ἀπο·ψύχω [ῡ] (f. ύξω, ao. pass. ἀπεψύχθην, ao.2 ἀπεψύγην [ῠ]) :
   I exhaler : βίον, SOPH. Aj. 1031 ; πνεῦμα, ANTH. 12, 72, rendre l’âme, exhaler son souffle ; abs. expirer, mourir, THC. 1, 134 ; BION 1, 79, etc. ;
   II exposer à l’air, d’où :
      1 faire sécher, DIOSC. 5, 89 ;
      2 rafraîchir, refroidir, SOSIPATER (ATH. 378 f) ; au pass. se refroidir ou se rafraîchir, IL. 21, 561 ; TH. H.P. 4, 7, 3 ; fig. ἀπεψυγμένος πρός τι, ARSTT. Rhet. 2, 5, 14, refroidi, càd. devenu indifférent pour qqe ch. ;
      3 impers. ἀποψύχει, PLAT. Phædr. 242 a, le temps se rafraîchit ;

Moy. (ao.2 pass. ἀπεψύγην) :
      1 expirer, mourir, ESCHL. fr. 102 ; ἀποψυχόμενος, ARR. Epict. 4, 1, 115, qui perd le souffle (d’inquiétude) ;
      2 rafraîchir, refroidir : ἱδρῶ ἀποψύχεσθαι, IL. 11, 621 ; 22, 2, rafraîchir sa sueur, càd. se rafraîchir, se reposer ; cf. IL. 21, 561.

Pass., aor. ἀπεψύχθην and ἀπεψύχην [υ], v. infr., also ἀπεψύγην [υ] Hld. 2.3: — leave off breathing, faint, swoon, τὸν δὲ… εἷλεν ἀποψύχοντα Od. 24.348; ἀ. ἀπὸ φόβου Ev. Luc. 21.26. c. acc., ἀπέψυξεν βίον breathed out life, S. Aj. 1031; πνεῦμα AP 12.72 (Mel.); abs., expire, die, Th. 1.134, cf. LXX 4 Ma. 15.17, D.C. 43.11, al. ; λεπτὸν ἀ. faintly breathing out his life, Bion 1.9; — also Pass., ἀποψύχεται Hp. Morb. 1.19; aor.2 ἀπεψύχη A. Fr. 104.
cool, chill, ὄψα Sosip. 54; — Pass. or Med., to be cooled, Hom. only in phrase ἱδρῶ ἀπεψύχοντο χιτώνων στάντε ποτὶ πνοιήν they got the sweat dried off their tunics, Il. 11.621; ἱδρῶ ἀποψυχθείς (by bathing) 21.561 (also in Act., ἱδρῶ ἀποψύχοντε Orph. A. 1091); generally, grow cold, Thphr. HP 4.7.3, etc. ; metaph, ἀπεψυγμένοι πρὸς τὸ μέλλον cold and indifferent as to…, Arist. Rh. 1383a4; ἀποψυχόμενοι shivering with terror, Arr. Epict. 4.1.145, cf. Alciphr. 2.2; but, to be refreshed, Phryn. PS p. 27 B. impers., ἀποψύχει it grows cool, ἐπειδὰν ἀποψύχῃ Pl. Phdr. 242a, ap. Phryn. PS p. 45 B., sed leg. ἀποψυχῇ (aor.2 Pass.). ἀποψύχειν· ἀποπατεῖν, ἀφοδεύειν, Hsch. ; cf. ἀπόψυγμα.

1) zu atmen aufhören, ohnmächtig werden, Od. 24.348 ; aushauchen, βίον Soph. Aj. 1010 ; πνεῦμα Mel. 15 (XII. 72); ohne acc., sterben, Thuc. 1.134 ; Bion. 1.79 ; Alciphr. 3.72 ; ἀπεψύχη Aesch. frg. 90.
2) abkühlen, Sosip. Ath. IX.378f (v. 54); pass., erstarren, Luc. Vit.auct. 25 ; sich abkühlen, sich erholen, ἱδρῶ ἀπεψύχοντο, sie kühlten sich ab, trockneten sich den Schweiß ab, Il. 22.2 ; ἱδρῶ ἀπεψύχοντο χιτώνων 11.621 ; ἱδρῶ ἀποψυχθείς 21, 561 ; übertr., ἀπεψυγμένος πρός τι, kalt, gleichgültig gegen etwas, Arist. rhet. 2.5.
3) impers., ἐπειδὰν ἀποψίξῃ ἴωμεν Plat. Phaedr. 242a, wenn es sich abgekühlt hat, Bekker ἀποψυχῇ.

ἀπο-ψύχω
[in LXX: 4Ma.15:18 * ;]
__1. to breathe out life, expire (Thue.; LXX, l.with).
__2. to leave off breathing, faint (Hom., Od., xxiv, 348): before ἀπό, Luk.21:26.†
(AS)