ἀφ·ορίζω (f. ιῶ, ao. ἀφώρισα ; pass. ao. ἀφωρίσθην, pf. ἀφώρισμαι) :
   I séparer par une limite, d’où :
      1 délimiter : χώραν, PLAT. ISOCR. etc. un pays ; οὐσία ἀφωρισμένη, DÉM. 1202, 21, propriété limitée par des bornes, càd. grevée d’hypothèques ;
      2 border, d’où avoir pour limite : τὸν Ἀσωπόν, PLAT. Criti. 110 e, l’Asôpos ;
      3 assigner une limite, d’où délimiter, circonscrire, marquer avec précision : ἐπιστήμη ἀφωρισμένη, ARSTT. Rhet. 1, 1, 1, science exactement délimitée ; ἀφωρισμένα, ARSTT. Rhet. 1, 1, 7, cas déterminés ; χρόνος ἀφωρισμένος, PLAT. Leg. 785 b, temps déterminé, limite de temps marquée avec précision ; abs. déterminer rigoureusement une proposition, d’où exprimer sous une forme concise, part. sous forme d’un aphorisme, SYN. 255 b ;
      4 p. suite, définir, déterminer : τέχνην, PLAT. Soph. 240 c, définir un art ; τί ἐστιν ἡ σωφροσύνη, ARSTT. définir ce qu’est la tempérance ;
      5 mener à terme (un ouvrage) POL. 2, 71, 10 ;
   II p. suite, séparer, d’où :
      1 séparer, distinguer, PLAT. Rsp. 501 d, etc. ; ἀφ. χωρίς, ARSTT. Pol. 7, 12, 2, mettre à part ; ἀφ. τί τινος, PLAT. Hipp. ma. 298 d, ou τὶ ἀπό τινος, DC. 36, 25, séparer ou distinguer une chose d’une autre ;
      2 mettre à part, d’où désigner spécialement, NT. Ap. 13, 2, Rom. 1, 1, etc. ; πρός τι, ARSTT. Pol. 6, 8, 20, pour qqe office ;
      3 exclure, chasser : τινὰ ἀπὸ γᾶς, EUR. Hec. 940, bannir qqn ; part. excommunier, NT. Luc. 6, 22 ; ECCL. ;

Moy. (ao. ἀφωρισάμην) :
   I délimiter :
      1 délimiter (pour soi) : χώραν, ISOCR. 106 d, un pays, càd. se l’approprier ;
      2 définir, donner une définition : τι, PLAT. Parm. 133 d, ou περί τινος, PLAT. Charm. 173 e, etc. de qqe ch. ;
      3 mener à terme, terminer : λόγον, ISOCR. son discours ;
   II p. suite :
      1 écarter de soi : τέχνην ἐριστικήν, PLAT. Soph. 231 e, l’art de la controverse, càd. y demeurer étranger ;
      2 écarter : τιμάς τινος, EUR. Alc. 31, refuser à qqn des honneurs.

Étym. ἀπό, ὁρίζω.

