ἀπ·ωθέω-ῶ (f. -ώσω, ao. ἀπέωσα, etc.) :
      1 repousser : ὀχῆα, IL. 24, 446, un verrou ; τινα οὐδοῦ, OD. 22, 76, qqn du seuil (d’une maison) ; εἰς τοὔπισθεν, PLAT. Soph. 261 b, rejeter en arrière ; ἐπάλξεις ἀπ. THC. 3, 23, arracher des créneaux ;
      2 repousser au loin : ὀμίχλην, IL. 17, 649, une vapeur ; τινα γῆς, SOPH. O.R. 641, ou ἐκ γῆς, HDT. 1, 173, chasser qqn d’un pays ;
      3 pousser à la suite l’un de l’autre : σανίδας, HÉRON Aut. 244, les lames d’un plancher, càd. les ajuster, les assembler ;

Moy. ἀπωθέομαι-οῦμαι (f. ἀπώσομαι, etc.) :
      1 repousser ou écarter de soi : τινα, IL. 24, 508, qqn ; τι, OD. 9, 305, qqe ch. ; τινα ἐκ μεγάροιο, OD. 1, 270, qqn d’un palais ; en parl. d’ennemis, de dangers, etc. Τρῶας, IL. 8, 206, repousser, les Troyens ; νηῶν πῦρ, IL. 16, 301, repousser des vaisseaux le feu de l’ennemi ; fig. repousser (le gain, la servitude, un traité, etc.) HDT. 1, 199 ; THC. 5, 22 ; PLAT. Rsp. 366 a, etc. ; abs. refuser, SOPH. Tr. 1249 ;
      2 repousser au loin : τινα, OD. 13, 276, qqn.

➳ Act. fut. inf. épq. ἀπωσέμεν, IL. 13, 367. Ao. poét. ἄπωσα, IL. 24, 446, etc. ; d’où sbj. 1 pl. épq. ἀπώσομεν, IL. 8, 96 ; OD. 22, 76. — Pass. pf. inf. ἀπεῶσθαι, THC. 2, 39 ; part. ion. ἀπωσμένος, HDT. 5, 69. — Moy. fut. 2 sg. épq. ἀπώσεαι, OD. 1, 270 ; fut. réc. avec augm. ἀπεώσομαι formé de l’ao. ἀπέωσα, SPT. 4Reg. 21, 14. Ao. poét. ἀπωσάμην, OD. 13, 276 ; ao. réc. ἀπωθησάμην, DC. 38, 28.

fut. inf. ἀπωσέμεν Il. 13.367; aor. ἀπέωσα Od. 9.81, ἀπῶσα prob. corrupt in S. Fr. 479; — Med., fut. ἀπεώσομαι LXX 4 Ki. 21.14; aor. ἀπωσάμην Hom. (v. infr.), ἀπεωσάμην Th. 1.32, etc., ἀπωθησάμην D.C. 38.28 codd. ; pf. ἀπῶσμαι· ἀπώθησα, Hsch., inf. ἀπεῶσθαι Th. 2.39; — Pass., pf. part. ἀπωσμένος Phld. Ir. p. 33 W. : — thrust away, push back, ὤϊξε πύλας καὶ ἀπῶσεν ὀχῆας Il. 24.446, cf. 21.537; ἀ. ἐπάλξεις pushed them off the wall, Th. 3.23; — Med., thrust away from oneself, χερσὶν ἀπώσασθαι λίθον Od. 9.305; ἀπώσατο ἦκα γέροντα pushed him gently away, Il. 24.508; αἱ χεῖρες τὸ τόξον ἀπωθοῦνταί τε καὶ προσέλκονται Pl. R. 439b.
drive away, ἠέρα μὲν σκέδασεν καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην [Ζεύς] Il. 17.649; of the wind, beat from one΄s course, Βορέης ἀπέωσε Od. 9.81 (so in Med., σφέας κεῖθεν ἀπώσατο ἲς ἀνέμοιο 13.276). c. gen., εἴ κέ μιν οὐδοῦ ἀπώσομεν 22.76, cf. 2.130; γῆς ἀπῶσαί [με] πατρίδος S. OT 641; — Med., thrust from oneself, drive away, μνηστῆρας ἀπώσεαι ἐκ μεγάροιο Od. 1.270; — Pass., to be expelled, Hdt. 1.173; ἀπωθοῦμαι δόμων Ar. Ach. 450; γῆς S. OT 670.
thrust aside, spurn, Id. Aj. 446, al. ; — Pass., τὸν δῆμον πρότερον ἀπωσμένον pushed aside, Hdt. 5.69.
repel, drive back, in Med., Τρῶας ἀπώσασθαι Il. 8.206; νεῖκος ἀπωσαμένους 12.276; ἀπώσασθαι κακὰ νηῶν 15.503; νηῶν μὲν ἀπωσάμενοι δήϊον πῦρ 16.301; πένθος Archil. 9.10; νοῦσον AP 6.190 (Gaet.); — also in Prose, Antipho 4.4.6, etc. ; c. dupl. acc., τὴν ναυμαχίαν ἀπεωσάμεθα Κορινθίους Th. 1.32. in Med., reject, τὸ ἀργύριον Hdt. 1.199; τὸν αὐλόν S. Tr. 216 (lyr.); φιλότητα Id. Ph. 1122 (lyr.); τὰς σπονδάς Th. 5.22; τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη Pl. R. 366a; ἀ. πόνους decline them, E. Fr. 789; τὴν δουλοσύνην shake off slavery, Hdt. 1.95; ὕπνον shake off sleep, Pl. R. 571c; abs., refuse, ποιήσω κοὐκ ἀπώσομαι S. Tr. 1249.

