ἀ·σπαίρω (seul. prés. impf. ἤσπαιρον et impf. itér.) :
      1 palpiter, s’agiter convulsivement, IL. 13, 443, etc. ; OD. 19, 228 ; HDT. ESCHL. EUR. etc. ;
      2 se débattre vivement, en parl. d’un poisson, HDT. 9, 120 ; en parl. d’une pers. résister, DH. 7, 25.

➳ Impf. itér. ἀσπαίρεσκον, Q. SM. 1, 350 ; 11, 104.

Étym. R. indo-europ. *h₂sperH-, frapper du pied ; cf. σπαίρω, lat. spernō, angl. spurn.

impf. ἤσπαιρον, Ion. and Ep. ἀσπαίρεσκον Q.S. 11.104; (ἀ- euph., σπαίρω): — pant, gasp, struggle, in Hom. always of the dying (so κραδίη ἀσπαίρουσα must be taken, Il. 13.443), περὶ δουρὶ ἤσπαιρ’ ὡς ὅτε βοῦς κτλ. ib. 571; ζωὸν ἔτ’ ἀσπαίροντα 12.203, cf. Od. 19.229, A. Pers. 977 (lyr.), E. IA 1587; νεκροὶ ἀσπαίροντες Antipho 2.4.5; ἀ. ἄνω κάτω E. El. 843; of an infant, Hdt. 1.111; of fish taken out of the water, Id. 9.120, Babr. 6.5; — but in Hdt. 8.5 Ἀδείμαντος ἤσπαιρε μοῦνος was the only one who still made a struggle, resisted; ἐβόων τε καὶ ἤσπαιρον D.H. 7.25. — Poet. and Ion. word.

(α euphon.), zucken, zappeln ; Hom. von sterbenden Menschen u. Tieren : Il. 3.293, 10.521, 12.203, 13.571, 573, Od. 8.526, 12.254, 255, 19.229, 231 (πόδεσσιν). 22.473 (πόδεσσι) Il. 13.443 (δόρυ δ' ἐν κραδίῃ ἐπεπήγει, ἥ ῥά οἱ ἀσπαίρουσα καὶ οὐρίαχον πελέμιζεν ἔγχεος). Vgl. Antiph. II.δ, 5. Auch Tragg.: Aesch. Pers. 939 ; Eur. I.A. 1587. Widerstreben, Her. 8.5, oft ; vgl. Dion.Hal. 7.25.