mark off by boundaries, ἐξελόντας [τὸ ὄρος] τῷ θεῷ καὶ ἀφορίσαντας Hyp. Eux. 16; οὐσία ἀφωρισμένη property marked out by boundary-pillars, D. 49.61; — Med., mark off for oneself, appropriate to oneself, χώραν ὅτι πλείστην Isoc. 5.120; metaph, ἀ. τιμάς E. Alc. 31; — Pass., ἡ ὑπό τινος ἀφορισθεῖσα χώρα Isoc. 4.36.
border on, τοὺς ὅρους ἀφορίζοντας τὸν Ἀσωπόν Pl. Criti. 110e.
determine, define, Id. Sph. 240c; — also Med., περὶ φύσεως ἀφοριζόμενοι Epicr. 11.13; — Pass., χρόνος ἀφωρισμένος a determinate time, Pl. Lg. 785b; ὅροι ἀφωρισμένοι well-defined, Id. Criti. 110d; ἀφωρισμένα definite cases, Arist. Rh. 1354b8; part. ἀφορίσας definitely, D. 25.29.
separate, distinguish, Antipho Soph. Oxy. 1364.290 (Pass.); exclude, Pl. R. 501d, al., ἀ. χωρίς Arist. Pol. 1331a27; ἀ. τί τινος Pl. Hp. Ma. 298d; ἱππέων ἕδρας ἀπὸ τῶν ἄλλων D.C. 36.42; — Med., Pl. Lg. 644a, Chrm. 173e; τι ἀπό τινος Id. Sph. 227c; — Pass., ἀφορίζεσθαι ἀπό τινος Id. Smp. 205c; abs., ἀγνοίας ἀφωρισμένον εἶδος distinct species, Id. Sph. 229c; ἐπιστήμη ἀφωρισμένη Arist. Rh. 1354a3.
bring to an end, finish, βίβλους Plb. 2.71.10; — Med., λόγον Isoc. 15.58.
grant as a special gift, τᾷ κάλλος ἀφώρισε Κύπρις Epigr.Gr. 244.3 (Cyzicus). c. acc. pers., banish, καί μ’ ἀπὸ γᾶς ὥρισε E. Hec. 940 (lyr.).
separate, Act. Ap. 19.9, etc. ; — Pass., ἱερέων γένος ἀπὸ τῶν ἄλλωνισμένον Pl. Ti. 24a; ἐκ τινῶν ἀφωρισμένων from a definite class of persons, Arist. Pol. 1292b4; ἀφωρισμένος τέχνην having a definite art assigned one, Pl. Sph. 231e.
set apart for rejection, cast out, excommunicate, Ev. Luc. 6.22.
set apart for some office, appoint, ordain, Act. Ap. 13.2, Ep. Rom. 1.1 (Pass.), Ep. Gal. 1.15. Pass., ἀρχὴ ἀφωρισμένη πρὸς τὰς θυσίας Arist. Pol. 1322b26; of a treatise, to be devoted to, c. dat., Olymp. in Mete. 9.15.

a) begrenzen, die Grenzen bestimmen, Plat. Critia.110e ; ὅροι ἀφωρισμένοι, genau bestimmte Grenzen, ibid.; Ἑλλάδα Pol. 17.5 ; Plut. Pomp. 60 : die Grenzen eines verpfändeten Grundstückes bestimmen, ὅσοις ἡ οὐσία ἀφωρισμένη ἦν, denen ihr Vermögen verpfändet war, Dem. 49.61 ; χώραν ἀφορίσασθαι Isocr. 5.120, für sich abgrenzen, d.i. erobern ; τιμὰς νερτέρων ἀφοριζόμενος, schmälern, Eur. Alc. 32 ; pass. ἡ ὑφ' ἡμῶν ἀφορισθεῖσα χώρα, das von uns Eroberte, Isocr. 4.36.
b) ein Ziel setzen, beendigen, βίβλον Pol. 2.71 ; med., λόγον Isocr. 15.58.
c) trennen, absondern, ἀπὸ πάσης τῆς ποιήσεως ἓν μόριον ἀφορισθέν Plat. Symp. 205c ; med., Soph. 227c ; τί τινος Hipp. mai. 208d ; ἀφωρισμένος, abgesondert, abgeschlossen, τέχνη Arist. rhet. 1.1 ; πλῆθος, bestimmte, Pol. 3.90.
d) des Landes verweisen, in tmesi, καί μ' ἀπὸ γᾶς ὥρισεν Ἰλιάδος Eur. Hec. 931.
e) act. u. häufiger med., einen Begriff abgrenzen, definieren, τέχνην Plat. Soph. 240c ; εὐδαίμονα Charm. 173e, u. öfter bei folgd. Philosophen ; περὶ φύσεως ἀφοριζόμενος Epicrat. Ath. II.59d.
f) τέχνην ἐριστικὴν ἀφωρισμένος Plat. Soph. 231e, der diese Kunst abgesondert besonders betreibt.

ἀφ-ορίζω
[in LXX (Cremer, 805 f.) for בָּדַל hi., סָגַר hi., נוּף hi., רוּם hi etc. ;]
__(a) to mark off by boundaries from, separate from: with accusative, Act.19:9, Gal.2:12; id. before ἐκ (ἀπό), Mat.13:49 25:32 (MM, see word); of excom­munication, Luk.6:22. Pass., absol., 2Co.6:17;
__(b) to set apart, devote to a special purpose (before εἰς): with accusative, Gal.1:15. Mid., Act.13:2, Rom.1:1 (DB, iii 588).†
(AS)