ἀπολογέομαι-οῦμαι (f. ήσομαι, ao. ἀπελογησάμην, pf. ἀπολελόγημαι) :
      1 plaider pour soi, se défendre, abs. HDT. 6, 136 ; ATT. ; ὁ ἀπολογούμενος, AR. Vesp. 778 ; AND. 1, 29, le défendeur ; ἀπ. ὑπὲρ ἑαυτοῦ, PLAT. Ap. 30 d, plaider pour soi-même ; ἀπ. πρός τινα, répondre aux accusations de qqn, PLAT. Ap. 24 b ; ou se défendre devant qqn, EUP. 357 Kock ; ἀπ. πρός τι, ANT. 119, 30 ; THC. 6, 29, ou περί τινος, THC. 1, 72, etc. ; XÉN. Cyr. 2, 2, 13 ; An. 5, 6, 3, etc. se défendre contre une accusation ou au sujet d’une accusation ; postér. avec le dat. κατηγορίαις, PLUT. Them. 23, se défendre contre des accusations ; avec l’acc. de la chose alléguée pour la défense : ἀπ. τι, THC. 3, 62 ; XÉN. Mem. 4, 8, 4 ; PLAT. Gorg. 521 e, etc. alléguer qqe ch. ; avec une conj. ἀπ. ὡς, PLAT. Phæd. 69 d ; ὅτι, XÉN. Œc. 11, 22, alléguer que ; avec l’acc. du grief : ἀπ. τὰς διαϐολάς, THC. 8, 109, réfuter les accusations (sel. Cobet ἀπολύσεται) ;
      2 plaider pour un autre : ὑπέρ τινος, EUR. Bacch. 41, pour qqn ; τινὶ ὑπέρ τινος, HDT. 7, 161, contre qqn pour une autre personne.

➳ Ao. pass. ἀπελογήθην au sens act. ANT. 2, γ, 1 ; 2, δ, 3, etc. ; COM. (Com. fr. 3, 388) ; au sens pass. XÉN. Hell. 1, 4, 13.

Étym. ἀπόλογος.

aor. ἀπελογησάμην E. Ba. 41, Antipho 5.13, but f.l. in Pl. Sph. 261c, X. An. 5.6.3; also aor. Pass. ἀπελογήθην Antipho 2.3.1, al., Alex. 12 (prob. suprious in X. HG 1.4.13); pf. ἀπολελόγημαι And. 1.33, Isoc. 12.218 (in pass. sense, Pl. R. 607b): — speak in defence, defend oneself, opp. κατηγορεῖν, περί τινος about a thing, Antipho 5.7, Th. 1.72; πρὸς τὴν μαρτυρίαν in reference or answer to the evidence, Antipho 2.4.3, cf. Th. 6.29; πρός τινας before…, Eup. 357, cf. Plb. 22.6.4; later, c. dat., κατηγορίαις Plu. Them. 23; ἀ. ὑπέρ τινος speak in another΄s behalf, Hdt. 7.161, E. Ba. 41, Pl. R. 488a, etc. ; ἀ. ὑπέρ τινος speak in support of a fact, Antipho 3.2.1; ὑπὲρ τῆς ἀδικίας Pl. Grg. 480b; πρὸς Μέλητον in answer to him, Id. Ap. 24b; abs., παρὼν ἀ. Hdt. 6.136, Ar. Th. 188; ὁ ἀπολογούμενος the defendant, Id. V. 778, And. 1.6. c. acc. rei, defend oneself against, ἀ. τὰς διαβολάς Th. 8.109; τὰς πράξεις defend what one has done, Aeschin. 1.92. ἀ. τι ἔς τι allege in one΄s defence against a charge, Th. 3.63; ἀ. πρὸς τὰ κατηγορημένα μηδέν Lys. 12.38; τί ποτε ἀπολογήσεσθαι μέλλει μοι· Antipho 1.7 codd. ; ταῦτα ἀ. ὡς… Pl. Phd. 69d; ἔργοις καλλίστοις ἀ. ὡς… Lys. 2.65; ἀ. ὅτι οὐδένα ἀδικῶ X. Oec. 11.22; ἀ. ἀπολογίαν Luc. Hes. 6. ἀ. δίκην θανάτου speak against sentence of death passing on one, Th. 8.68. — Prose word, used once in Trag., v. supr. — The Prep. ἀπό implies the removal of a charge.

dep. med., aor. pass. ἀπελογήθην statt ἀπελογησάμην Antiph. II γ 1 δ 3 III γ 2 ; Alex. bei B.A. p. 82 ; perf. ἀπολελογῆσθαι Andoc. 1.33 in der Bdtg des med., wie ἀπολελογημένος Isocr. 12.218 ; aber ταῦτα ἡμῖν ἀπολελογήσθω pass., es sei zur Rechtfertigung gesagt, Plat. Rep. X.607b ; (sich ab-, lossprechen,)
sich verteidigen, entschuldigen, abs., Her. 6.136 u. sonst ; ὑπὲρ ἑαυτοῦ Plat. Apol. 30d ; ὑπὲρ ἀδικίας Gorg. 480b u. öfter ; περί τινος Thuc. 1.72 ; Xen. Cyr. 2.2.13 ; πρός τι, gegen etwas, Plat. Phaed. 63b u. Folgde, z.B. Aesch. 2.1 ; πρὸς τοὺς κατηγοροῦντας Pol. 23.6 ; ἔργοις Lys. 2.65 ; ταῖς προτέραις κατηγορίαις, gegen die Anklagen, Plut. Them. 23 ; τί Plat. Gorg. 521e ; ταῦτα – ὡς Phaed. 69d ; ἔχων, ὅ, τι ἀπολογήσεται Dem. 19.213, zu seiner Verteidigung anführen ; vgl. Thuc. 3.62 ; sonst folgt ὡς, ὅτι. – Aber auch ἀπολ. τὰς διαβολάς, sich gegen die Verleumdungen verteidigen, Thuc. 8.109 ; θανάτου δίκην 8.68 ; Plut. Pericl. 37 ; αἰτίας Dion.Hal. – Auch für einen Andern die Verteidigung führen, ὑπέρ τινος Eur. Bacch. 41 ; τινὶ ὑπέρ τινος, bei Jem. für Einen, Her. 7.161 ; ὃς αὐτῷ ἀπολογήσεται Lys. 26.21.

ἀπολογέομαι, -οῦμαι
(< ἀπό, λόγος), [in LXX: Jer.12:1 (רִיב) Jer.31:6, 2Ma.13:26 * ;]
__1. to defend: with accusative, Rom.2:15.
__2. to defend one's self: absol., Luk.21:14, Act.26:1; before ὅτι, Act.25:8; τί, to adduce something in one's defence, Luk.12:11, Act.26:24 (ταῦτα) Act.24:10 (τὰ περὶ ἐμαυτοῦ); περί, with genitive of thing(s), and ἐπί, with genitive of person(s), Act.26:2; with dative of person(s), Act.19:33, 2Co.12:19.†
(AS)