ἀπο·πνίγω (f. -πνίξω ou -πνίξομαι, ao. ἀπέπνιξα, pf. inus. ; pass. fut.2 -πνιγήσομαι, ao.2 ἀπεπνίγην, pf. ἀποπέπνιγμαι) étouffer, suffoquer (qqn) HDT. 2, 169, etc. ; ATT. (AR. Vesp. 1034, etc. ; XÉN. Hell. 3, 1, 14, etc.) ; au pass. être étouffé, XÉN. Cyr. 8, 2, 11, etc. ; particul. être asphyxié par l’eau, DÉM. 883 fin ; fig. suffoquer (de colère, etc.) : ἐπί τινι, DÉM. 403, 17, à cause de qqe ch. ; abs. LUC. Gall. 28.

➳ Fut. ἀποπνίξω, COM. fr. 2, 686 ; ANTIPH. 3, 93 ; LUC. Char. 23. Fut. pass. ἀποπνιγήσομαι [ῐ] AR. Nub. 1504 ; LUC. D. mar. 6, 3. Ao.2 ἀπεπνίγην [ῐ] PLAT. Gorg. 512 a, etc. Ao.1 réc. ἀπεπνίχθην, ARÉT. 1, 7, p. 11 (Adams) ; BABR. 49. Fut. ant. inf. ἀποπεπνίξεσθαι, EUN. V. soph. p. 38.

fut. -πνίξω Pl.Com. 198, Antiph. 171; aor. inf. ἀποπνεῖξαι GDI 2171.18 (Delph., i BC): — choke, throttle, Hdt. 2.169, al. ; τὰς ἀναπνοάς Hp. Morb. Sacr. 9; τοὺς πατέρας τ’ ἦγχον… καὶ τοὺς πάππους ἀπέπνιγον Ar. V. 1039; suffocate, Id. Eq. 893; of plants, choke, Ev. Matt. 13.7, Ev. Luc. 8.7; — Pass., fut. -πνιγήσομαι Ar. Nu. 1504; also -πεπνίξομαι Eun. VS p. 463 B. ; aor.1 ἀπεπνίχθην Aret. SA 1.7; aor.2 ἀπεπνίγην [ι] (v. infr.); pf. part. -πεπνιγμένος Hdt. 4.72: — to bechoked, suffocated, τρώγων ἐρεβίνθους ἀπεπνίγη Pherecr. 159, cf. Alex. 266; to be drowned, Democr. 172, D. 32.6, Aesop. 352. generally, cut off, kill, λιμῷ τινα Aret. CA 1.9; — Pass., πόλις ἀ. τῇ τῶν ἀναγκαίων σπάϜει Procop. Arc. 26. metaph, choke one with vexation, ἀποπνίξεις με λαλῶν Antiph. l.c. ; ἦ γάρ [με] γειτονεῦσ’ ἀποπνίγεις Call. Iamb. 1.300; — Pass., to be choked with rage, ἐπί τινι at a thing, D. 19.199, cf. Alex. 16.7; πρός τι Lib. Or. 63.15.

erwürgen, ersticken, Her. 3.150 ; Plat. Gorg. 471c ; neben ἄγχω, ἀπέπνιγον, Ar. Vesp. 1039, u. Folgende ; fut. ἀποπνίξομαι, auch -πνίξω, Plat. com. Ath. II.67c ; Luc. Cont. 23 ; ἀποπνῖξαι, aor. inf., Ar. Vesp. 1134 ; Xen. Hell. 3.1.14. – Pass., ersticken, umkommen, ἀποπνιγήσομαι Ar. Nub. 1487 ; ἀπεπνίγη Plat. Gorg. 512a ; ertrinken, Dem. 32.6 u. A. Uebertr., sich ängstigen, ἐπί τινι, um Einen, Luc. Gall. 28 ; ähnl. Dem. 19.199 ἐφ' οἷς ἀποπνίγομαι, vor Unwillen verstummen.

ἀπο-πνίγω
[in LXX: Nam.2:13 (חָנַק pi.), Tob.3:8 * ;]
to choke: Mat.13:7, Luk.8:7; pass., of drowning (= καταποντίζομαι), Luk.8:33.†
(AS)