οῦ, adj. m. qui éclaircit (le ciel, en chassant les nuages), sel. d’autres, au contraire, qui amasse des nuages blancs ; enfin sel. d’autres, rapide, tumultueux, orageux, ép. du Notus, seul. au gén. ἀργεστᾶο, IL. 11, 306 ; 21, 334.

Étym. v. Ἀργέστης.

οῦ, ὁ, clearing, brightening, epith. of the south wind, Il. 11.306, 21.334.
the north-west wind, ἀ. Ζέφυρος Hes. Th. 379, 870, cf. Acus. 15J. ; Ἀργέστης, pr. n., Arist. Mete. 363b24, Thphr. Sign. 35, D.S. 1.39, Plu. Sert. 8, AP 9.42 (Jul.).
= ἀργής, white, ἀργέσταο λίπευς ἰσόμοιρον ἐλαίου Nic. Th. 592.

(so, nicht ἀργέστης zu akzentuieren, s. Herodian. Scholl. Il. 11.306), der weiße, Hom. zweimal, als Beiwort des Notos, Il. 11.306 ὡς ὁπότε νέφεα Ζέφυρος στυφελίξῃ ἀργεστᾶο Νότοιο u. 21.334 Ζεφύροιο καὶ ἀργεστᾶο Νότοιο ἐξ ἁλόθεν ὄρσουσα θύελλαν ; nach Aristarch ist der ἀργεστὴς Νότος der sogenannte Λευκόνοτος, Scholl. Aristonic. Il. 11.306 πρὸς τὸ σημαινόμενον, ὅτι τὰ συνιστάμενα ὑπὸ τοῦ Λευκονότου νέφη ὁ Ζέφυρος διατινάσσει. ders. 21.334 ἀργεστᾶο Νότοιο : τοῦ λεγομένου Λευκονότου ; vgl. Apoll.Dysc. Lex. 42.26. Bei Hes. Th. 379, 870 heißt so der Zephyrus. Bei Arist. Meteor. 2.6 (ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς), Theophr. u. Sp. ein eigener Nordwestwind. So Leon.Alex. 15 (IX.42).