ῆς (ἡ) :
      1 action de détourner, de dériver (un cours d’eau) PLAT. Leg. 845 d ;
      2 fig. action de détourner, d’écarter (un malheur, un danger, etc.) ATT. (ESCHL. Pers. 217 ; PLAT. Prot. 354 b, etc.) d’où en gén. action d’écarter, d’empêcher, de prévenir, THC. 3, 82 ; PLAT. Prot. 324 b, etc. ; en parl. de raisonnement, action de dissuader, PLAT. Theag. 128 d.

Étym. ἀποτρέπω.

ἡ, turningaway, averting, A. Pers. 217; ἄλλοσ’ ἀποτροπὰ κακῶν γένοιτο, i.e. ἄλλοσε ἀποτρέποιτο κακά, E. Hel. 360; λυπῶν ἀπαλλαγάς τε καὶ ἀποτροπάς Pl. Prt. 354b; τεράτων ἀ., Lat. procuratio, Plu. Fab. 18.
diverting, of water, Pl. Lg. 845d.
prevention, Th. 3.45; ἀποτροπῆς ἕνεκα κολάζειν Pl. Prt. 324b, cf. R. 382c.
dissuasion, Id. Thg. 128d; opp. προτροπή, Arist. Rh. 1358b9, Chrysipp. Stoic. 3.3. (from Med.) desertion of one΄s party, ΄ratting΄, Th. 3.82.

ἡ,
1) die Abwendung, Aesch. Pers. 213 ; καὶ ἀπαλλαγαί Plat. Prot. 354b ; καὶ κλοπαί Legg. VIII.845d ; ἀποτροπῆς ἕνεκα κολάζειν, zum abschreckenden Beispiel, Prot. 324b ; Heilmittel, νόσου Philo.
2) Abraten, Thuc. 3.45 ; Ggstz προτροπή Arist. rhet. 1.3 ; Plat. Theag. 128d, u. öfter bei Rednern.
3) das Ausweichen, die Scheu, Thuc. 3.82.