ἀπο·φεύγω (f. -φεύξομαι, etc.) :
   I échapper à, se soustraire à : τινά ou τι, BATR. 42 et 47 ; HDT. 1, 1, etc. ATT. à qqn ou à qqe ch. (mort, maladie, danger, etc.) ; rar. avec le gén. τῆς φθορᾶς, NT. échapper à la ruine ; ἐκ τόπου, XÉN. An. 3, 4, 9, s’échapper d’un lieu ; abs. sortir sain et sauf, HDT. 9, 102 ;
   II particul. :
      1 t. de droit : ἀπ. τοὺς διώκοντας, HDT. 6, 82 ; δίκην, AR. Nub. 167, ou γραφήν, ANT. 115, 25, se tirer d’une poursuite judiciaire, d’un procès, càd. être acquitté ; avec deux acc. ἀπ. τινὰ τὰς δίκας, DÉM. 1014, 8, échapper à une poursuite intentée par qqn ; abs. être acquitté, HDT. 2, 174 ; ATT. ;
      2 être délivrée par accouchement ou par avortement, MÉD.

➳ Fut. poét. ἀποφευξοῦμαι, AR. Av. 932 ; pf. ἀποπέφευγα, XÉN. An. 3, 4, 9, etc.

fut. -φεύξομαι Pl. Ap. 39a; -οῦμαι Ar. Av. 932; pf. -πέφευγα X. An. 3.4.9, etc. : — flee from, escape, c. acc., Batr. 42, 47; σοφίην ὁ σοφώτατος οὐκ ἀποφεύγει Thgn. 1159; τὴν πεπρωμένην μοῖραν Hdt. 1.91; τὴν μάχην Id. 5.102; κῆρα S. Ph. 1166 (lyr.), cf. Pl. Ap. 30a; νόσον D. 28.15; ἀ. ἐκ τῶν πλησίον κωμῶν X. An. 3.4.9; ἐς Νίσαιαν Th. 1.114; rarely c. gen., ἀ. τῆς φθορᾶς 2 Ep. Pet. 1.4; c. inf., auoid, λέγειν Phlp. in Ph. 617.14; abs., get safe away, escape, Hdt. 1.1, 9.102, etc. ; go free, of manumitted slaves, IG 2.786, al. as law-term, ἀ. πολλὸν τοὺς διώκοντας Hdt. 6.82; τινά And. 1.123; φεύγων ἂν ἀποφύγοι δίκην Ar. Nu. 167, cf. 1151; γραφάς Antipho 2.1.16; εὐθύνας Pl. Lg. 946d; c. dupl. acc. pers. et rei, ἀπέφυγον αὐτοὺς τὰς δίκας ἅς μοι ἐνεκάλουν D. 40.19. abs., get clear off, be acquitted, opp. ἁλίσκομαι, Hdt. 2.174, Pl. Ap. 35c, D. 18.103; κἂν… εἰσέλθῃ φεύγων οὐκ ἀποφεύγει Ar. V. 579. of a woman in child-birth, bring to birth, ἀ. τὸ παιδίον ἐν τῷ τόκῳ Hp. Mul. 1.25; also ἀ. τοῦ παιδίου ib. 33; intr., ἢν τὰ ὕστερα μὴ δύνηται ἀποφυγεῖν Id. Nat. Mul. 56.

(φεύγω),
1) entfliehen, ὕβριν Pind. P. 11.56 ; τοὺς ἐπιδιώξαντας Her. 6.104 ; κῆρα Soph. Phil. 1151 ; νόσον Plat. Tim. 44c, u. so öfter, auch absol., wie Folgde (vgl. ἀποδιδράσκω).
2) vor Gericht freigesprochen werden, loskommen, Ggstz ἁλίσκομαι Her. 2.174 ; Plat. Apol. 35c ; oft bei Rednern, z.B. Andoc. 4.8 ; τὴν δίκην, τὰς εὐθύνας, Plat. Apol. 38d, Legg. XII.946d ; mit doppeltem accus., ἀπέφυγον αὐτοὺς τὰς δίκας, ἅς μοι ἐνεκάλουν Dem. 40.19.
3) τοῦ ἐμβρύου, παιδίου, das Kind in der Geburt loswerden, Hippocr.

ἀπο-φεύγω
[in LXX: Sir.22:22 * ;]
to flee from, escape: with accusative, 2Pe.2:18 2:20; with genitive, 2Pe.1:4.†
(AS)