att. ἀράττω (f. -άξω, ao. ἤραξα, pf. inus.) [ᾰρ] heurter, frapper une chose contre une autre : γόμφοισιν σχεδίην ἀρ. καὶ ἁρμονίῃσιν, OD. 5, 248, assujettir un radeau avec des clous et des attaches ; ὁπλαῖς χθόνα, PD. P. 4, 226, frapper la terre du sabot, en parl. de chevaux, de taureaux ; au pass. πρὸς πέτρας ἀράσσεσθαι, HDT. 6, 44, être heurté violemment contre des rochers ; πρὸς τὴν γῆν, LUC. Anach. 12, contre terre ; abs. ἀράσσεσθαι, EL. N.A. 16, 39, s’entrechoquer ; avec un seul rég. ἀράσσειν στέρνα, ESCHL. Pers. 1054, frapper la poitrine ; βλέφαρα, SOPH. O.R. 1276, meurtrir les yeux ; θύρας, EUR. Hec. 1044, ou θύραν, AR. Eccl. 978 ; πύλαν, THCR. Idyl. 2, 159, frapper violemment à la porte, d’où ouvrir brusquement une porte, LUC. D. mer. 15 ; κιθάρην, ORPH. Arg. 380, jouer de la lyre ; d’où ἀρ. ὕμνον, NONN. D. 1, 15, chanter en touchant d’un instrument ; fig. τινὰ ὀνείδεσι, SOPH. Ph. 374, accabler qqn de reproches, d’outrages.

➳ Act. impf. itér. ἀράσσεσκον, PD. P. 4, 226. Fut. dor. ἀραξῶ, THCR. Idyl. 2, 159. Ao. poét. ἄραξα [ᾰρ] HÉS. Sc. 461 ; dor. ἄραξα [ᾱρ] THCR. Idyl. 2, 6.

Att. ἀράττω [αρ], Ion. and poet. impf. ἀράσσεσκον Pi. P. 4.226; fut. ἀράξω (συν-) Hom., Dor. ἀραξῶ Theoc. 2.160; aor. ἤραξα (ἀπ-) Hom., Ep. ἄραξα Hes. Sc. 461; — Pass., aor. ἠράχθην, Ep. ἀράχθην (συν-) Hom. ; fut. Med. in pass. sense, καταράξεσθαι Plu. Caes. 44: — smite, dash in pieces, (Hom. only in compds. ἀπαράσσω, συναράσσω); of any violent impact, with collat. notion of rattling, clanging, as of horses, ὁπλαῖς ἀ. χθόνα Pi. l.c. ; ἄρασσε (sc. πύλας) knock at the door, E. Hec. 1044; τὴν θύραν Ar. Ec. 978, cf. Theoc. 2.6 (Pass., of the door, open with a crash, Luc. DMeretr. 15.2); pound in a mortar, ὅλμῳ ἀ. Nic. Th. 508; ἀράσσειν στέρνα, κρᾶτα, beat the breasts, the head, in mourning, A. Pers. 1054 (lyr.), E. Tr. 279 (lyr.); ἄρασσε μᾶλλον strike harder, A. Pr. 58; ὄψεις ἀράξας S. Ant. 52; ἤρασσε βλέφαρα Id. OT 1276; — in Pass., ὀμμάτων ἀραχθέντων Id. Ant. 975 (lyr.); also ἀ. πέτροις τινά strike with a shower of stones, E. IT 327; — Pass., πέτροισιν ἠράσσοντο A. Pers. 460; — a). κιθάρην strike the lyre, Orph. A. 382; ὕμνον, μέλος, etc., Nonn. D. 1.15, 440, etc. c. dat. modi, ἀράσσειν τινὰ ὀνείδεσι, κακοῖς, assail with reproaches or threats, S. Aj. 725, Ph. 374, cf. ἐξαράσσω. Pass., to be dashed against, πρὸς τὰς πέτρας Hdt. 6.44; πρὸς τὴν γῆν Luc. Anach. 11; of things, dash one against the other, A.R. 2.553, Ael. NA 16.39. — The simple Verb is poetic, used once by Hdt. and in late Prose, v. supr. (Akin to ῥάσσω, Ion. ῥήσσω, cf. προσαρασσόμενον· προσρησσόμενον, Hsch.).

von jeder heftigen Bewegung eines Körpers gegen den andern, wodurch ein Ton od. Geräusch hervorgebracht wird ; Hom. nur in Komposs., z.B. Od. 9.498 σύν κεν ἄραξε, 5.426 σὺν δ' ὀστέ' ἀράχθη ; Il. 16.324 ἀπὸ δ' ὀστέον ἄραξεν ; – ἀράσσεσκον ὁπλαῖς χθόνα, die Stiere stampften die Erde, Pind. P. 4.226 ; schlagen, Aesch. Prom. 58 ; στέρνα Pers. 1011 ; ὄψεις Soph. Ant. 52 ; ἀραχθὲν ἕλκος 961, zw.; χειρὶ κρᾶτα Eur. Tr. 1235 ; πέτραις, mit Steinen werfen, I.T. 327, λίθοις Dion.Hal. 1.79 ; πρὸς τὸ ἤδαφος. zu Boden schmettern ; πρὸς τὰς πέτρας ἀράσσεσθαι Her. 6.44 ; θύρας, an die Tür pochen, Anacr. 31.8 ; πύλας Eur. I.T. 1308 ; πύλαν ἀραξεῖ Theocr. 2.160 ; ἄρραξε 2.6 ; λύραν, die Lyra schlagen, spielen ; μέλος, ein Lied spielen, Sp.; ὕμνον Nonn. D. 1.15 ; ἦχον 10.223 ; ἀρ. κακοῖς, ὀνείδεσι, mit Schmähungen werfen, Soph. Aj. 712, Phil. 374. – Pass., mit Geräusch an einander stoßen, ἡ αὔλειος ἠράσσετο. das Hoftor wurde aufgerissen, Luc. D.Mer. 15.