ἀχαριστέω-ῶ, f. ήσω [χᾰ]
      1 manquer d’indulgence ou de complaisance : τινι, PLAT. Conv. 186 c, pour qqn ;
      2 être ingrat, HPC. 27, 28 ; πρός τινα, XÉN. Mem. 2, 2, 2, à l’égard de qqn ; τινί τινος, DH. 7, 60, n’avoir aucune reconnaissance, ne savoir aucun gré à qqn de qqe chose ; au pass. ἀχαριστεῖσθαι παρά τινος, POL. 23, 11, 8, être mal récompensé par qqn, être payé d’ingratitude.

Étym. ἀχάριστος.

show ingratitude, Antipho Soph. 54, Phld. Herc. 1251.17, Hom. p. 59O. ; πρὸς τοὺς φίλους X. Mem. 2.2.2; τινί Vit. Philonid. p. 13 C., Plu. Phoc. 36; τινί τινος D.H. 7.60.
disoblige, τοῖς κακοῖς καὶ νοσώδεσιν ἀ. Pl. Smp. 186c, cf. SIG 495.159 (iii BC), Luc. DMar. 9.2, Nic.Dam. p. 5 D. Pass., to be treated ungratefully, Plb. 22.11.8, Corn. ND 16, J. BJ 2.16.4, Plu. Cam. 13, Just. Nov. 98 Pr. ; ὑπό τινος Plu. Mar. 28.

nicht gefällig, nicht willfährig sein, Ggstz χαρίζομαι, τινί Plat. Symp. 186c u. sonst ; vgl. Arist. rhet. 2.7 ; οὐδὲν ἀχαριστεῖν τινι, Einem keine Gefälligkeit abschlagen, Plut. Phoc. 36 ; πρός τινα, undankbar sein gegen, Xen. Mem. 2.2.2 ; pass. ἀχαριστοῦμαι παρά τινος, Undank erfahren von Einem, Pol. 23.11.8.