'ἀπο·λείπω (f. -λείψω, ao.2 ἀπέλιπον, pf. ἀπολέλοιπα) :
A tr.
   I laisser en place, laisser : οὐδ' ἀπέλειπεν, OD. 9, 292, il ne laissa rien, càd. il dévora tout ;
   II laisser en partant, càd. :
      1 laisser derrière soi, laisser à la postérité (des écrits, etc.) DL. 8, 58 ;
      2 laisser, quitter, abandonner : δόμον, IL. 12, 169, une demeure ; en parl. d’une femme qui abandonne son mari, AND. 30, 43 ; DÉM. 865, 6 (cf. en parl. du mari, ἀποπέμπω) ; en parl. de déserteurs, DÉM. 1211, 2 ;
      3 laisser de côté, négliger : συχνά γε ἀπολείπω, PLAT. Rsp. 509 c, j’omets bien des choses ;
      4 laisser derrière soi, dépasser (en ce sens, surt. au moy.) : τινά, XÉN. Cyr. 8, 3, 25 ; LYS. 190, 37, qqn ; fig. τοσοῦτον ἀπ. τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους περὶ τὸ φρονεῖν ὥστε, ISOCR. 50 e, surpasser tellement les autres hommes en sagesse que, etc. ; p. suite, laisser une distance, un intervalle, HDT. 6, 77 ; ἀπ. ὡς πλέθρον, XÉN. An. 6, 5, 11, laisser une distance d’un plèthre environ ; en parl. de mesures : μέγαθος ἀπὸ τεσσέρων πήχεων ἀπολείπειν τρεῖς δακτύλους, HDT. 1, 60, avoir une taille de quatre coudées moins trois doigts ; en parl. de nombres, avec l’inf. : βραχὺ ἀπέλιπον διακόσιαι γενέσθαι, THC. 7, 70, il s’en fallut de peu qu’elles ne fussent deux cents ; fig. μικρὸν, ὀλίγον ἀπολείπω, avec l’inf. ATT. peu s’en faut que je ne, etc. ; οὐδὲν ἀπολείπετε avec l’inf. DÉM. 51, 25, il ne s’en faut de rien que vous ne, etc. ;
B intr.
   I laisser derrière soi, abandonner, d’où s’éloigner : ἐκ τῶν Συρακουσῶν, THC. 5, 4, de Syracuse ; fig. ὅθεν ἀπέλιπον, PLAT. Gorg. 497 c, au point où je me suis arrêté (où j’ai laissé le discours, etc.) ; ἀπ. μικρόν, HÉRON Aut. 271, s’éloigner de peu ;
   II faire défaut, manquer, en parl. de fruits, de récoltes, OD. 7, 117 ; ὁ ποταμὸς ἀπολείπει, HDT. 2, 14, 93, le fleuve baisse ; en parl. de pers. s’abandonner, perdre courage, XÉN. Cyr. 4, 2, 3 ; PLAT. Ax. 365 a ;
C Pass. (f. ἀπολειφθήσομαι, etc.) être laissé en arrière, rester en arrière : ἀπολείπεσθαί τινος, DÉM. 51, 24, être distancé par qqn, être inférieur à qqn ; ἔν τινι, ISOCR. 245 b, en qqe ch. ; ἀπ. καιροῦ, DÉM. 918, 19, laisser échapper l’occasion (litt. rester en arrière) ; πλεῖστον ἀπολείπεσθαι τοῦ, inf. PLAT. Ep. 321 e, être très loin de, d’où il s’en faut de beaucoup que, etc. ; en parl. de choses, être en reste, rester à faire, POL. 3, 39 ; ἀπολείπεται λέγειν, DL. 7, 85, il reste à dire ; p. suite :
      1 être éloigné de : τῆς ἀληθηΐης, HDT. 2, 106, de la vérité ; τῶν πραγμάτων, DÉM. 813 fin, être éloigné des affaires, être tenu dans l’ignorance des affaires ;
      2 être privé de, manquer de : τάφου, SOPH. El. 1169, d’un tombeau ; παιδείας, DÉM. 270, 2, manquer d’instruction ; τῶν πρὶν ἀπολειφθεὶς φρενῶν, EUR. Or. 216, étant privé de l’ancienne lucidité de mon esprit, càd. par suite de la démence ;
D Moy. :
      1 laisser après soi, laisser à la postérité, HDT. 2, 134 ;
      2 laisser, abandonner, PLAT. Phædr. 240 c.'

