ἀ·τρύγετος, ος, ον [αῠ] où l’on ne peut rien récolter, stérile, d’ord. en parl. de la mer (ἅλς, IL. 1, 316, etc. ; OD. 1, 72, etc. ; θάλασσα, IL. 14, 204 ; HÉS. Th. 413, etc. ; πόντος, IL. 15, 27 ; OD. 2, 370, etc. ; HÉS. Th. 241 ; πέλαγος, HÉS. Th. 131 ; etc.) ; abs. ἡ ἀτρυγέτη (fém. réc.) ANTH. App. 234, la mer ; en parl. de l’air, IL. 17, 425 ; HH. Cer. 67, 457 ; fig. ἀ. νύξ, ANTH. 7, 735, la nuit stérile, càd. la mort.

Étym. ἀ, τρυγάω.

ον, later η, ον IG 3.900: — unharvested, barren, freq. in Hom. as epith. of the sea, παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο Il. 1.316, al. ; πόντον ἐπ’ ἀ. Od. 2.370, al. ; also δι’ αἰθέρος ἀτρυγέτοιο Il. 17.425, Hes. Cat. Oxy. 1358.2.34, h.Cer. 67, 457; Ep. Adj., borrowed by S. Fr. 476, Ar. V. 1521, Av. 1338 (all lyr.). metaph, ἀ. νύξ, of death, AP 7.735 (Damag.). (Expld. as if from ἀ-priv., τρυγάω by Sch. Od. l.c., etc. ; but = ἄτρυτος, never worn out, unresting, acc. to Hdn. Gr. 2.284.)

wo nichts zu ärnten ist, unfruchtbar, öde, bei Hom. häufig Beiwort des Meeres ; λίμνη Soph. frg. 423 ; auch des Aethers, Il. 17.425 ; H.h. Cer. 67, 457 ; νύξ Damag. 11 (VII.735). – Auch ἡ ἀτρυγέτη, das Meer, ep. (APP 234).