'ἀπο·στερέω-ῶ :
      1 priver de, dépouiller de : avec le gén. de la chose : τινά τινος ἀπ. HDT. 4, 92, etc. ; ATT. (ESCHL. Pr. 681 ; XÉN. Mem. 1, 2, 63, etc.) dépouiller qqn de qqe ch. (de sa fortune, de la royauté, de la vie, etc.) ; d’où au pass. être privé de, gén. HDT. 3, 130 ; SOPH. El. 813 ; THC. 3, 42, etc. ; avec double acc. τινά τι, XÉN. An. 7, 6, 9 ; ou avec le gén. de pers. et l’acc. de chose : τινός τι, XÉN. Hell. 4, 1, 20, enlever qqe ch. à qqn ; avec un seul rég. de chose à l’acc. : ESCHL. Pr. 777 ; SOPH. O.R. 323 ; DÉM. 528, 16, etc. ; ἀπ. γάμον, ESCHL. Suppl. 1063, détourner un mariage ; au pass. être dépossédé ou privé de, acc. XÉN. Cyr. 6, 1, 12 ; PLAT. Theæt. 201 b ;
      2 faire défaut, manquer à : τὸ σαφές μ' ἀποστερεῖ, EUR. Hel. 577, la certitude me fait défaut.

➳ Fut. pass. ἀποστερηθήσομαι, LYS. DÉM. ISOCR. Fut. moy. au sens pass. ἀποστερήσομαι, EUR. H.f. 137 ; THC. 6, 91 ; DÉM. 765, 14, et ἀποστεροῦμαι, AND. 19, 26.

'

— Pass., fut. -στερηθήσομαι Lys. 12.70, v.l. in D. 1.22; also -στερήσομαι E. HF 137 (lyr.), Th. 6.91, D. 24.210; ἀποστεροῦμαι And. 1.149; pf. ἀπεστέρημαι, etc. : — rob, despoil, defraud one of a thing, c. acc. pers. et gen. rei, χρημάτων ἀ. τινά Hdt. 5.92. εʹ; τὸν πατέρα τῆς τυραννίδος Ar. Av. 1605; τῆς ψυχῆς Antipho 4.1.6; c. acc. pers. et rei, μή μ’ ἀποστερήσῃς ἡδονάν S. El. 1276 (lyr.), cf. Antipho 3.3.2, X. An. 7.6.9, Is. 8.43, etc. ; abs., commit fraud, Ar. Nu. 487; ἀπεστερηκὼς ὑπ’ ἀνάγκης being constrained to become a defaulter, Pl. Phdr. 241b; συνέστιον ὧν ἔκγονον ἢ ἀδελφὸν ἀπεστέρηκε γίγνεσθαι Id. Lg. 868d; — Pass., to be robbed or deprived of, c. gen., Ἑλλάδος ἀπεστερημένος Hdt. 3.130; σοῦ τ’ ἀπεστερημένη καὶ πατρός S. El. 813; ἡδονῶν Ar. Nu. 1072; ἁπάντων ἂν ἀπεστερήμην D. 21.106; c. acc., ἵππους ἀπεστέρηνται X. Cyr. 6.1.12, etc. ; abs., εἰ δ’ ἀπεστερήμεθα if we have been frustrated, S. Aj. 782. ἀ. ἑαυτόν τινος detach, withdraw oneself from a person or thing, τῶν [ἀγαλμάτων]… ἀπεστέρησ’ ἐμαυτόν Id. OT 1381; οὐκ ἀποστερῶν γε τῶν ἐς τὴν πόλιν ἑαυτὸν οὐδενός Antipho 5.78; ἄλλου ἑαυτὸν ἀ. Th. 1.40; ἀ. ἑαυτὸν τοῦ φρονεῖν Crobyl. 3; ἐκείνους… ἀ. μὴ ἂν… ἀποτειχίσαι deprive them of the power of walling off, Th. 7.6; — reversely, ἀ. τὸν ἔλεον ἑαυτοῦ Plu. Aem. 26, cf. Dem. 4. c. acc. pers., defraud, rob, Hdt. 7.155, Ar. Pl. 373, 1 Ep. Cor. 6.7, etc. ; θεούς Pl. Lg. 917d. c. acc. rei only, filch away, S. Ph. 931; withhold, A. Pr. 777, S. OT 323, Ar. Nu. 1305; refuse payment of a debt, D. 21.44, etc. ; refuse to give up, παρακατ αθήκην Arist. Rh. 1383b21; Ζεὺς ἀποστεροίη γάμον may he avert it, A. Supp. 1063 (lyr.). τὸ σαφές μ’ ἀποστερεῖ certainty fails me, E. Hel. 577.
in Logic, draw a negative conclusion, Arist. APr. 44b23. (ἀποστέρω is f.l. in Isoc. 12.243.)

1) berauben,
   a) τινά τινος Aesch. Prom. 683 ; Soph. O.R. 1381 ; Thuc. 1.69 ; ἄλλων ἡδονῶν ἀποστερεῖ Plat. Prot. 353e u. öfter ; auch Folgde, z.B. τῶν πατρῴων Dem. 29.3 ; dah. pass., ἀπεστερημένη τινός Soph. El. 803 ; vgl. Plat. Symp. 219d, Rep. I.329a ; auch bloß τινά, ἦρχε αὐτὸς ἀποστερήσας τοὺς παῖδας (sc. ἀρχῆς) Her. 7.155.
   b) τί, rauben, entreißen, Aesch. Suppl. 1048 ; ἀπεστέρηκας τὸν βίον Soph. Phil. 919 (auch τινός τι 1267, wie Xen. Hell. 4.1.20); φάτιν O.R. 323, vorenthaltend, Schol. οὐ λέγων ; – τοὺς μισθούς Plat. Gorg. 519c ; übh. entziehen, vorenthalten, Ggstz δοῦναι Charm. 172c ; u. παρέχειν, εὐφροσύνας Xen. Mem. 3.8.10 ; bes. was man zu geben verpflichtet ist, An. 7.7.48 ; Dem. 21.44, das Geliehene ; so auch
   c) τινά τι, futur. pass. ἀποστερηθήσομαι Dem. 1.22 ; ἀποστερήσομαι 39.11 ; ὅσων μέλλεις ἀποστερεῖσθαι Ar. Nub. 1072, kann fut. zu ἀποστέρω sein ; Xen. An. 6.4.23 ; Isocr. 4.142 ; διδασκάλους μισθούς Dem. 27.96, 28.13 ; ἀποστερούμενοι χρήματα Plat. Theaet. 201b ; ἵππους ἀπεστέρηνται Xen. Cyr. 6.1.12.
2) intr., fehlen, bes. impers., ἀποστερεῖμε, es fehlt mir, Eur. Hel. 583.

ἀπο-στερέω, -ῶ
(< στερέω, to rob), [in LXX: Exo.21:10 (גָּרַע), Deu.24:14 (עָשַׁק), Mal.3:5, Sir.4:1 29:6-7 31:21-22 * ;]
to defraud, deprive of, despoil (in cl. chiefly of the misappropriation of trust funds, Field, Notes, 33; cf. MM, see word): absol., Mrk.10:19, 1Co.6:8; with accusative of person(s), 1Co.7:5. Mid., endure deprivation: 1Co.6:7 (WM, § 38, 3; but see Bl., § 54, 5; M, Pr., 162); pass., ἀπεστερημένοι, bereft of: 1Ti.6:5.†
(AS)