(ὠθέω), wegstoßen, vertreiben, ὦσε δ' ἀπὸ ῥινὸν λίθος Il. 5.308 ; ἀπῶσαν ὀχῆας 21.537 ; ἀπῶσεν ὀμίχλην 17.649 ; ἀλλά με Βορέης ἀπέωσε, verschlug mich, Od. 9.81 ; δόμων ἀέκουσαν ἀπῶσαι 2.130 ; γέροντος ἀπώσομεν ἄνδρα Il. 8.96 ; ἐκ Τροίης ἀέκοντας ἀπωσέμεν υἷας Ἀχαιῶν 13.367 ; γῆς πατρίδος, verbannen, Soph. O.R. 641 ; pass., 670 ; ἐκ γῆς Her. 1.173 ; καὶ ἀπελαύνειν ἀπό τινος Plat. Rep. IV.437c ; εἰς τοὔπισθεν ἀπωσθείς Soph. 261b ; Folgde. – Med., von sich abstoßen, entfernen, μνηστῆρας ἀπώσεαι ἐκ μεγάροιο Od. 1.270 ; νηῶν μέν οἱ ἀπώσασθαι πόλεμόντε μάχην τε δῶκε Il. 16.251 ; θυράων χερσὶν ἀπώσασθαι λίθον Od. 9.305 ; ἀλλ' ἤτοι σφέας κεῖθεν ἀπώσατο ἲς ἀνέμοιο πόλλ' ἀεκαζομένους Od. 13.276 ; in der letzten Stelle wenigstens unläugbar Homerisch das med. statt des act., vgl. oben Od. 9.81 ; γῆρας H.h. Cer. 176 ; πένθος Archil. 48 ; νοῦσον Gaetul. 3 (VI.190); ἀπεωσάμεθα τὴν ναυμαχίαν Κορινθίους, zurückschlagen, Thuc. 1.32 ; Ar. Vesp. 1085 ἀπεωσάμεσθα, Dindorf ἀπωσάμεσθα, wie τὸν ἄνδρ' ἀπωσάμην com. bei Eust. 1504.21 ; Gegensatz προσέλκειν Plat. Rep. IV.439b ; verabscheuen, verschmähen, τὰ ἐξ ἀδικίας κέρδη II.366a ; vgl. Her. 1.199 ; τὰς σπονδάς Thuc. 5.22.

ἀπ-ωθέω, -ῶ
[in LXX for זָנַח, מָאַס, etc. ;]
to thrust away. Mid., to thrust away from oneself, refuse, reject: with accusative of person(s) (MM, see word), Act.7:27, 39 13:46, Rom.11:1-2, 1Ti.1:19.†
(AS)