οῦ (ὁ) :
      1 habitant d’une ville, citadin, IL. 11, 242 ; OD. 13, 192 ;
      2 à Athènes, citoyen originaire d’Athènes, p. opp. à πολίτης, citoyen ayant les droits politiques (l’ἀστός n’avait que les droits civils) EUR. Med. 223 ; ARSTT. Pol. 3, 5, 8 ; ou à ξένος, étranger, HDT. 2, 160 ; 3, 8 ; SOPH. O.R. 817, etc. ; ou à μέτοικος, étranger domicilié, PLAT. Rsp. 563 a.

Étym. ἄστυ.

ὁ, (< ἄστυ) townsman, citizen, Il. 11.242, Od. 13.192, etc. ; dist. from πολίτης, ἀστός being one who has civil rights only, πολίτης one who has political rights also, Arist. Pol. 1278a34; ἀ. πικρὸς πολίταις E. Med. 223; οἱ ἀ.
the commons, opp. οἱ ἀγαθοί, Pi. P. 3.71, cf. Isoc. 3.21; opp. ξένος, Pi. O. 7.90, Hdt. 2.160, 3.8; esp. at Athens, Lys. 6.17, Pl. Ap. 30a, Isoc. l.c., cf. S. OT 817, OC 13, etc. ; opp. μέτοικος, ξένος, Pl. R. 563a; in Egypt, citizen of Alexandria (cf. ἄστυ ΙΙ. 3), PGnom. 38, al. — Fem. ἀστή, but Ἀστός fem. as epith. of Κόρη, IG 12(5).225 (Paros, v BC). (Ϝασστός and Ϝαστός, IG 9(1).333.14 (Locr., v BC), 9 (2).1226 (Phalanna, v BC).)

ὁ, Städter, Bürger, Mitbürger, bei Dichtern u. in Prosa ; Hom. Il. 11.242, Od. 13.192 ; Ggstz ξένος Soph. El. 963 u. öfter, wie Plat. Apol. 30a ; Ggstz μέτοικος Rep. VIII.563a. Bei den Athenern, der in der Stadt selbst Geborene, von πολίτης im weitern Sinne unterschieden, Dem. 57.43.