ἀ·τέλεστος, ος, ον :
   I inachevé, d’où :
      1 qui ne s’accomplit pas, IL. 4, 168 ; OD. 8, 571, etc. ;
      2 p. suite, sans effet, vain, IL. 4, 26 ; OD. 2, 273, etc. ; adv. ἀτέλεστα, ANTH. 12, 21, vainement ;
      3 qui ne se termine pas, sans fin, OD. 16, 111 (neutre adv.) ;
   II non initié à, gén. EUR. Bacch. 40 ; dat. EL. V.H. 3, 9 ; abs. PLAT. Phæd. 69 c ; ARSTT. Rhet. 3, 18, 1 ; t. eccl. non baptisé, NAZ. Or. 40, t. 2, p. 400 a.

Étym. ἀ, τελέω.

ον, without end, issue, or effect, unaccomplished, ἅλιον θεῖναι πόνον ἠδ’ ἀ. Il. 4.26, cf. 57, 168, Od. 2.273; σῖτον ἔδοντες μὰψ αὔτως ἀ. 16.111; τὰ δέ κεν θεὸς ἢ τελέσειεν ἤ κ’ ἀτέλεστ’ εἴη 8.571, cf. Tab. Defix. Aud. 68b; rare in Prose, of prayers, not deserving of accomplishment, Antipho 1.22; ἀ. κῶνος truncated cone, Hero Stereom. 1.16; neut. pl. as Adv., inconclusively, ἀ. λαλεῖν AP 12.21 (Strat.).
uninitiated in…, c. gen., βακχευμάτων E. Ba. 40; metaph, ἀ. ἱερῶν καὶ μυστηρίων τῆς πολιτείας Plu. Flam. 2; abs., ἀ. καὶ ἀμύητος Pl. Phd. 69c, cf. Arist. Rh. 1419a4, Phld. Acad. Ind. p. 4 M. ; ἀ. τῷ θεῷ Ael. VH 3.9; prob.
unmarried, Tab. Defix. Aud. 68a. = ἀτελής III, χώρα D. Prooem. 55.
endless, eternal, Parm. 8.4.

1) unvollendet, d.i.
   a) ohne Erfolg, neben ἁλίη, ὁδός Od. 2.273 ; πόνος Il. 4.57 ; μὰψ αὔτως, ἀτέλεστον, σῖτον ἔδοντας Od. 16.111, immerfort.
   b) unausgeführt, Od. 8.571, 18.345 ; ἀτέλεστα λαλεῖν, vergebens, Strat. 16 (XII.21).
   c) was nicht ausgeführt werden darf, neben ἀθέμιτα Antiph. 1.22.
2) nicht eingeweiht, βακχευμάτων Eur. Bacch. 40 ; neben ἀμύητος, ohne höhere Bildung, Plat. Phaed. 69c ; τῶν ἱερῶν καὶ μυστηρίων Plut. Flam. 2 ; τῷ θεῷ Ael. V.H. 3.9.