ἀπο·τμήγω :
      1 séparer en coupant, couper : χεῖρας, IL. 11, 146 ; λαιμόν, IL. 18, 34, les mains, la gorge ;
      2 fig. τινὰ λαοῦ, πόλιος, IL. 10, 364 ; 22, 456, amener (un combattant) à l’écart, loin de l’armée, loin (des murs) de la ville.

Ep. for ἀποτέμνω, cut off from, μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος Il. 22.456; τὸν… λαοῦ ἀποτμήξαντε 10.364, etc.
cut off, sever, χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας 11.146; μήδεα Hes. Th. 188; κλιτῦς τότ’ ἀποτμήγουσι χαράδραι plough the hill-sides, Il. 16.390; — Pass., μοῦνοι ἀποτμηγέντες A.R. 4.1052; c. gen., τοῦ ἑνός Dam. Pr. 34.

p. = ἀποτέμνω, abschneiden, λαιμὸν ἀποτμήξειε (v.l. ἀπαμήσειε) σιδήρῳ Il. 18.34 ; τῷ (ἄορι) οἱ ἀποτμήξας (v.l. ἀποπλήξας) κεφαλὴν οὖδάσδε πελάσσαι Od. 10.440 ; χεῖρας ἀπὸ ξίφεϊ τμήξας (v.l. πλήξας) Il. 11.146 ; κλιτῦς ἀποτμήγουσι χαράδραι 16.390 ; μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος 22.456 ; τὸν λαοῦ ἀποτμήξαντε διώκετον 10.364 ; ὡς εἴ ἑβιῴατο μοῦνον ἐόντα ἀποτμήξαντες ἐνὶ ὑσμίνῃ 11.468 ; – Hes. Th. 188 ; Ap.Rh. 4.1502.