ἀπο·στρέφω (f. έψω, ao. ἀπέστρεψα, pf. inus.) :
   I tr.
      1 tourner en sens contraire, retourner : νῆας, OD. 3, 162, détourner des vaisseaux ; ἅρματα ὡς εἰς φυγήν, XÉN. Cyr. 6, 2, 13, détourner des chars comme pour fuir ; αἱ νῆες ἀπεστράφατο (ion.) τοὺς ἐμϐόλους, HDT. 1, 166, les vaisseaux avaient leurs éperons retournés, càd. tordus, faussés : ἀποστρέφειν πάλιν, SOPH. O.C. 1403, ramener en arrière ; particul. ἀπ. χεῖρας, OD. 22, 173, 190 ; SOPH. AR. DÉM. amener les mains en arrière (pour les attacher derrière le dos) ;
      2 faire se retourner : τινά, THC. 4, 97 ; 5, 75, renvoyer qqn chez lui ; avec idée d’hostilité : Ἀχαιοὺς ἀπ. IL. 15, 62, faire fuir les Grecs ;
      3 faire revenir, rappeler : ἐξ ἰσθμοῦ, XÉN. An. 2, 6, 3, de l’isthme ;
      4 détourner (un danger, une guerre, etc.) ESCHL. Ag. 850 ; AR. Nub. 776 ; DH. 10, 2, etc. ; ἀπ. τινά τινος, XÉN. Hipp. 1, 12, dissuader qqn de qqe ch. ;
   II intr.
      1 se détourner, HDT. 8, 87 ; XÉN. Hell. 3, 4, 12 ; en parl. d’un fleuve, HDT. 4, 52 ;
      2 retourner sur ses pas, se retirer, HDT. 4, 43 ; THC. 6, 65 ; SOPH. O.C. 1403 ;

Moy. (f. -στρέψομαι ; ao. pass. ἀπεστράφην, au sens moy.) :
      1 se détourner, faire volte-face, s’enfuir, XÉN. Cyr. 6, 2, 17 ; PLAT. Rsp. 405 c ; POL. 5, 85, 4, etc. ; ἀποστραφῆναί τινος, XÉN. Hell. 4, 8, 4, abandonner qqn ;
      2 particul. se détourner avec horreur ou dégoût de, acc. SOPH. O.C. 1272 ; EUR. I.T. 801, etc. ; λόγοι ἀπεστραμμένοι, HDT. 7, 160, paroles hostiles.

➳ Act. ao. itér. 3 sg. épq. ἀποστρέψασκε, IL. 22, 197. Ao. subj. 3 sg. épq. ἀποστρέψῃσι, IL. 15, 62. Pass. pl.q.pf. 3 pl. ion. ἀπεστράφατο, HDT. 1, 166. Moy. fut. réc. ἀποστραφήσομαι, SPT. ; ao. réc. ἀπεστρεψάμην, SPT.

Dor. aor. ἀποστράψαι SIG 244 ii 16 (Delph.); Ion. aor. ἀποστρέψασκε Il. 22.197, etc. ; pf. ἀπέστροφα LXX 1 Ki. 6.21; — Pass. and Med., fut. -στρέψομαι X. Cyr. 5.55.36, Plu. 2.387c; aor. -εστράφην [α], S. OC 1272, etc. ; later -εστρεψάμην LXX Ho. 8.3, prob. in Ar. Nu. 776; fut. -στραφήσομαι LXX Nu. 25.4, al. ; pf. -έστραμμαι Hdt. 1.166, etc. ; Ion. 3 pl. plpf. -εστράφατο ibid. ; -έστρεμμαι PSI 4.392.11 (iii BC): — turn back; hence, either turn to flight, ὄφρ’… Ἀχαιοὺς αὖτις ἀποστρέψῃσιν Il. 15.62, etc., cf. Hdt. 8.94; or turn back from flight, X. Cyr. 4.3.1; send home again, Th. 4.97, 5.75; ῥῆμα bring back word, LXX 4 Ki. 22.9; ἀποστρέψαντε πόδας καὶ χεῖρας having twisted back the hands and feet so as to bind them, Od. 22.173, 190, cf. S. OT 1154; τὸν ὦμον Ar. Eq. 263; ἀποστρέφετε τὰς χεῖρας αὐτῶν, ὦ Σκύθαι Ar. Lys. 455; ἀ. τὸν αὐχένα Hdt. 4.188; guide back again, ἀποστρέψαντες ἔβαν νέας Od. 3.162; ἴχνι’ ἀποστρέψας having turned the steps of the oxen backwards so as to make it appear that they had gone the other way, h.Merc. 76; turn away, avert, αὐχέν’ ἀποστρέψας Thgn. 858; ἀπέστρεψ’ ἔμπαλιν παρηΐδα E. Med. 1148; but τὸ πρόσωπον πρός τινα Plu. Publ. 6; bring back, recall, ἐξ ἰσθμοῦ X. An. 2.6.3; φῶτας ἀπέστρεψεν Περσεφόνης θαλάμων [Emp.] 156.4.
turn away or aside, divert, v.l. in Th. 4.80, etc. ; ὕδατα cut off water from a besieged town, Ph. Bel. 97.4; τὸν Κάϋστρον SIG 839.14 (Ephesus); τὸν πόλεμον ἐς Μακεδονίαν Arr. An. 2.1.1; avert a danger, an evil, etc., πῆμ’ ἀ. νόσου A. Ag. 850 (Porson); prevent, Dsc. 2.136; rebut, δίκην Ar. Nu. 776 (v. supr.); ἀ. τύχην μὴ οὐ γενέσθαι Antipho 6.15 codd. ; ἀ. εἰς τοὐναντίον τοὺς λόγους Pl. Sph. 239d; τὰς πράξεις εἰς τοὺς ἀντιδίκους Arist. Rh. Al. 1442b6. ἀ. τινά τινος dissuade from, X. Eq. Mag. 1.12; τινὰ ἀπὸ τοῦ λήμματος Din. 2.23; πότων ἀ. τοὺς στομάχους D.H. Dem. 15. as if intr. (sc. ἑαυτόν, ἵππον, ναῦν, etc.), turn back, Th. 6.65; ἀ. ὀπίσω Hdt. 4.43; ἀ. πάλιν S. OC 1403.
turn away or aside, Hdt. 8.87; of a river, Id. 4.52; τἀναντία ἀ. X. HG 3.4.12. Pass., to be turned back, ἀπεστράφθαι τοὺς ἐμβόλους, of ships, to have their beaks bent back, Hdt. 1.166; ἀποστραφῆναι… τὼ πόδε to have one΄s feet twisted, Ar. Pax 279; τρίχες ἀπεστραμμέναι closecurled, Arist. Phgn. 809b26. Med. and Pass., turn oneself from or away, ἀπεστραμμέναι ἀπ’ ἀλλήλων Id. HA 611a6; ἀπεστραμμένοι back to back, Apollod. Poliorc. 145.2; esp., turn one΄s face away from, abandon, c. acc., Phoc. 2, Sallust. 3; ἐχθροῦ ἀξίωσιν Epicur. Fr. 215; μή μ’ ἀποστραφῇς S. OC 1272; μή μ’ ἀποστρέφου E. IT 801, cf. Ar. Pax 683, X. Cyr. 5.55.36, PSI l.c. ; τὸ θεῖον ῥᾳδίως ἀπεστράφης E. Supp. 159; also c. gen., ἄψορρος οἴκων τῶνδ’ ἀποστραφείς S. OT 431; c. dat., ἀστεφανώτοισι ἀπυστρέφονται Sappho 78; abs., μὴ πρὸς θεῶν… ἀποστραφῇς S. OT 326; ἀπεστραμμένοι λόγοι hostile words, Hdt. 7.160; τὴν διάνοιαν ἀποστρέφεσθαι to be alienated, Phld. Lib. p. 80.
turn oneself about, X. Cyr. 1.4.25; ἅρματα ἀπεστραμμένα ὥσπερ εἰς φυγήν ib. 6.2.17; ἀποστραφῆναι λυγιζόμενος escape by wriggling, Pl. R. 405c. ἀποστραφῆναί τινος fall off from one, desert him, X. HG 4.8.4.

