'(v. les temps ci-dessous) [ᾰ]
   I puiser, part. d’un grand vase pour verser dans un petit : νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος, IL. 1, 598 ; οἶνον ἐκ κρητῆρος, OD. 9, 9, puiser du nectar, du vin dans un cratère ; οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν, OD. 2, 349 ; 9, 165, puiser du vin dans des amphores ; εἰς ἄγγεα, HÉS. O. 611, verser dans des vases (le vin qu’on puise) ; au pass. πίθων ἠφύσσετο οἶνος, OD. 23, 305, on puisait du vin dans des tonneaux ; fig. ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφ. IL. 1, 171, puiser, càd. amasser de la fortune et des richesses ;
   II p. suite, s’enfoncer ou pénétrer dans, d’où :
      1 déchirer : διὰ (adv.) δ' ἔντερα χαλκὸς ἤφυσ', IL. 13, 508 ; 17, 315, et le fer (lui) déchira les entrailles ;
      2 fouiller, sonder : ἕλκος, OPP. H. 2, 597, une blessure ;

Moy. (ao. ἠφυσάμην) :
      1 puiser pour soi : ὕδωρ, OD. 4, 359, etc. ; οἶνον, IL. 16, 230 ; 23, 220, de l’eau, du vin ; ἐκ κρητῆρος, IL. 3, 295 ; ἀπὸ κρητῆρος, IL. 10, 579, d’un cratère ;
      2 p. suite, amasser pour soi : ἀ. φύλλα, OD. 7, 286, se faire un lit de feuilles.

➳ Impf. poét. ἄφυσσον, CALL. Cer. 70. Fut. inf. ἀφύξειν, IL. 1, 171 ; fut. dor. ἀφυξῶ, THCR. Idyl. 7, 65 ; fut. poét. ἀφύσω ou ἀφύσσω, ANTH. 5, 226. Ao. sbj. 3 sg. ἀφύξῃ, OPP. H. 1, 769. Ao. homér. ἤφυσα, IL. 13, 508 ; 3 sg. épq. ἄφυσσε, OD. 2, 379 ; impér. ἄφυσσον, OD. 2, 349 ; part. ἀφύσσας, OD. 9, 204. — Pass. impf. 3 sg. ἠφύσσετο, OD. 23, 305. — Moy. prés. part. ἀφυσσόμενος, IL. 23, 220. Ao. ἠφυσάμην, OD. 7, 286 ; 3 sg. épq. ἀφύσσατο, IL. 16, 230 ; part. acc. fém. dor. ἀφυσσαμέναν, EUR. Med. 838 — Mot surt. épq. ; ttf. EUR. l. c., I.A. 1051, et en prose réc. LUC. Par. 10 ; etc.

Étym. cf. ἀφύω.

'

v. *ἀφύω².

Ep. impf. ἄφυσσον Call. Cer. 70; fut. ἀφύξω, Dor. ἀφυξῶ Theoc. 7.65; aor. ἤφυσα Od. 9.165, Ep. ἄφυσσα 2.379, E. IA 1051 (lyr.), imper. ἄφυσσον Od. 2.349; — Med., aor. ἠφυσάμην, Ep. ἀφύσσατο Il. 16.230:
draw liquids, esp. from a larger vessel with a smaller, νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων Il. 1.598, cf. Od. 9.9; οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν ἠφύσαμεν 9.165; εἰς ἄγγε’ ἀφύσσαι δῶρα Διωνύσου Hes. Op. 613; — Pass., πίθων ἠφύσσετο οἶνος was drawn from the winejars, Od. 23.305; metaph, ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν draw full draughts of wealth, i.e.
heap it up, τινί for another, Il. 1.171; ἀ. νέκταρ ἐρώτων AP 5.225 (Paul. Sil.).
sound, probe, ἰητὴρ ἕλκος ἀ. Oppian. H. 2.597. Med., draw for oneself, help oneself to, οἶνον ἀφυσσόμενος Il. 23.220; ἀπὸ Κηφισοῦ ῥοὰς… ἀφυσσαμέναν, of Aphrodite, E. Med. 836 (lyr.); φύλλα ἠφυσάμην I heaped me up a bed of leaves, Od. 7.286, cf. 5.482; metaph, αἰῶνος σπειρήματ’ ἀφυσσάμενος App.Anth. 3.186. — Trag. only in E. l.c. and IA 1051.

fut. ἀφύξειν Il. 1.171 ; dor. ἀφυξῶ Theocr. 7.65 ; aor. ἤφυξα, Sp., wie Opp. H. 1.769 ; Hom. ἠφύσαμεν Od. 9.165 ; ἀφύσσας Od. 9.204, ἄφυσσεν 2.379, ἄφυσσον 2.349, ἀφύσσατο Il. 16.230, ἀφυσσάμεθα Od. 9.85, ἀφυσσάμενοι v.l. Il. 10.579, ἠφυσάμην Od. 7.286 ; Tmesis schwer zu erkennen;
schöpfen, aus einem größern Gefäße in ein kleineres, νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος, aus dem Mischgefäße, Il. 1.598 ; οἶνον ἐκ κρητῆρος ἀφυσσάμενοι δεπάεσσιν ἔκχεον Il. 3.295 ; οἶνον ἐν ἀμφιφορεῦσιν Od. 2.379 ; εἰς ἄγγεα Hes. O. 611 ; – πίθων ἠφύσσετο οἶνος, ward aus den Fässern geschöpft, Od. 23.305 ; ὕδωρ 9.85 ; Λήθης ὕδωρ ὑπὸ στόμα Opp. Cyn. 2.417 ; H. 1.769 εὔτε Ζεὺς ἐκ νεφέων ὄμβρον ἀφύξῃ, Regen ergießen ; übertr., ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφ., Reichtum schöpfen, d.i. anhäufen, Il. 1.171 ; ἀμφὶ δὲ φύλλα ἠφυσάμην, ich häufte mir Laub zusammen, Od. 7.286 ; διὰ ἔντερα χαλκὸς ἤφυσε Il. 13.508, auf διαφύσσω zu beziehen ; doch Opp. Hal. 2.597 ἕλκος ἀφύσσειν, das Geschwür öffnen. Selten in Prosa. Luc. Parasit. 10.
Die Ableitung ist dunkel, doch scheint es kein Kompositum von ὕω, sondern mit ἀφρός zusammenzuhängen.