'ἀρνέομαι-οῦμαι (impf. ἠρνούμην, f. ἀρνήσομαι, ao. ἠρνήθην, pf. ἤρνημαι) :
      1 nier, avec l’inf. HDT. 6, 13 ; ESCHL. Eum. 611 ; EUR. I.A. 966 ; avec μή et l’inf. AR. Eq. 572 ; XÉN. Ath. 2, 17, etc. ; avec μὴ οὐ et l’inf. DC. 50, 22 ; avec ὅτι οὐ, ὡς οὐ et l’ind. XÉN. Ath. 2, 17 ; DÉM. 124 fin, etc. ; poét. avec un partic. οὐ γὰρ εὐτυχῶν ἀρνήσομαι, EUR. Alc. 1158, car je ne nierai pas que je ne sois heureux ;
      2 repousser, refuser : γάμον, OD. 1, 249, repousser un hymen ; ἔπος, IL. 14, 212 ; OD. 8, 358, etc. une prière ; χρείαν, DÉM. 319, 26, décliner une obligation ; abs. refuser, dire non, IL. 19, 304, etc. ;
      3 p. suite, se rétracter : ἃ δ' εἶπον εἰς ἅπαντας οὐκ ἀρνήσομαι, EUR. Hec. 303, ce que j’ai dit devant tous, je ne le rétracterai pas ; cf. EUR. Med. 626.

➳ Prés. part. ion. ἀρνεύμενος, HH. Merc. 390. Ao. épq. ion. et de prose réc. ἠρνησάμην, ANTH. 11, 272 ; CALL. Cer. 75 ; NONN. D. 4, 36, etc. ; en prose réc. DH. 9, 13 ; LUC. D. mer. 7, 4, etc. ; rar. en prose att. ESCHN. 3, 224 Baiter-Sauppe ; HYPÉR. fr. 3, 140 ; poét. ἀρνησάμην, ANTH. 7, 473 ; opt. 2 sg. ἀρνήσαιο, IL. 14, 191 ; inf. ἀρνήσασθαι, IL. 14, 212 ; OD. 21, 345 ; HDT. 3, 1, etc. ; en prose réc. ARSTT. Top. 8, 7 ; DL. 2, 12, 5 ; part. ἀρνησάμενος, HPC. Epist. 9, 368 Littré ; en prose réc. DL. 2, 12, 4, etc.

'

fut. -ήσομαι A. Pr. 268, Ar. Ec. 365; also ἀρνηθήσομαι S. Ph. 527 (ἀπ-), Ev. Luc. 12.9; aor. Pass. ἠρνήθην freq. in Att., Th. 6.60, etc. ; also aor. Med. ἠρνησάμην Hom. (v. infr.), Hdt. 3.1; rare in Trag. and Att., E. Ion 1026, Aeschin. 2.69, 3.324; pf. ἤρνημαι D. 28.24: — deny, disown, τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι Il. 14.212, Od. 8.358, etc. ; ἀ. ἀμφὶ βόεσσιν h.Merc. 390; ἀ. ἃ εἶπον E. Hec. 303; abs., Hdt. 2.174; ἀρνούμενοι ἔπαινοι negative praises, Plu. 2.58a.
refuse, τόξον… δόμεναί τε καὶ ἀρνήσασθαι Od. 21.345, cf. Hes. Op. 408, Hdt. 3.1; ἀ. γάμον Od. 1.249; ἀ. χρείαν decline, renounce a duty or office, D. 18.282; διαθήκην Id. 36.34; κληρονομίαν PFlor. 61.49 (i AD); ζωὰν ἀ., of a suicide, AP 7.473 (Aristodic.); δυνάμει τὸν βίον ἀ. S.E. M. 11.163; ἀ. ἀνθρώπους cast aside humanity, Him. Or. 2.10. abs., say No, decline, ὁ δ’ ἠρνεῖτο στεναχίζων Il. 19.304; αὐτὰρ ὅ γ’ ἠρνεῖτο στερεῶς 23.42, etc. in expressing denial, c. inf., either without μή, deny that…, A. Eu. 611, E. IA 966; or with μή, say that… not…, Ar. Eq. 572, Antipho 3.3.7, etc. ; οὐδ’ αὐτὸς ἀρνεῖται μὴ οὐ… D.C. 50.22; also οὐκ ἂν ἀρνοίμην τὸ δρᾶν S. Ph. 118; ἀ. ὅτι οὐ…, ὡς οὐ…, X. Ath. 2.17, Lys. 4.1, D. 9.54. in expressing refusal, c. inf., ἀ. εἶναι χρηστούς Hdt. 6.13; poet. also c. part., οὐ γὰρ εὐτυχῶν ἀρνήσομαι E. Alc. 1158, cf. Or. 1582.

verneinen ; fut. ἀρνήσομαι, aor. ἠρνήθην u. ἠρνησάμην, letzteres in Att. Prosa selten ; ἀρνησαίμην Aesch. 2.69 ; ἀρνήσῃ konjunkt. Eur. Ion. 1026 ; ἀρνήσασθαι Her. 3.1 ; Homer. Formen : ἀρνεῖται Od. 1.249, 16.126, ἀρνείσθω 8.43, ἠρνεῖτο Il. 19.304, 23.42, Od. 24.126, ἀρνήσαιο Il. 14.191. ἀρνήσασθαι Od. 21.345, 8.358, Il. 14.212 ; – τί, etwas verweigern, τόξον, ᾧ κ' ἐθέλω, δόμεναί τε καὶ ἀρνήσασθαι Od. 21.345 ; οὔτ' ἀρνεῖται γάμον οὔτε τελευτὴν ποιῆσαι δύναται 1.249, vgl. 24.126 ; ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, ἦέ κεν ἀρνήσαιο Il. 14.191 ; τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι, deine Bitte abzuschlagen, Il. 14.212 ; absol., ὁ δ' ἠρνεῖτο 19.304, vgl. 23.42, Od. 8.43 ; – leugnen, Thuc. 6.60 ; φόνους Eur. Ion. 1026 ; – τινί τι, Dio Chrys. I.469 ; – Ggstzvon δοῦναι Her. 3.1 ; Aesch. Prom. 266 ; mit der Negat. Soph. τὸ δρᾶν Phil. 118 ; beim abhängigen Inf. μή, ἠρνεῖτο μὴ αὐτόχειρ γενέσθαι Xen. Hell. 7.3.7 ; ὡς οὐκ εἰσὶ τοιοῦτοι Dem. 9.54 ; ἀρνηθῆναί τι μὴ γιγνώσκειν Pol. 4.20.11 ; Sp.; mit dem partic., ἀρνῇ κατακτάς Eur. Or. 1581 ; vgl. Aj. 1161.

ἀρνέομαι -οῦμαι, depon.,
[in LXX: Gen.18:15 (כָּחַשׁ pi.), Wis.12:27 16:16 17:10, 4Ma.8:7 4Mac 10:15 * ;]
__1. to deny, say no, opp. to είπεῖν: absol., Mat.26:70, Luk.8:45; before ἅτι, 1Jn.2:22; with inf., Heb.11:24
__2. In late Gk. (MM, see word), with accusative of person(s), to deny, refuse to acknowledge, disown: Act.3:14 7:35; Ἰησοῦν, Mat.10:33, 2Ti.2:12, 1Jn.2:22, Ju 4; ἑαυτόν, Luk.9:23, 2Ti.2:13 (prove false to)
__3. C. accusative of thing(s) (in cl. to refuse), to deny, abjure: 1Ti.5:8, Tit.2:12, 2Ti.3:5 (cf. ἀπαρνέομαι)
(AS)