'ἀρκέω-ῶ (impf. ἤρκουν, f. ἀρκέσω, ao. ἤρκεσα, pf. inus. ; v. ci-dessous) :
      1 écarter, repousser : τι, SOPH. Aj. 535, qqe ch. (un danger, un mal, etc.) ; ἀ. τὸ μὴ οὐ θανεῖν, SOPH. Aj. 727, écarter la mort ; avec un double rég. : ἀ. ὄλεθρόν τινι, IL. 20, 289, ou τινι ἀπὸ χροὸς ὄλεθρον ἀ. IL. 13, 440, préserver qqn de la mort ; avec le dat. seul : οἱ ἤρκεσε θώρηξ, IL. 15, 529, ou sans dat. ἤρκεσε θώρηξ, IL. 13, 371, sa cuirasse le protégea ;
      2 p. suite, résister, tenir bon : ἀ. ἐπὶ πλεῖστον, THC. 1, 71, résister le plus possible ; cf. XÉN. Cyr. 6, 2, 31 ; οὐδ' ἔτ' ἀρκῶ, SOPH. El. 186, je ne puis plus tenir ; ἀ. πρός τινα, THC. 6, 84, ou ἀ. τινι, SOPH. Aj. 1123, tenir bon contre qqn ;
      3 p. suite, suffire : τινι, HDT. 2, 115 ; ATT. à qqn ; avec un part. ἀρκέσω θνῄσκουσα, SOPH. Ant. 547, ma mort suffira ; cf. SOPH. Aj. 76, O.C. 498 ; THC. 2, 47, etc. ; avec un seul acc. : οὐδ' ἔργα μείω χειρὸς ἀρκέσας ἐμῆς, SOPH. Aj. 439, ayant suffi par ma valeur à de non moindres entreprises ; impers. ἀρκεῖ, ATT. il suffit ; τὰ ἀρκοῦντα, XÉN. Mem. 1, 2, 1, etc. le suffisant, le nécessaire ; ἀρκεῖ μοι avec l’inf. SOPH. Aj. 1242 ; XÉN. An. 5, 8, 13, il me suffit de, etc. ; d’où j’aime autant que, etc. ; avec une prop. inf. SOPH. Aj. 80 ; avec εἰ, ἐάν, ὅτι, XÉN. Cyr. 8, 1, 14 ; Mem. 1, 4, 13, etc. il me suffit que, j’aime autant que, etc. ; au pass. être satisfait de, se contenter de : τινι, HDT. 9, 33 ; PLAT. Ax. 369 e ; ARSTT. Nic. 2, 7, 5, etc. de qqe ch. ; avec un part. ἠρκοῦντο προσφερόμενοι γάλα, DS. 5, 15, ils se contentaient d’apporter du lait.

➳ Act. ao. ind. dor. ἄρκεσα, PD. O. 9, 3 ; inf. épq. ἀρκέσσαι, A.RH. 2, 1124. Pass. prés. inf. ion. ἀρκέεσθαι, HDT. 9, 33. Fut. réc. ἀρκεσθήσομαι, DH. 6, 94 ; DS. 1, 8 ; 3, 11 ; DC. 43, 18. Ao. réc. ἠρκέσθην, PLUT. Pel. 35, etc. ; LUC. Salt. 83, etc. Pf. réc. 3 sg. ἤρκεσθαι, STHÉN. (STOB. Fl. 48, 63).

Étym. R. indo-europ. *h₂erḱ-, contenir ; cf. ἄρκιος, ἄρκος², lat. arceō.

'

