'ἀφ·ικνέομαι-οῦμαι (impf. ἀφικνούμην, f. ἀφίξομαι, ao.2 ἀφικόμην [ῑ], pf. ἀφῖγμαι, pl.q.pf. ἀφίγμην) :
   I arriver, d’où :
      1 arriver, parvenir, d’où venir, avec l’acc. de lieu, HOM. HÉS. PD. : κλισίην, IL. 11, 618 ; νῆας, IL. 17, 454, à la tente, aux vaisseaux ; de même avec un acc. de pers. μνηστῆρας, OD. 1, 332, arriver parmi les prétendants ; rar. avec εἰς, IL. 24, 431 ; OD. 4, 255 ; avec ἐπί, IL. 10, 281 ; 22, 208 ; avec ποτί, OD. 6, 297 ; avec κατά, IL. 13, 329 ; avec ὑπό, OD. 20, 81 ; avec le rég. du lieu d’où l’on vient : ἀφ. παρά τινος, SOPH. O.R. 935, arriver d’auprès de qqn ; avec double rég. : ἀφ. τινι ἐς λόγους, HDT. 2, 28, entrer en conversation avec qqn ; διὰ λόγων ἑαυτῷ ἀφ. EUR. Med. 872, converser avec soi-même, càd. réfléchir en soi-même ; διὰ μάχης ἀφ. τινι, HDT. 1, 169, engager un combat avec qqn ; avec un suj. de chose (navire, cargaison, etc.) XÉN. PLAT. ; fig. μ' ἄλγος ἀφίκετο, IL. 18, 395, une douleur est venue m’atteindre ;
      2 parvenir à, en venir à, en parl. d’une condition, d’un état de l’esprit, d’une disposition de l’âme, etc. ; ἀφ. εἰς τὸ ἴσον τινί, XÉN. Cyr. 1, 4, 5, parvenir à égaler qqn ; εἰς ἀπορίαν, PLAT. ; ἐς ἀπορίην, HDT. 1, 79, en arriver à être sans ressources ; ἐς τοσοῦτον τύχης, HDT. 1, 124 ; ἐς τοῦτο δυστυχίας, THC. 7, 86, en venir à ce degré de fortune, d’infortune, etc. ; εἰς ἀθυμίαν, EUR. en arriver au découragement ; avec double rég. ἐς ἔχθος ἀπικέσθαι τινί, HDT. ou δι' ἔχθρας ἀφ. τινί, EUR. Hipp. 1164, en venir à des sentiments d’hostilité pour qqn ; avec un inf. ἐς ὀλίγον ἀφίκετο τὸ στράτευμα νικηθῆναι, THC. 4, 129, il s’en fallut de peu que l’armée ne finît par être vaincue ;
   II revenir, retourner, OD. 10, 420 ; EUR. El. 6 ; PLAT. Charm. 153 a.

➳ Fut. 2 sg. épq. ἀφίξεαι, OD. 12, 39. ao.2 ἀφικόμην, p. except. avec [ῐ], PD. O. 9, 67 ; impér. 2 sg. ἀφίκεο, OD. 1, 171 ; impér. dor. ἀφίκευσο, THCR. Idyl. 11, 42 (vulg. ἀφίκευ τύ). — Conjug. ion. prés. ἀπικνέομαι, HDT. 2, 41, etc. Impf. 3 pl. ἀπικνέοντο, HDT. 4, 125. Fut. ἀπίξομαι, HDT. 2, 29 (cf. éol. 3 sg. ἀπίξεται, THCR. Idyl. 29, 13). Ao.2 ἀπικόμην, HDT. 2, 44 ; 8, 8 ; 2 sg. ἀπίκευ, HDT. 1, 124 ; 3 pl. ἀπικέατο, HDT. 1, 15, 169. Pf. 3 sg. ἀπῖκται, HDT. 1, 193. Pl.q.pf. 3 pl. ἀπίκατο, HDT. 8, 6, et ἀπιγμένοι ἦσαν, HDT. 9, 118.

Étym. ἀπό, ἱκνέομαι.

'

