ἀφειδέω-ῶ (f. ήσω, ao. ἠφείδησα, pf. ἠφείδηκα) :
      1 ne pas épargner, ne pas ménager (sa vie, sa peine, etc.) gén. SOPH. El. 980 ; THC. 2, 43 et 51 ; etc. ; abs. HPC. Art. 802 ; EUR. I.T. 1354 ; etc. ;
      2 p. suite, ne faire aucun cas de, càd. négliger, se soustraire à, gén. SOPH. Ant. 414 (conj. ἀκηδήσοι Bonitz).

Étym. ἀφειδής.

to be unsparing, lavish of, ψυχῆς S. El. 980; τοῦ βίου Th. 2.43; σφῶν αὐτῶν ib. 51; τῶν σωμάτων Lys. 2.25; abs., ἀφειδήσαντες [πόνου, or the like] ungrudgingly, Hp. Art. 37; recklessly, E. IT 1354.
take no care for, neglect, εἴ τις τοῦδ’ ἀφειδήσοι πόνου S. Ant. 414 (s.v.l.); reck not of, μαινομένης θαλάσσης Musae. 303; βασιλῆος, ἀέθλων, τοκήων A.R. 2.98 (ἀκήδησαν Choerob.), 869, 3.630; Ἀφροδίτης Nonn. D. 8.217; also in Prose, Str. 1.2.6.

nicht schonen, nicht sparen, τινός, z.B. ψυχῆς Soph. El. 968 ; βίου Thuc. 2.43 ; σφῶν αὐτῶν 2.51, wie Plut. Poplic. 9 ; σωμάτων Lys. 2.25 ; τῶν ἀλλοτρίων, fremdes Gut verschwenden ; absolut Eur. I.T. 1354 ; ohne Rücksicht, ἀφειδήσαντες ἕλεσθε τὸν ἄριστον Ap.Rh. 1.338 ; θαλάσσης, nicht achten, Mus. 302 ; vernachlässigen, πόνου Soph. Ant. 410, sich der Arbeit entziehen ; vgl. βασιλῆος Ap.Rh. 2.98.