ἀ·συλλόγιστος, ος, ον :
   I pass. :
      1 mal raisonné, dont le raisonnement est mal enchaîné, illogique, ARSTT. An. post. 2, 5, 2 ;
      2 qu’on ne peut atteindre par le raisonnement, MÉN. PLUT. M. 24 b, 580 c ;
   II act. qui raisonne mal, ARSTT. Phys. 1, 3, 1 ; POL. JOS.

Étym. ἀ, συλλογίζομαι.

ον, non-syllogistic, formally or materially invalid, χρῆσις Arist. APo. 91b23, cf. Rh. 1357b24, Phld. Rh. 2.24S. ; irrelevant, ἀ. πρὸς τὸ προκείμενον Anon. in SE 16.33.
unattainable by reasoning, incalculable, Men. 355.1, J. AJ 4.7.1, al., Plu. 2.24b, 580d. Act., not reasoning justly, unreasoning, Arist. SE 167b35, cf. Plb. 12.3.2; ἀσυλλόγιστόν ἐστιν ἡ πονηρία Men. 768; c. gen., not rationalizing, διάθεσις ἀ. τινῶν Chrysipp. Stoic. 3.117; ἀ. τοῦ συμφέροντος not calculating it, J. AJ 9.12.3; τοῦ χρησίμου Porph. Abst. 1.7. Adv. -τως, λέγειν Arist. APo. 77b40; ἀ. ἔχειν τινός Plu. Caes. 59.

durch Vernunftschlüsse nicht herauszubringen, unlogisch, Luc. conscr. hist. 17 ; συλλογισμοὶ ἀσ., Trugschlüsse, Sp.; wer etwas nicht berechnen kann, Pol. 12.3;
• Adv. ἀσυλλογίστως ἔχειν περί τι, etwas nicht berechnen können, Plut. Caes. 59 ; ἅπτεσθαι τοῦ μέλλοντος Def. orac. 40.