Ion. ἀπικνέομαι Hdt. 2.28, al. ; impf. ἀφικνεῖτο Th. 3.33; fut. ἀφίξομαι Il. 18.270, etc., Ion. 2 sg. ἀπίξεαι Hdt. 2.29, 3 sg. ἀπίξεται Theoc. 29.13; pf. ἀφῖγμαι Od. 6.297, Att. 2 sg. ἀφῖξαι A. Pr. 305, 3 sg. ἀφῖκται S. OC 794; plpf. ἀφῖκτο ib. 1590, Ion. 3 pl. ἀπίκατο Hdt. 8.6; aor. ἀφικόμην Il. 18.395, etc. ; inf. ἀφικέσθαι; Dor. imper. ἀφίκευσο Theoc. 11.42; aor.1 part. ἀφιξάμενος Epigr.Gr. 981.9 (Philae):
arrive at, come to, reach; Constr., in Hom., Pi., and Trag. mostly c. acc. loci, Il. 13.645, Pi. P. 5.29, A. Pers. 15, etc. ; ὅνδε δόμονδε Hes. Sc. 38; in Hom. also c. acc. pers., μνηστῆρας ἀ.
came up to them, Od. 1.332, cf. 11.122, etc. ; ὅτε μ’ ἄλγος ἀφίκετο came to me, Il. 18.395; similarly, τοῦτον νῦν ἀφίκεσθε come up to this throw ! Od. 8.202; freq. also with Preps., ἀ. ἐς… Il. 24.431, Od. 4.255, etc. ; less freq. ἐπί… Il. 10.281, 22.208; still more rarely κατά…, ποτί…, 13.329, Od. 6.297; ἀ. πρὸς τέλος γόων S. OC 1622; ἐπὶ τῶν νήσων X. HG 5.1.2; ἄχρι τοῦ μὴ πεινῆν ἀ. Id. Smp. 4.37; θανάτου τοῦτ’ ἐγγυτάτω τοὔπος ἀφῖκται S. Ant. 934; παρά τινος ἀ. Id. OT 935, etc. ; abs., arrive, ὁπποίης ἐπὶ νηὸς ἀφίκεο Od. 1.171; ὅταν ἀ. ὥρη Thgn. 723; σῖτος ἀφικνούμενος D. 20.31; ὁ ἀφικνούμενος the stranger, newcomer, IG1². 118.11; — Phrases; ἀ. ἐπὶ or εἰς πάντα, to try every means, S. OT 265, E. Hipp. 284; ἀ. ἐς πᾶσαν βάσανον Hdt. 8.110; ἐς διάπειράν τινος ἀ. Id. 2.28, 77; ἐπὶ τὸ τέμνειν μῦς ἀ. Gal. 2.230.
come into a certain condition, ἀ. ἐς πᾶν κακοῦ Hdt. 7.118; ἐς ἀπορίην πολλήν Id. 1.79; ἐς τοσοῦτο τύχης, ἐς τοῦτο δυστυχίας, come into such a…, ib. 124, Th. 7.86; ἐς ὀλίγον ἀ. νικηθῆναι come within little of being conquered, Id 4.129; εἰς τὸ ἴσον ἀ. τινί attain equality with…, X. Cyr. 1.4.5; εἰς ὀργήν Men. Pk. 44; ellipt., ἐς ἄνδρ’ ἀφίκου reachedst man΄s estate, E. Ion 322. of intercourse with others, ἀ. τινὶ ἐς λόγους hold converse with one, Hdt. 2.28; ἐς ἔχθεα, ἐς ἔριν ἀ. τινί, Id. 3.82, E. IA 319; διὰ μάχης, δι’ ἔχθρας ἀ. τινί, Hdt. 1.169, E. Hipp. 1164; διὰ λόγων ἐμαυτῇ Id. Med. 872. less freq. c. dat. pers., ἀ. τινί come at his call, Pi. O. 9.67, Hdt. 5.24, Th. 4.85. εἰς τόξευμα ἀ.
come within shot, X. Cyr. 1.4.23, etc. of things, ἐς ὀξὺ ἀ. dub.l. for ἀπηγμένα, μένας in Hdt. 2.28, 7.64; ὁ λόγος εἰς ταὐτὸν ἀ. Arist. EN 1097a24, cf. 1167a12, al. the sense of return is sts. implied in the context, but is not inherent in the word, as Od. 10.420, Pi. P. 8.54, E. El. 6, Pl. Chrm. 153a.

(ἱκνέομαι), hingelangen, hinkommen, zu einer Person, nach einem Orte. Bei Hom. gew., auch einzeln bei andern Dichtern mit dem bloßen acc., ἄστυ Aesch. Pers. 15 ; δόμους Pind. P. 5.29 ; bei Hom. das in Prosa gew. πρός τι Od. 6.297 ; ἐπί u. εἴς τι, Il. 10.281, 24.431, Od. 4.255, 9.216 ; κατά τι, Il. 13.329 ; ἐπί τινος, an einem Orte anlangen, Xen. Hell. 5.1.2 ; παρά τινα, 1.1.6 ; Plat. Prot. 318b ; zurückkehren, Charm. 153a u. sonst ; übertr., ἄλγος ἀφίκετό με, traf mich, Il. 18.395. Als einzelne Verbindungen merke man : διὰ μάχης ἀπικέατο Ἁρπάγῳ, lieferten ihm eine Schlacht, Her. 1.169 ; εἰς λόγους τινί, mit Einem in ein Gespräch geraten, 2.28 u. A.; διὰ λόγων Eur. Med. 872 ; εἰς ἔχθος ἀφ. τινι, mit Einem in Feindschaft geraten, 3.82, vgl. δι' ἔχθρας Eur. Hipp. 1164 ; εἰς διάπειράν τινος, von etwas Erfahrung haben, 2.77 ; ἐσπᾶν κακοῦ, ἐς τὸ ἔσχατον κακοῦ, in die höchste Gefahr, Not kommen, sich jeder Gefahr unterziehen, 7.118, 8.52 ; εἰς τοσοῦτον τύχης, zu einem so großen Glücke, 1.124 ; εἰς τοῦτο δυστυχίας Thuc. 7.86 ; ἐς ἀνάγκην Thuc. 4.10 ; ἐς χρείαν τοῦ μάχεσθαι Plat. Legg. III.697d ; εἰσπᾶν, ἐπὶ πάντα ἀφ., alles versuchen, Eur. Hipp. 284 ; Soph. O.R. 265 ; – εἰς ὀλίγον ἀφίκετο πᾶν τὸ στράτευμα νικηθῆναι Thuc. 4.129, das ganze Heer wäre beinah besiegt worden. – Auch von leblosen Dingen, doch seltener, σῖτος ἀφικνούμενος, wie wir : ankommendes, eingeführtes Getreide, Dem. 20.31.

ἀφ-ικνέομαι, -οῦμαι
[in LXX for בּוֹא, etc. ;]
perfective of ἱκνέομαι, to come (M, Pr., 247), to arrive at, come to, reach: metaph. (MM, see word), Rom.16:19.†
(AS)