1) ab-, weg-, zurückwenden, τοσσάκι μιν προπάροιθεν ἀποστρέψασκε παραφθὰς πρὸς πεδίον Il. 22.197 ; ἀποστρέψαντες νέας Od. 3.162 ; ἅρματα ἀπεστραμμένα ὡς εἰς φυγήν Xen. Cyr. 6.2.13 ; πόδας καὶ χεῖρας, Füße u. Hände zurückdrehen, um sie auf den Rücken zu binden, Od. 22.173 ; so χέρας Soph. O.R. 1154 ; Ar. Lys. 455, vgl. Pax 279 ; ἄχρηστοι αἱ νῆες· ἀπεστράφατο γὰρ τοὺς ἐμβόλους, es waren die Schnäbel zurückgebogen, Her. 1.166. Auch übertr., εἰς τοὐναντίον λόγους Plat. Soph. 239d. Jemand zum Umkehren bewegen, Il. 10.355 ; Xen. An. 2.6.3 ; in die Flucht schlagen, Il. 15.62 ; Jemanden entlassen, ihn nach Hause zurückkehren lassen, Thuc. 5.75 ; τὸν πόλεμον ἐς, wohin versetzen, Arr. An. 2.1.
2) intr., sich umwenden, zurücklaufen, ἀποστρέψασκε Od. 11.597, vgl. Scholl.; τοὐναντίον ἀποστρέψας εἰς Φρυγίαν ἦλθε Xen. Hell. 3.4.12 ; ἀπὸ τοῦ λήμματος Din. 2.23 ; τινός, von Einem ab, Plut.
Pass. mit fut. med., sich abwenden, Xen. Cyr. 5.5.6 ; umkehren, οὐ πάλιν ἀποστραφεὶς ἄπει Soph. O.R. 431 ; zur Flucht, ἀποστραφέντες ἔφυγον Pol. 5.85 u. öfter ; heimkehren, Xen. Cyr. 1.4.25 ; τινά, sein Gesicht von Einem abwenden, ihn verabscheuen, aversari, Ar. Pax 666 ; τὸν δῆμον ἀποστρ. ἀχθεσθεῖσα Eur. Suppl. 171 ; Xen. Cyr. 5.5.36, wo ἀποστρέψει gewiß richtig, nicht ἀποστρέψεις ; φιλίαν Pol. 9.39 ; ἀποκρίσεις, nichts damit zu tun haben wollen, 12.27 ; häufig in der Anth.; λόγοι ἀπεστραμμένοι, Worte der Verachtung, Her. 7.160.

ἀπο-στρέφω
[in LXX chiefly for שׁוּב ;]
trans., with accusative,
__(a) to turn away, remove: Rom.11:26, 2Ti.4:4; metaph., to turn away from allegiance, pervert: Luk.23:14;
__(b) to turn back, return: μάχαιραν, Mat.26:52. Pass., reflex., to turn oneself away from: with accusative, Mat.5:42, 2Ti.1:15, Tit.1:14, Heb.12:25; so act., absol., Act.3:26 (cf. Sir.8:5; Bl., § 53, 1; Cremer, 880).†
(AS)