aor. ἀπέλιπον (ἀπέλειψα late, Them. Or. 25.310d, Ps.-Phoc. 77): — leave over or behind, οὐδ’ ἀπέλειπεν ἔγκατα Od. 9.292, cf. Heraclit. 56, etc. ; κλέος καὶ φήμην Critias 44 D. ; bequeath, Test.Epict. 2.3, cf. Mosch. 3.97; ἀ. κληρονόμον leave as one΄s heir, POxy. 105.3 (ii AD); bequeath to posterity, of writings, D.L. 8.58, cf. 7.54.
leave hold of, lose, ψυχάν Pi. P. 3.101 (tm.); βίον S. Ph. (lyr., tm.); νέαν ἁμέραν ἀπολιπὼν θάνοι E. Ion 720 (lyr.); conversely, ἐμὲ μὲν ἀπολέλοιπεν ἤδη βίοτος S. El. 185 (lyr.).3.
leave behind in the race, distance; generally, surpass, X. Cyr. 8.3.25, Lys. 2.4; τινὰ περί τι Isoc. 4.50; — more freq. in Med. and Pass., v. infr. 4.
leave undisputed; hence, admit, Chrysipp. Stoic. 3.173, Phld. Piet. 17, S.E. M. 7.55, D.L. 7.54; αἰτίαν νόσων ἀ. τὸ αἷμα Meno Iatr. 11.43; [ὁ Διοκλῆς] τὴν φρόνησιν περὶ τὴν καρδίαν ἀ. Herod.Med. in Rh.Mus. 49.540.5.
leave, allow, ὑπερβολὴν οὐδὲ ταῖς ἑταίραις Jul. Or. 7.210d.
desert, abandon, one΄s post, etc., οὐδ’ ἀπολείπουσιν κοῖλον δόμον, of bees, Il. 12.169, cf. Hdt. 8.41, al. ; ἀ. (sc. τὴν πολιορκίην) Id. 7.170; τὴν ξυμμαχίαν, τὴν ξυνωμοσίαν, Th. 3.9, 64; of persons, καί σ’ ἀπολείψω σου λειπόμενος E. El. 1310; ξεῖνον πατρώϊον ἀ.
leave him in the lurch, Thgn. 521; ἀπολιπὼν οἴχεται Hdt. 3.48, cf. 5.103, Ar. Ra. 83; of a wife, desert her husband, And. 4.14, D. 30.4 (not of the husband, Luc. Sol. 9); of sailors, desert, τὴν ναῦν D. 50.14.2. c. inf., ἀ. τούτους κακῶς γηράσκειν leave them to grow old, X. Oec. 1.22.3.
leave undone or unsaid, ὅσα ἀπέλιπε κτείνων τε καὶ διώκων… σφέα ἀπετέλεσε Hdt. 5.92. ηʹ; ὕβρεως οὐδ’ ὁτιοῦν ἀ. D. 54.4, cf. Pl. R. 420a; omit, συχνὰ ἀπολείπω ib. 509c.
leave open, leave a space, ἀ. μεταίχμιον οὐ μέγα Hdt. 6.77; ἀ. ὡς πλέθρον X. An. 6.5.11; μικρὸν ἀ.
leaving a small interval, Hero Aut. 27.1. intr., cease, fail, τάων οὔποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ’ ἀπολείπει Od. 7.117; opp. γίνεται, Diog. Apoll. 7; of rivers, fall, sink, Hdt. 2.14, 93; ἀ. τὸ ῥέεθρον Id. 2.19; τῆς θαλάττης τὰ μὲν ἀπολειπούσης, τὰ δ’ ἐπιούσης Arist. Mete. 353a22; of swallows, δι’ ἔτεος ἐόντες οὐκ ἀπολείπουσι Hdt. 2.22; of youth, begin to decay, X. Smp. 8.14; fail, flag, lose heart, Id. Cyr. 4.2.3; of the moon, wane, Arist. APo. 98a33. c. gen., to be wanting of or in a thing, προθυμίας οὐδὲν ἀ. Th. 8.22, cf. Pl. R. 533a; freq. of numbers, μηδὲν ἀ. τῶν πέντε κτλ. Id. Lg. 828b; τῶν εἴκοσιν ὀλίγον ἀ. Arist. HA 573b16, etc. ; ἀπὸ τεσσέρων πηχέων ἀ. τρεῖς δακτύλους wanting three fingers of four cubits, Hdt. 1.60, cf. 7.117; μήτ’ ἄρ’ ὑπερβάλλων βοὸς ὁπλὴν μήτ’ ἀπολείπων Hes. Op. 489; c. inf., ὀλίγον ἀπέλιπον ἐς Ἀθήνας ἀπικέσθαι wanted but little of coming, Hdt. 7.9. αʹ; βραχὺ ἀ. διακόσιαι γενέσθαι Th. 7.70; οὐδὲν δ’ ἀπολείπετε οὕτω πολεμεῖν D. 4.40; ἡ πόλις μικρὸν ἀπέλιπεν ἔρημος εἶναι Plu. Tim. I. c. part., leave off doing, ἀ. λέγων X. Oec. 6.1; abs., ὅθεν ἀπέλιπες from the point at which…, Pl. Grg. 497c, cf. Phd. 78b, Is. 5.12.
