ἀποστατέω-ῶ [τᾰ]
      1 se tenir à distance, être éloigné de, gén. ESCHL. Ch. 826, etc. ; fig. ἀπ. φρενός, SOPH. Ant. 993, être éloigné du sentiment ou des dispositions de qqn ;
      2 s’éloigner de, faire défection, abandonner : τινος, AR. Av. 314 ; XÉN. Cyr. 4, 5, 24, qqn ;
      3 être absent, manquer, ESCHL. Ch. 444, etc. ; XÉN. Œc. 8, 15 ; PLAT. Crat. 428 d.

Étym. ἀποστάτης.

stand aloof from, τινός A. Ch. 826 (lyr.), Fr. 161, 301; οὔκουν πάρος γε σῆς ἀπεστάτουν φρενός S. Ant. 993; μορφῆς δὲ τῆς σῆς οὐκ ἀπεστάτει was not far from…, Id. OT 743; fall off from, fail one, κοὐκ ἀποστατῶ φίλων Ar. Av. 312; βουλευτέον ὅπως μηδεὶς τῶν νῦν παρόντων ἀποστατήσει ἡμῶν συμμάχων X. Cyr. 4.5.24; ἀ. τῶν ὄντων to be absent from, Pl. Prm. 144b, cf. Tht. 205a. of the soul, etc., fall away from the divine, Plot. 5.1.5, 5.3.16. abs., stand alocf, be absent, A. Ch. 444 (lyr.); ἑκάς, πρόσω ἀ., Id. Ag. 1104 (lyr.), Eu. 65; σμικρὸν ἀ. Pl. Cra. 428d.

1) ab-, entfernt von etwas stehen, Aesch. öfter praes. u. impf., ἐγγὺς παρεστὼς καὶ πρόσω δ' ἀποστατῶν Eum. 65 ; μορφῆς σῆς οὐκ ἀποστατεῖ πολύ, er ist dir nicht unähnlich, Soph. O.R. 745 ; σῆς φρενός, stimmt nicht mit deinem Sinn, Ant. 980.
2) abfallen, sich trennen von Jemand, φίλων Ar. Av. 318 ; Plat. Parm. 144b ; Xen. Cyr. 4.5.29 u. Folgde.
3) übh. abwesend sein, fehlen, Xen. Oec. 8.15 u. Folgde.

1. to stand aloof from, depart from, be far from , with genitive, (Aeschulus Tragicus); ἀπ. φίλων to fall off from one's friends, (Aristophanes Comicus)
2. absolute to stand aloof or afar off , (Aeschulus Tragicus) (ML)