[ῐᾰ] adv., sans rançon, OD. 14, 317.

Étym. acc. fém. de ἀπρίατος.

(ἀπριάδην read by Rhian. in Hom.), Adv. of πρίασθαι, without purchase-money, ἔνθα με… ἐκομίσσατο Φείδων ἥρως ἀ. (speaking of a man) Od. 14.317; so in late Prose ἥδετο ἀ. εὐωχούμενος Agath. 4.22; — also as fem. of Adj. ἀπρίατος, μή με ἀπριάτην περάσαντες (sc. Δημήτερα) h.Cer. 132; δόμεναι… κούρην ἀπριάτην ἀνάποινον Il. 1.99; acc. pl., ἀπριάτας Pi. Fr. 169.7.

(πρίαμαι), nicht losgekauft, umsonst, Hom. zweimal, Il. 1.99 πρίν γ' ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι κούρην ἀπριάτην ἀνάποινον, als advb. zu fassen nach Aristarch, s. Scholl. Aristonic.; Od. 14.317 sagt Odysseus ἔνθα με Θεσπρωτῶν βασιλεὺς ἐκομίσσατο Φείδων ἥρως ἀπριάτην· τοῦ γὰρ φίλος υἱός κτἑ., Rhianus ἀπριάδην, s. Scholl. Didym., Krates ἥρως ἀπριάτης, s. Apoll.Dysc. Lex. 39.25. Vgl. Buttmann Lexil. I p. 16f u. Lobeck Paralip. 458.