*ἀρειά, seul. ion. ἀρειή, ῆς (ἡ) imprécation, malédiction, IL. 17, 431 ; 20, 109 ; 21, 339, etc.

Étym. ἀρά.

Ion. and poet. ἀρειή, ἡ, collective noun, menaces, threats, λευγαλέοις ἐπέεσσιν… καὶ ἀρειῇ Il. 20.109, but μειλιχίοις ἐπέεσσιν… καὶ ἀρειῇ 21.339; πολλὰ δὲ μειλιχίοισι… πολλὰ δ’ ἀρειῇ 17.431.

ion. u. poet. ἀρειή, Hom. dreimal ; Il. 17.431 πολλὰ δὲ μειλιχίοισι προσηύδα, πολλὰ δ' ἀρειῇ ; 20.109 μηδέ σε πάμπαν λευγαλέοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ ; 21.339 μηδέ σε πάμπαν μειλιχίοις ἐπέεσσιν ἀποτρεπέτω καὶ ἀρειῇ. Die Bed. ist also »Drohung«, ἀπειλή, vgl. Apoll. Lex. Hom. 42.16 ; verwandt vielleicht ἀρά, ἀράομαι.