ἀτιμόω-ῶ (f. ώσω, ao. ἠτίμωσα, pf. ἠτίμωκα, etc.) :
      1 dédaigner, ESCHL. Suppl. 644 ; au pass. être déshonoré ou méprisé, HDT. 4, 66 ; 7, 231 ; ESCHL. EUR. ;
      2 à Athènes, priver des droits de citoyen (v. ἀτιμία), AR. Pax 743 ; AND. 5, 28, etc. ; DÉM. 253, 3, etc. ; au pass. PLAT. Rsp. 553 b.

Étym. ἄτιμος.

fut. -ώσω ; aor. ἠτίμωσα A. Supp. 644 (lyr.), etc. ; pf. ἠτίμωκα D. 21.103; — Pass., pf. ἠτίμωμαι E. Hel. 455, D. 21.91; plpf. ἠτίμωτο Hdt. 7.231, IG 1.61a10; aor. -ώθην A. Ch. 636 (lyr.), And. 1.33, etc. ; fut. ἀτιμωθήσομαι Isoc. 5.64; ἠτιμώσομαι D. 19.284: — dishonour, A. Supp. 644; — Pass., suffer dishonour or indignity, Hdt. 4.66, 7.231, A. Ch. 636, E. Hel. 455.
punish with ἀτιμία 2, Ar. Pax 742, And. 1.33, D. 18.82, Arist. Ath. 53.6 (Pass.); ἀτιμωθῆναι ἐπὶ αἰτίᾳ Lys. 6.25; ἐκπεσόντα ἢ ἀτιμωθέντα Pl. R. 553b.

[ῑ], entehren, beschimpfen, Aesch. Ag. 1038, Suppl. 634 Eur. Hel. 462 ; bes. mit der Atimie belegen, von den Rechten eines Bürgers ausschließen, vgl. ἄτιμος ; Andoc. 1.33, 107 Lys. 10.22 Dem. 59.6 ; ἠτιμώσεται 19.284 ; öfter bei Rednern.

ἀτιμόω, -ῶ
(< ἄτιμος), [in LXX chiefly for בָּזָה ;]
= ἀτιμάζω, to dishonour, treat with indignity: Mrk.12:4, Rec.†
(AS)