'ος, ον [ᾰῠ] sans valeur, vil, ἀ. ἔπος, IL. 24, 767, parole injurieuse ; ὥς μ' ἀσύφηλον ἔρεξε, IL. 9, 647, comme il m’a indignement traité.

Étym. Orig. incert. ; p.-ê. de ἄσοφος, d’où éol. ἀσύφηλος.

'

ον, headstrong, or perh.
foolish, ὥς μ’ ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν ὡς εἴ τιν’ ἀτίμητον μετανάστην Il. 9.647; οὔ πω σεῦ ἄκουσα κακὸν ἔπος οὐδ’ ἀσύφηλον 24.767, cf. Q.S. 9.521; also in late Prose, as Eun. VS p. 481B. Adv. -λως foolishly, Dius ap. Stob. 4.21.16.

Hom. zweimal, Il. 9.647 ὥς μ' ἀσύφηλον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν Ἀτρείδης ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην, 24.767 ἀλλ' οὔ πω σεῦ ἄκουσα κακὸν ἔπος οὐδ' ἀσύφηλον ; der Sinn scheint also »verächtlich« zu sein ; abzuleiten vielleicht von σοφός, Aeolisch, also eigentlich »unweise«, »töricht«. Auch Sp.: λόγος οὐκ ἀσυφάλως μυθεύμενος Dius bei Stob. Flor. 65.16 ; Qu.Sm., neben χαλεπός, 9.521. Bei Phryn. B.A. p. 14 ὕβρις erkl. ἡ μετὰ ἀμαθίας καὶ ἀτιμίας.