impf. 3 sg. ἤρκει Il. 13.440, A. Pers. 278; fut. ἀρκέσω ; aor. ἤρκεσα, Dor. ἄρκεσα Pi. O. 9.3; — Med., aor. ἠρκεσάμην, 2 sg. ἠρκέσω dub. in A. Eu. 213 (s.v.l.); — Pass., inf. ἀρκέεσθαι Hdt. 9.33, ἀρκεῖσθαι Poet. ap. Greg.Cor. p. 425 S. ; pf. ἤρκεσμαι Sthenid. ap. Stob. 4.7.63; aor. ἠρκέσθην Plu. Pel. 35, Luc. Salt. 83; fut. ἀρκεσθήσομαι D.H. 6.94, D.S. 1.8, etc.
ward off, keep off, c. dat. pers. et acc. rei, σάκος τό οἱ ἤρκεσε λυγρὸν ὄλεθρον Il. 20.289, cf. 6.16; πατρίδι δουλοσύνην Simon. 101; κῆρας μελάθροις E. El. 1300 (lyr.); ὅς οἱ ἀπὸ χροὸς ἤρκει ὄλεθρον Il. 13.440, cf. 15.534; τοῦτό γ’ ἀρκέσαι S. Aj. 535; ὡς οὐκ ἀρκέσοι τὸ μὴ οὐ… θανεῖν would not keep off death, ib. 727. c. dat. only, defend, πυκινὸς δέ οἱ ἤρκεσε θώρηξ Il. 15.529; οὐδ’ ἤρκεσε θώρηξ, without dat., 13.371.
assist, succour, 21.131, Od. 16.261, S. Aj. 824, El. 322, E. Hec. 1164. c. acc. cogn., make good, achieve, οὐδ’ ἔργα μείω χειρὸς ἀρκέσας ἐμῆς S. Aj. 439. mostly in Trag., and always in Prose, to be strong enough, suffice, c. inf., first in Pi. O. 9.3; ἀρκῶ σοι σαφηνίσαι (-σας Linwood) A. Pr. 621 codd., cf. S. OT 1209 (lyr.); c. part., ἀρκέσω θνῄσκουσ’ ἐγώ my death will suffice, Id. Ant. 547; cf. ἀρκοῦμεν ἡμεῖς οἱ προθνῄσκοντές σεθεν E. Alc. 383; ἔνδον ἀρκείτω μένων let him be content to stay within, S. Aj. 76; ἀρκεῖν γὰρ οἶμαι μίαν ψυχὴν τάδ’ ἐκτίνουσαν Id. OC 498; οὔτε ἰατροὶ ἤρκουν θεραπεύοντες Th. 2.47; ellipt., σοφοὺς ὥσπερ σύ, μηδὲν μᾶλλον· ἀρκέσουσι γάρ [σοφοὶ ὄντες] E. Heracl. 576; ἀ. εἴς τι X. Cyr. 8.2.5; πῶς ἡ πόλις ἀρκέσει ἐπὶ τοιαύτην παρασκευήν; Pl. R. 369d; ταὐτὸν ἀρκεῖ σκῶμμα ἐπὶ πάντας holds equally for all, Id. Tht. 174a; ὅτ’ οὐκέτ’ ἀρκεῖ [ἡ μάθησις] when it avails no more, S. Tr. 711. c. dat., suffice for, satisfy, οὐδὲ ταῦτά τοι μοῦνα ἤρκεσε Hdt. 2.115, cf. S. Ant. 308, etc.
to be a match for, c. dat., ψιλὸς ἀρκέσαιμι σοί γ’ ὡπλισμένῳ Id. Aj. 1123; πρὸς τοὺς πολεμίους Th. 6.84. abs., to be enough, avail, endure, ἀρκείτω βίος A. Ag. 1314; οὐδὲν γὰρ ἤρκει τόξα Id. Pers. 278; holdout, last, ἐπὶ πλεῖστον ἀρκεῖν Th. 1.71, X. Cyr. 6.2.31; οὐδ’ ἔτ’ ἀρκῶ I can hold out no longer, S. El. 186 (lyr.); ὥστε ἀρκεῖν πλοῖα to be sufficient in number, X. An. 5.1.13; freq. in part., ἀρκῶν, οῦσα, οῦν, sufficient, enough, βίος ἀρκέων ὑπῆν Hdt. 1.31, cf. 7.28; τἀρκοῦντα a sufficiency, E. Supp. 865; ἀρκοῦσα ἀπολογία Antipho 2.4.10; ἀρκοῦντα or τἀρκοῦντα ἔχειν, X. Mem. 1.2.1, Smp. 4.35; τῶν ἀρκούντων περιττὰ κτᾶσθαι Id. Cyr. 8.2.21. impers., ἀρκεῖ μοι ΄tis enough for me, I am well content, c. inf., οὐκ ἀρκέσει ποθ’ ὑμὶν… εἴκειν S. Aj. 1242, cf. X. An. 5.8.13; c. acc. et inf., ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ τοῦτον ἐν δόμοις μένειν S. Aj. 80; ἀρκεῖ ἢν…, ὅτι…, X. Cyr. 8.1.14, Mem. 4.4.9; ἔμ’ ἀρκεῖ βουλεύειν ΄tis enough that I…, A. Th. 248; οὐκ ἀρκοῦν μοί ἐστι, c. acc. et inf., Antipho 2.2.2; ἀρκεῖν δοκεῖ μοι it seems enough, seems good, S. El. 1364. in Pass., to be satisfied with, c. dat. rei, Poet. ap. Greg.Cor. l.c. ; ἔφη οὐκέτι ἀρκέεσθαι τούτοισι Hdt. 9.33, cf. Pl. Ax. 369e, Arist. EN 1107b15, AP 6.329 (Leon.), Plot. 5.55.3; abs., ib. 3.6, etc. later, c. inf., to be contented to do, Plb. 1.20.1, Ps.-Luc. Philopatr. 29, etc.

