ἀπό·φημι (f. -φήσω, ao. ἀπέφησα) :
   I déclarer ouvertement, IL. 7, 362 ;
   II dire le contraire, d’où :
      1 nier, dire non, SOPH. O.C. 317 ; p. opp. à φημί, PLAT. Prot. 360 d, ou à κατάφημι, ARSTT. Nic. 6, 3, 1 ;
      2 refuser, XÉN. Cyr. 6, 1, 32 ; avec μή et une prop. inf. PLUT. Alc. 23 ;
      3 contredire, acc. ARSTT. Rhet. 3, 11, 7 ; Poet. 21, 15 ;

Moy. (impér. ao. 2 pl. ἀπόφασθε) faire connaître : ἀγγελίην, IL. 9, 422, une nouvelle.

Étym. ἀ. φημί.

fut. -φήσω ; aor.1 ἀπέφησα Pl. Tht. 166a, al. : — speak out, declare flatly or plainly, ἀντικρὺ δ’ ἀπόφημι γυναῖκα μὲν οὐκ ἀποδώσω κτλ. Il. 7.362; — Med., ἀγγελίην ἀπόφασθε 9.422. — In this sense only Ep.
say no, S. OC 317, etc. c. acc., deny, οὔτε σὺ φῂς ἃ ἐρωτῶ οὔτε ἀπόφῃς Pl. Prt. 360d, cf. X. Cyr. 6.1.32, Arist. APo. 71a14, al. ; opp. κατάφημι, Id. Int. 17a31, al. ; ἀ. τι κατά τινος, opp. καταφάναι, Id. Metaph. 1007b22; negative, τι Id. Rh. 1412b10, Po. 1457b31; μὴ γεγονέναι Plu. Alc. 23.

(φημί),
1) gerad heraus sagen, bestimmt berichten, ἀντικρὺ δ' ἀπόφημι Il. 7.362 ; med., ἀγγελίην ἀπόφασθε, sagt die Botschaft gerad heraus, 9.422, 649.
2) verneinen, leugnen, widersprechen, Ggstz φημί, Soph. O.C. 318 ; Plat. Prot. 360d, u. öfter bei diesen u. Folgdn ; mit μή, ἀπέφησε μὴ γεγονέναι ἐξ αὐτοῦ Plut. Alc. 23. Vgl. ἀπεῖπον.