(f. ίσω [ῐ], ao. ἤτισα [ῐ], pf. inus.) :
      1 dédaigner, IL. 20, 166 ;
      2 p. suite, traiter sans égards, acc. ESCHL. Sept. 441 ; SOPH. O.C. 1153 ; EUR. Alc. 1037, etc. ; avec un gén. : γεράων τινὰ ἀ. A.RH. 1, 615, priver qqn des honneurs qui lui sont dus.

➳ Fut. épq. ἀτίσσω, A.RH. 3, 181 ; ao. seul. sbj. 2 sg. ἀτίσῃς, ESCHL. Eum. 540, et ao. épq. ἄτισσα, A.RH. 1, 615, etc. ; d’ord. surt. au part. prés. IL. ESCHL. ll. cc.

Étym. ἀ, τίω ; cf. ἀτίω.

mostly in pres. part. ; 2 and 3 sg., E. Rh. 327, 253 (lyr.); inf., S. OC 1153; fut. ἀτίσεις [ι] A. Fr. 105; aor. subj. ἀτίσῃς [ι] Id. Eu. 542 (lyr.); Ep. aor. ἄτισσα A.R. 1.615; — Pass., Gal. 18(2).642: — not to honour, not to heed, ὁ δὲ πρῶτον μὲν ἀτίζων ἔρχεται unheeding, Il. 20.166; c. acc., slight, treat lightly, θεοὺς ἀτίζων A. Th. 441, cf. E. Supp. 19, Rhian. 1.5; c. gen. rei, deprive of honour due, γεράων μιν ἄτισσαν A.R. l.c. — Never in early Prose; for Nic. Al. 193 v. ἀτύζω.

nicht ehren, auf etwas nicht achten ; absolut, ἀτίζων, unbekümmert, Il. 20.166 ; öfter Tragg. θεούς, Aesch. Suppl. 714 ; ἀτίσῃς Eum. 513 ; τί Soph. O.C. 1155, wie Eur. öfter ; Rhian. 1.5 ; Ap.Rh. vrbdt μὶν γεράων ἄτισσαν 1.615.