[ᾰῐ] (verbe poét. sans fut. ni pf. act. ; au pass. seul. prés. et impf. ; v. ci-dessous) :
      1 élever, nourrir, acc. IL. 14, 202 ; 16, 191 ; OD. 18, 323 ; HÉS. Th. 480 ; PD. N. 3, 56 ; etc. ; en parl. d’animaux (chevaux, IL. 5, 271 ; oie, OD. 15, 174) ;
      2 caresser, choyer, THCR. Idyl. 15, 111 ; 17, 58 ; en mauv. part, cajoler, duper, HIPPON. fr. 86 ;

Moy. (seul. ao. 3 sg. ἀτιτήλατο) nourrir, OPP. C. 1, 271.

➳ Act. prés. inf. épq. ἀτιταλλέμεναι, OD. 11, 250 ; HÉS. l. c. Impf. ἀτίταλλον, IL. 14, 202 ; OD. 19, 354 ; PD. l. c. ; A.RH. 4, 1739 ; THCR. Idyl. 17, 58 ; en prose réc. THÉM. 20, 234 (var. ἠτίτ-). Ao. ἀτίτηλα, IL. 24, 60 ; ANTH. 7, 334 ; MOSCH. 2, 12. — Pass. prés. part. OD. 15, 174 ; impf. 3 sg. ἀτιτάλλετο, HH. Merc. 400.

Étym. redoubl. de ἀτάλλω.

aor.1 ἀτίτηλα Il. 24.60, IG 14.2005; — Med., aor.1 ἀτιτήλατο Opp. C. 1.271; (< ἀταλός); — redupl. form of ἀτάλλω, rear, tend, θρέψα τε καὶ ἀτίτηλα Il. l.c. ; παῖδα δὲ ὣς ἀτίταλλε Od. 18.323; οἵ μ’ ἐν σφοῖσι δόμοισιν ἐῢ τρέφον ἠδ’ ἀτίταλλον Il. 14.202, cf. 16.191, Hes. Th. 480, Pi. N. 3.58; also of animals, τοὺς μὲν [ἵππους]… ἀτίταλλ’ ἐπὶ φάτνῃ Il. 5.271; — Pass., χῆν’ ἥρπαξ’ ἀτιταλλομένην ἐνὶ οἴκῳ Od. 15.174. metaph, cherish, καί σε Κόως ἀτίταλλε Theoc. 17.58; c. dat., καλοῖς Id. 15.111; in bad sense, beguile, cajole, σκιράφοις ἀ. Hippon. 86. — Poet. and late Prose, as Them. Or. 20.234b.

poet. = ἀτάλλω, aufziehen, pflegen, warten, παῖδα Od. 15.450 ; σύας σιάλους 14.41 ; γόνον Pind. N. 3.56 ; ἵππων, ὅσσα γένεθλ' ἀτιτήλατο μύριος αἶα Opp. C. 1.271 ; übh. hegen, pflegen, Theocr. 17.58 ; καλοῖς, schmücken, 15.111.