ἀπο·χράω-ῶ (v. ci-dessous pour les contractions et pour l’ion. ἀποχρέω) :
   I act. suffire : εἷς ἐγὼν ἀποχρέω, EPICH. (ATH. 308 c) moi seul je suffis ; ἀποχρῶν ξύμϐουλος, PLAT. 2 Alc. 145 c, conseiller qui suffit à sa tâche ; ἀποχρῶν ἀνὴρ πρός τι, PHÉRÉCR. (Ps.-PLUT. Mus. 30) homme en état de résister à qqe ch. ; surt. à la 3^e pers. sg. et à la 3^e pl. : ἀπόχρη ταῦτα, PLAT. Phædr. 279 a, cela suffit ; ἀποχρέουσι ἑκατὸν νέες, HDT. 5, 31, cent vaisseaux suffisent ; ἀπόχρη μοι τοσοῦτον ἐάν, ISOCR. 88 a, il me suffit tout juste que ; avec un part. : ποταμὸς οὐκ ἀπέχρησε τῇ στρατιῇ πινόμενος, HDT. 7, 43, le fleuve ne suffit pas à désaltérer l’armée ; impers. ἀπόχρη avec l’inf. HDT. 1, 66, etc. ; PLAT. Phædr. 275 b, etc. il suffit de, etc. ; avec un dat. et un part. ἀπέχρα σφι ἡγεομένοισι, HDT. 7, 148, il leur suffisait de commander ;
   II pass. :
      1 se contenter de, dat. HDT. 1, 37 ; avec l’inf. HDT. 1, 102 ;
      2 impers. ἀποχρέεταί μοι avec l’inf. HDT. 8, 14, il me suffit de, etc. ;
   III moy. ἀποχράομαι-ῶμαι :
      1 tirer parti de, profiter de, dat. THC. 6, 17, etc. ; acc. ARSTT. Œc. 2, 21, 7 ; abs. THC. 1, 68 ; POL. 17, 15 ;
      2 mésuser, abuser de, dat. DÉM. 215, 8 ; PLUT. Alc. c.Cor. 2 ;
      3 faire périr, tuer, THC. 3, 81 ; AR. (POLL. 9, 153).

➳ Les contractions att. sont en η (prés. ind. 3 sg. ἀπόχρη, inf. ἀποχρῆν, impf. 3 sg. ἀπέχρη, etc.) ; les contract. ion. en ᾱ (ἀποχρᾷ, ἀποχρᾶν, HDT. 3, 138 ; 6, 137 ; impf. ἀπέχρα, HDT. 1, 66, etc.). Act. prés. 1 sg. ion. ἀποχρέω, EPICH. l. c. Pass. prés. ion. ἀποχρέομαι ; sel. d’autres, ἀποχρέωμαι, HDT. 1, 37. Impf. 3 sg. ἀπεχρᾶτο, ARSTT. Œc. 2, 21, 7 ; dans HDT. 1, 102, les mss et les édit. varient entre ἀπεχρᾶτο, ἀπεχρῆτο et ἀπεχρέετο.