fut. ἀρκέσω, att. ἀρκῶ, aor. ἤρκεσα, perfpass. ἤρκεσμαι ; vgl. Buttmann Lexil. I.4 ; mit ἀρήγω zusammenhängend ; viell. aus' ἈΛΚΕὨ entst., vgl. ἄλγος ἀργαλέος ; eigtl.: tüchtig, stark sein ; Plat. Theaet. 174a ταὐτὸν ἀρκεῖ σκῶμμα ἐπὶ πάντας –, es wirkt, trifft. – Bei Hom. nur wenige Formen : ἤρκει Il. 13.440, ἀρκέσει Il. 21.131, Od. 16.261, ἤρκεσε Il. 6.16, 13.371, 397, 15.529, 534, 20.289, Od. 4.292.
1) abwehren, abhalten, τινί τι, z.B. οἷ λυγρὸν ὄλεθρον Il. 6.16 ; κῆρας μελάθροις Eur. El. 1300 ; πατρίδι δουλοσύνην Simonid. 36 (VII.257); ὅς οἱ ἀπὸ χροὸς ἤρκει ὄλεθρον Il. 13.440 ; ὅς οἱ παιδὸς ἀπὸ χροὸς ἤρκεσ' ὄλεθρον 15.534 ; ἀρκεῖν τὸ μὴ οὐ θανεῖν, hindern, daß Einer umkomme, Soph. Aj. 727 ; der bloße acc. dabei Aj. 531.
2) beistehen, helfen, nützen ; τινί, Il. 21.131, Od. 16.261 ; φίλοις Soph. El. 314, Aj. 811 ; παισίν Eur. Hec. 1164 u. öfter ; ῥόδον – νοσοῦσιν Anacr. 54.5 ; ohne Zusatz, schützen, οὐδ' ἤρκεσε θώρηξ Il. 13.371 ; πυκινὸς δέ οἱ ἤρκεσε θώρηξ 15.529 ; οὐδὲν γὰρ ἤρκει τόξα Aesch. Pers. 270 ; vgl. Soph. Aj. 587 ; eigentümlich 434 οὐδ' ἔργα μείω χειρὸς ἀρκέσας ἐμῆς, Schol. δείξας, βοήθησας, d.i. ausrichten, vollbringen ; οὐδ' οἱ ἰατροὶ ἤρκουν – θεραπεύοντες Thuc. 2.47 ; ὅτ' οὐκέτ' ἀρκεῖ, da es nichts mehr hilft, Soph. Tr. 711.
3) stark, vermögend sein, ausreichen, σαφηνίσαι Aesch. Prom. 624 ; ἀρκέσω θνήσκουσα, es wird genug sein, daß ich sterbe, Soph. Ant. 543 ; vgl. O.C. 499 ; Aj. 76 ἐνδὸν ἀρκείτω μένων ; ἀρκέσω ἐγὼ λέγων Eur. Or. 1592 ; vgl. Hel. 1290. Gew. impers. ἀρκεῖ, es genügt, reicht hin, Pind. Ol. 9.3 ; Aesch. Spt. 239 ; ἀρκείτω βίος Ag. 1287 ; ἐμοὶ ἀρκεῖ τοῦτον μένειν Soph. Aj. 80 ; ταῦτά τοι οὐκ ἤρκεσε Her. 2.115 ; vgl. Xen. Cyr. 4.5.44 οὔτε ἀρκέσω πράττων τι ; ἀλλ' ἀρκεῖ καὶ τοῦτο Plat. Gorg. 498a ; öfter auch Folgde ; πῶς ἡ πόλις ἀρκέσει ἐπὶ τοσαύτην παρασκευήν Plat. Rep. II.369d ; ἀρκέσει αὐτῷ βίος οὕτω μέτριος V.466b ; vgl. βίος ἀρκέων ὑπῆν Her. 1.31 ; πρός τι Xen. An. 2.6.15 ; εἴς τι Mem. 3.3.10 ; ἀρκεῖ, ἢν παραγγείλῃ Xen. Cyr. 8.1.14 ; ὅσοις σῴζεσθαι ἤρκει δι' ὑμᾶς, sie ließen es sich gefallen, An. 5.8.13. – Part. ἀρκῶν, hinreichend ; τὰ ἀρκοῦντα ἔχειν, sein Auskommen haben, Xen. Mem. 1.2.1 ; τῶν ἀρκούντων περιττὰ κτᾶσθαι, mehr haben als man braucht, Cyr. 8.2.21 ; εὐωχία ἀρκοῦσα, reichlich, An. 6.1.5. – Pass., womit zufrieden sein, sich mit etwas begnügen, τινί, 9.32 ; Plat. Ax. 369e ; οὐκ ἀρκεσθεὶς τούτοις Pol. 13.2.4 ; ἀρκοῦμαι πεποιηκέναι ταῦτα 1.20.1 ; ἀρκεσθήσομαι τοῖς ῥηθεῖσι DS. 3.11 ; M.Ant. 1.16 ; Leon.Alex. 21 (VI.329).

ἀρκέω, -ῶ
[in LXX for הוֹן, etc. ;]
__1. to keep off; with dative, to assist.
__2. to suffice: with dative of person(s), Jo 67, 2Co.12:9; impers., Mat.25:9, Jhn.14:8 (MM, see word). Pass., to be satisfied: with dative of thing(s), Luk.3:14, 1Ti.6:8, Heb.13:5; before ἐπί, III Jn 10.†
(AS)