.204 ; βάθρον Plat. Phaedr. 254b ; ἕδρα Aesch. Suppl. 96 ; χῶρος οὐχ ἁγνὸς πατεῖν Soph. O.C. 38, Ort, den zu betreten gottlos ist ; ähnlich αἰθήρ Aesch. Pr. 280. – Von Menschen und Sachen : keusch, rein, ἀνήρ Aesch. Suppl. 358 ; πυρὸς πηγαί Pind. P. 1.21 ; ὕδωρ I. 5.71 ; νᾶμα Aesch. frg. 299 ; Ἠριδανὸς ἁγνοῖς ὕδασι κηπεύει Eubul. Ath. XIII.569a ; der Strymon, Aesch. Pers. 489 ; φάος Soph. El. 86 ; λουτρόν, das reinigende, sühnende, Ant. 1186 ; κρίσις, unbestochen, Pind. Ol. 3.22 ; gereinigt, gesühnt, Soph. Tr. 257 ; unbefleckt, Ant. 880 ; τινός, von etwas, z.B. γάμων ἁγνοί Plat. Legg. VIII.840d ; φόνου, VI.759c ; Δήμητρος Eur. Hippol. 138, nicht Brod essend ; ἁγνὸς ἀφροδισίων Plut. qu.Rom. 20. Bei Dem. 59.78, im Priestereid, ἁγνὴ ἀπ' ἀνδρὸς συνουσίας.
• Adv. ἁγνῶς, Hom. h. Ap. 121 ; καὶ καθαρῶς ἔρδειν τοῖς θεοῖς Hes. O. 339 ; ἁγνῶς ἔχειν Xen. Mem. 3.8.10, rein von Schuld sein.

ἁγνός, -ή, -όν
(< ἅγος, see: ἅγιος), [in LXX chiefly for טָהוֹר (Pss, and Pr. only), also 2Ma.13:8, 4Ma.18:7, al. ;]
__1. free from ceremonial defilement, in a condition prepared for worship (for exx. of pagan usage, V. MM, VGT, see word).
__2. holy, sacred, venerable (II Mac, l.with).
__3. As in OT (cl.), pure, chaste, undefiled, guiltless;
__(a) of persons: 2Co.7:11 11:12, 1Ti.5:22, Tit.2:5, 1Jn.3:3;
__(b) of things: Php.4:8, Jas.3:17, 1Pe.3:2.
† SYN.: εἰλικρινής (which see), pure, primarily as winnowed, purged, first found in ethical sense in NT (sincere). On the equivalence of ἁ. and καθαρός (which see), see DCG, ii, 459a though Westc. (Epp. Jo., 101) notes a distinction between them. (AS)