ἀπο·σείω, faire tomber en secouant, MÉN. (ATH. 700 b) ; TH. C.P. 1, 20, 3 ;

Moy. renverser par une secousse, en parl. d’un cheval qui jette bas son cavalier, HDT. 9, 22 ; XÉN. Cyr. 7, 1, 37, etc. ; fig. ἀπ. λύπην, AR. Ran. 346 ; γῆρας, AR. Lys. 670 ; ὕπνον, LUC. Tim. 6, secouer le chagrin, le fardeau de la vieillesse, le sommeil.

shake off, Men. 61, Thphr. CP 1.20.3; — Pass., ξίφος ἀποσεσεῖσθαι τοῖς αὐχέσιν ἐπαιωρούμενον Hdn. 5.2.1; — Med., shake off from oneself, πάντ’ ἀποσεισάμενος Thgn. 348; of a horse, throw his rider, Hdt. 9.22, X. Cyr. 7.1.37; τειχέων θριγκοὺς ἀ.
throw them off, S. Fr. 506; metaph, ἀποσείεσθαι λύπας, γῆρας, Ar. Ra. 346, Lys. 670; νέφος Id. Nu. 288; ἑταίρους Luc. DMeretr. 13.2; ὕπνον Id. Tim. 6; — Pass., ὑπὸ τῶν ἐρωμένων Them. Or. 24.302c.
Med., shake oneself, Arist. HA 560b8.

(σείω), abschütteln, Theophr.; bes. med., von sich abschütteln, vom Pferde, den Reiter abwerfen, Her. 7.88, 9.22 ; Xen. Cyr. 7.1.37 ; übertr., Plat. Gorg. 484a ; λύπας, γῆρας, Ar. Ran. 346, Lys. 671 ; ὕπνον Luc. Tim. 6 ; τοὺς ἐνοχλοῦντας, sich vom Halse schaffen, Hdn. 6.3.

to shake off :—; Mid. to shake off from oneself , (Theognis Elegiacus); of a horse, to throw his rider, (Herdotus Historicus); metaphorically, ἀποσείεσθαι λύπην (Aristophanes Comicus) (ML)