Dor. ἀποχρέω Archim. Aren. 3.3, [Epich.] 253; inf. -χρῆν D. 4.22, Antiph. 161, Luc. Herm. 24 (-χρῆναι v.l. in D.H. 3.22, condemned by AB 81), Ion. -χρᾶν Hdt. 3.138, but -χρῆναι Hp. VC 14; part. -χρῶν, χρῶσα, v. infr. ; impf. ἀπέχρη, Ion. -έχρα Hdt. 1.66; fut. -χρήσω ; aor. -έχρησα.
suffice, be sufficient, be enough; abs., in persons other than 3 sg., 1 sg. only in εἷς ἐγὼν ἀποχρέω [Epich.] l.c. ; [θανάτω] δύ’ ἀποχρήσουσιν μόνω Ar. Pl. 484; ἀποχρήσει (sc. ἡ ὑφαντική) Pl. Plt. 279b; τηλικαύτην ἀποχρῆν οἶμαι τὴν δύναμιν D. 4.22; ἀποχρῶν ἀνὴρ ἔμοιγε πρὸς τὰ νῦν κακά Pherecr. 145.6; ἡλικία ἀποχρῶσα Ar. Fr. 489; σύμβουλος ἀποχρῶν τῇ πόλει Pl. Alc. 2.145c; of ἀρετή, Stoic. 3.50; c. inf., ἀποχρῶσι… ἑκατὸν νέες χειρώσασθαι Hdt. 5.31; Κνιδίους μούνους ἀποχρᾶν οἱ τοὺς κατάγοντας γίνεσθαι Id. 3.138, cf. 9.48; πεδίον ἀποχρῶν τὴν Ἀσίαν πρὸς τὴν Εὐρώπην ἀντιτάξαι Philostr. Im. 1.1. mostly in 3 sg., c. dat., with a nom., [ποταμὸς] οὐκ ἀπέχρησε τῇ στρατιῇ πινόμενος was not enough to supply the army with drink, Hdt. 7.43, 196; often in the phrase ταῦτ’ ἀπόχρη μοι Ar. Av. 1603, cf. Pl. Phdr. 279a; ἀπόχρη μοι τοσοῦτον ἐὰν… Isoc. 5.28; οὐκ ἀπέχρησε δὲ αὐτῷ τοῦτο D. 21.17; οὐδὲ ταῦτ’ ἀπέχρησεν αὐτοῖς Isoc. 4.97. b. impers., c. inf., ἀποχρᾷ (-χρη) μοι ἡσυχίην ἄγειν, ποιέειν τι, etc., ΄tis sufficient for me to…, Hdt. 1.66, 6.137, 9.79, Hp. Mochl. 38; [ἔφασαν] ἀποχρήσειν σφι τὴν ἑωυτῶν φυγάσσειν Hdt. 8.130; c. dat. part., ἀποχρᾶν σφι κατὰ τὸ ἥμισυ ἡγεομένοισι it was enough for them if they shared the command, Id. 7.148; μέρος βαιὸν ἐχούσῃ πᾶν ἀπόχρη μοι ΄tis all sufficient for me to have a little, A. Ag. 1574 (nowhere else in Trag.); τοσαῦτ’ ἀπόχρη προσθήσειν Str. 9.1.20. impers., ἀπόχρη τινός there is enough of a thing, Hp. Mul. 1.12, Vid. Ac. 4; ἀποχρῆν ἐνίοις ὑμῶν ἄν μοι δοκεῖ εἰ… methinks it would have satisfied some of you, D. 4.42; abs. in part., οὐκ ἀποχρῆς αν αὐτῷ since it did not suffice him, Arist. Xen. 976b21. Pass., to be contented with a thing, c. dat., ἀποχρεωμένων τούτοισι τῶν Μυσῶν the Mysians being satisfied therewith, Hdt. 1.37; τοῖς ὀνόμασι μόνον D. 17.31. impers., οὐκ ἀπεχρᾶτο μούνων Μήδων ἄρχειν Hdt. 1.102; ἀπεχρᾶτό σφι ἡσυχίην ἄγειν Id. 8.14.
deliver an oracle, Ael. Fr. 59. ἀποχράομαι use to the full, avail oneself of, ἐπικαιρότατον χωρίον… ἀποχρῆσθαι Th. 1.68; ἀποχρήσασθε τῇ… ὠφελίᾳ Id. 6.17, cf. 7.42; ὅταν… ἀποχρήσωνται χρῶνται λοιπὸν ὡς προδόταις when they have made all the use they can of them, then they deal with them…, Plb. 18.15.9.
abuse, misuse, c. dat., εἰς ταῦτα ἀποχρῆσθαι τῷ πλουτεῖν D. 21.124; πλεονεκτικῶς ταῖς ἐξουσίαις ἀ. OGI 665.16 (Egypt, i AD); ἀποχρωμένων μᾶλλον ἢ χρωμένων αὐτῷ Plu. Comp. Alc. Cor. 2; οἷς μὲν χρῆσθαι, οἷς δ’ ἀ. Id. 2.178c; c. gen., θυγατρός Id. Nob. 13. c. acc., destroy, kill, Ar. Fr. 358, Th. 3.81, Poll. 8.74, etc. ἀ. τὰ χρήματα make use of, Arist. Oec. 1349b17. ἀποχρησαμένοις· ἀποσεισαμένοις, Hsch.

ion. ἀποχρέω (s. χράω, inf. ἀποχρῆν Luc. Hermot. 24, merc.cond. 5), hinreichen, genügen, εἷς ἐγὼν ἀποχρέω Epicharm. bei Ath. VII.308c ; νῷν δὲ δύ ἀποχρήσουσι μόνω θανάτω Ar. Plut. 484 ; ἡλικίαν ἔχεις ἀποχρῶσαν ἤδη Ar. B.A. 439 ; ἑκατὸν νέες ἀποχρῶσι Her. 5.31 ; ποταμὸς οὐκ ἀπέχρησε τῇ στρατιᾷ πινόμενος 7.196 ; οὐδὲ τοῦτ' ἀπέχρησεν αὐτοῖς, sie begnügten sich nicht damit, Isocr. 4.97 ; gew. 3. Person Sing., ἀπόχρη, ἀποχρήσει, es reicht hin, ἐμοί, für mich, ich bin damit zufrieden ; vgl. Aesch. Ag. 1556 ; ἀπέχρα ἡσυχίην ἄγειν Her. 1.66 ; s. Plat. Phaedr. 275b, Rep. VI. 506b ; ἀπόχρη μοι τοσοῦτον, ἐάν – Isocr. 5.28 ; Her. braucht so auch das med., ἀπεχρέετο 8.14 ; aber ἀποχρεομένων τούτοις τῶν μυσῶν, da die Myser damit zufrieden waren, 1.37 ; οὐκ ἀπεχρᾶτο ἄρχειν 1.102 ; ἀποχρῶν, genügend, ξύμβουλος Plat. Alc. II. 145c ; ἦν ἀποχρῶν ἀνὴρ πρὸς τὰ κακά Pherecr. bei Plut. de mus. 30 (v. 6). – Med. ἀποχράομαι, zu seinem Vorteil benutzen, ἀποχρήσασθαι τῇ τοῦ στρατεύματος ἐκπλήξει Thuc. 7.42 ; vgl. 6.17 ; Folgde, bes. Pol.; – = χράομαι, 1.45.2 ; Plut. Pomp. 76 ; mißbrauchen, Dem. 17.31 u. öfter ; τῇ πολιτῶν φιλονεικίᾳ Plut. Them. 4 ; aufbrauchen, aufreiben, Plut.; töten, Ar. bei Suid., vgl. B.A. 423.