[ᾰῡ] (seul. prés. impf. et ao.) ;
   I intr.
      1 crier, pousser un cri ou des cris, IL. 20, 50 ; 21, 582 ; ESCHL. Ag. 927 ;
      2 p. ext. faire du bruit, résonner, en parl. de choses, IL. 12, 160 ;
   II tr.
      1 émettre en criant : βοὰν ἀ. EUR. Hec. 1092, pousser un cri ; τί τινι, EUR. El. 757, signifier qqe ch. à qqn ;
      2 appeler en criant, acc. IL. 11, 258 ; d’où invoquer (une divinité), acc. EUR. Hipp. 168 ; AR. Lys. 717.

➳ Impf. 3 sg. ἀΰτει, IL. 20, 50 ; 21, 582 ; ou ἀΰτεεν, Q. SM. 3, 554 ; 3 pl. épq. ἀΰτευν, IL. 12, 160. Ao. réc. ἠΰτησα, NONN. D. 11, 185.

Étym. ἀϋτή.

used by Hom. only in 3 pers. impf., and in Trag. (never in S.) only in pres. and impf. ; ἠΰτησα Nonn. D. 11.185, Epigr.Gr. 995.7; (αὔω²): — cry, shout, μακρὸν ἀΰτει Il. 20.50; καὶ μέγ’ ἀΰτει 21.582; κληδὼν ἀϋτεῖ A. Ag. 927; c. acc. cogn., τοιαῦτ’ ἀϋτῶν Id. Th. 384; ἀΰτει δ’ ὀξύ Id. Pers. 1058 (lyr.); τί τινι E. El. 757, etc. c. acc. pers., call to, ἀΰτει πάντας ἀρίστους Il. 11.258; ἀΰτευν Ἄρτεμιν E. Hipp. 167 (lyr.); τί Ζῆν’ ἀϋτεῖς; why call on Zeus? Ar. Lys. 717; c. acc. pers. et inf., E. Rh. 668. c. acc. rei, call for, βοὰν ἀ.
call for help, Id. Hec. 1092 (lyr.).
proclaim, c. inf., Man. 4.39, 428.

[ῡ], = ἀΰω nur praes. u. impf ; rufen, schreien, tönen ; Hom. Il. 20.50 μακρὸν ἀύτει ; 21.582 μέγ' ἀύτει ; 11.258 ἀύτει πάντας ἀρίστους ; 12.160 κόρυθες δ' ἀμφ' αὖον ἀύτευν βαλλόμεναι ; – Aesch., Eur. u. sp.D.; ἀϋτεῖ Theocr. 24.37 ; Ἄρτεμιν, anrufen, Eur. Hipp. 168.