ά, όν [ᾰ] mince, d’où :
      1 grêle : ἀραιὰ γαστήρ, NIC. Th. 133, ou abs. ἡ ἀραιά, RUF. 38, la partie grêle ou inférieure du ventre, les flancs ;
      2 tendre, IL. 5, 425 ;
      3 étroit, en parl. de l’entrée d’un port, OD. 10, 90 ;
      4 peu profond (corps de troupes), XÉN. Lac. 11, 6 ;
      5 peu abondant, en parl. de nourriture, ARSTT. Pol. 7, 16, 14 ; d’où rare, clairsemé, en parl. de rayons de lumière, de cheveux, ARSTT. Col. 1, 6 ; 6, 5 ; p. anal. intermittent (pouls, respiration, etc.), HPC. 966 f, etc. ; p. ext. peu dense, HPC. 230, 29, etc. ; ARSTT. Mund. 4, 4 ; d’où poreux, HPC. 799 g ; DS. 3, 14 ;
      6 léger (navire) HÉS. O. 807.

• Cp. -ότερος, ARSTT. Mund. 4, 4, etc. ; NONN. D. 2, 503 ; POLYEN 2, 2, 9, etc. • Sup. -ότατος, HPC. 230, 29, etc.

ά, όν, (ἁρ- Hdn. Gr. 2.108, v.l. in Il. 18.411, al.) thin, slender, κνῆμαι, χείρ, γλῶσσαι, Il. l.c., 5.425, 16.161; γαστήρ Nic. Th. 133; narrow, εἴσοδος Od. 10.90; of ships, Hes. Op. 809; φάλαγγες ἀ., opp. βαθύτεραι, X. Lac. 11.6, cf. Plu. Crass. 23; ἀραιᾷ τροφῇ χρῆσθαι meagre, of diet, Arist. Pol. 1335b13. later, of the substance of bodies, of loose texture, opp. πυκνός, Anaximen. I, Meliss. 7, Anaxag. 12, 15, cf. Emp. 104 (Sup.), Thphr. CP 2.4.7, etc. ; opp. πίων, Arist. Pr. 880a38; freq. in Hp., as VM 22; δέρμα Aph. 5.71; ὀστέον Art. 33; εἴρια Mul. 1.1; ὁμίχλη… νέφους ἀραιοτέρα Arist. Mu. 394a21, cf. Mete. 364b25 (Comp.); σπόγγοι D.S. 3.14. φλύκταιναι ἀ.
empty blisters, Nic. Th. 240 (v. Sch. ad loc.), cf. Theoc. 12.24. in Tactics, in open order, opp. πυκνός, τὸ ἀραιότατον [διάστημα] Ascl.Tact. 4.1, etc.
intermittent, πνεῦμα Hp. Epid. 1.26. αʹ, β’ ; ἆσθμα, βήξ, Aret. SD 1.11, etc. Adv. -ῶς Hp. Nat. Puer. 24; of the pulse, Gal. 9.444, al.
scanty, few and far between, τρίχες Arist. Col. 797b27; ἀκτῖνες ib. 791a27; φωναί Id. Aud. 803b28; ὀδόντες Poll. 2.94, etc. ἀραιά (sc. γαστήρ), ἡ, flank, belly, Ruf. Onom. 171. of the voice, thin, Theoc. 13.59. (Homeric metre proves Ϝαραιός.)

ά, όν, nach den Atticisten att. ἁραιός auch bei Hom. so zu lesen nach Herodian., Scholl. Il. 18.411 δασύνεται τὸ ἁραιαί, Scholl. Od. 10.90 δασυντέον τὸ ἀραιή ; vgl. Scholl. Il. 5.425;
dünn, schmal, eng, schwach ; γλώσσῃσιν ἁραιῇσιν, Zungen der Wölfe, Il. 16.161 ; ἁραιὴ εἴσοδος, eines Hafens, Od. 10.90 ; κνῆμαι ἁραιαί, des hinkenden Hephästos, Il. 18.411, 20.37 ; χεῖρα ἁραιήν, der unkriegerischen Aphrodite, 5.425 ; vgl. Nicias 8 (VII.200); φωνή Theocr. 13.59 ; Qu.Sm. 9.466 ; νῆας, leichte, Hes. O. 807, nach Schol. ἐλαφράς ; EM. erkl. βλαπτικάς, u. las wohl ἀραίας. Es bildet bes. den Ggstz zu πυκνός, nicht dicht, sondern einzeln stehend, φάλαγγες ἀραιαί τε καὶ βαθύτεραι Xen. Lac. 11.6 ; ὀμίχλη νέφους ἀραιοτέρα Arist. mund. 4 ; bes. bei sp.D., z.B. δάφνη Nic. Th. 575, Schol. λεπτόφυλλος ; dah. bei Medic. σφυγμός, πνεῦμα, langsam, nach langen Zwischenräumen ; – ἀραιὰ γαστήρ Nic. Th. 133, der Unterleib, die Weichen (Dünnung); auch subst. ἡ ἀραιά.
• Adv. ἀραιῶς, z.B. θύρα ἀρ. ἐπικειμένη Suid.