depart from, ἐκ τῶν Συρακουσῶν Th. 5.4; ἐκ τοῦ Μηδικοῦ πολέμου Id. 3.10, cf. Pl. Phd. 112c. Med. (aor. ἀπελιπόμην in A.R. 1.399 (tm.)), like Act. 1.1, bequeath to posterity, Hdt. 2.134 codd. ; cf. ἀπολείψεται· ἐάσεται, Hsch. Pass., to be left behind, stay behind, Th. 7.75 (v.l. for ὑπο-) X. Cyr. 1.4.20; μόνος ἀπολελειμμένος Antipho 1.3; to be unable to follow an argument, be at a loss, Pl. Tht. 192d.
to be distanced by, inferior to, ἀ. [ἀπὸ] τῶν ἄλλων θηρίων Diocl. Fr. 145; to be inferior, ἔν τισι Isoc. 12.61.
to be absent or distant from, c. gen., πολὺ τῆς ἀληθηΐης ἀπολελειμμένοι Hdt. 2.106, cf. Pl. R. 475d; ἥβας E. HF 440 (lyr.); c. gen. pers., X. Mem. 4.2.40, Pl. Smp. 192d; abs., E. Or. 80, Pl. Phdr. 240c; to be deprived of, τοῦ σοῦ… μὴ ἀπολείπεσθαι τάφου S. El. 1169; πατρῴας μὴ ἀ. χθονός E. Med. 35; τῶν πρὶν ἀπολειφθεὶς φρενῶν Id. Or. 216.
to be wanting in, fall short of, ὅτι τοῦ σκώπτειν ἀπελείφθη Ar. Eq. 525; τοῖς ἀπολειφθεῖσι (sc. τῆς παιδείας D. 18.128, cf. Isoc. 12.209; ἀπολειφθεὶς ἠμῶν without our cognizance, D. 19.36; ἀπολειφθῆναι τῶν πραγμάτων to be left in ignorance of…, Id. 27.2; καιροῦ ἀ.
miss the opportunity, Id. 34.38, cf. Isoc. 3.19; θεάματος, ἑορτῆς ἀ., Luc. DMar. 15.1, Sacr. 1; εἰσβολῆς Isoc. 14.31.
remain to be done, Plb. 3.39.12; impers., ἀπολείπεται λέγειν, διδάσκειν, D.L. 7.85, S.E. M. 7.1.

1) übrig lassen, zurücklassen, z.B. Speisen, Od. 9.292 ; selten in Prosa, wo καταλείπειν in dieser Bdtg üblicher.
2) verlassen, bes. im Unglück verlassen, einen Ort unverteidigt lassen, δόμον Il. 12.169 ; τῆς θεοῦ ἀπολελοιπυίης τὴν ἀκρόπολιν Her. 8.41 ; τετρωμένον Plat. Symp. 220e ; vgl. Xen. Cyr. 7.1.29 ; den Mann verlassen, von der Frau, Dem. 30.4 ; τόξοις ἀπὸ ψυχὰν λιπών Pind. P. 3.101, wie Soph. Phil. 1143 ; βίον Xen. Mem. 4.8.1 ; τὴν ἀγοράν, d.i. nicht mehr auf dem Markt erscheinen, Plut. Pomp. 23 ; außer Acht lassen, unterlassen, γοητείας, προθυμίας οὐδέν, Plat. Rep. X.602d, Symp. 210a ; Thuc. 8.22 ; ὕβρεως οὐδ' ὁτιοῦν ἀπέλιπον Dem. 54.4.
3) im Wettlauf hinter sich zurücklassen, Xen. Cyr. 8.3.25 ; dah. übertreffen, τοσοῦτον τοὺς ἄλλους ἀπολέλοιπε, ὥστε Isocr. 4.50. Aehnl. fehlen lassen, z.B. ἀπὸ τεσσέρων πηχέων ἀπολείπουσα τρεῖς δακτύλους, sie hatte vier Ellen weniger drei Zoll, Her. 1.60, vgl. 1.117.
4) absol. intr., davon gehen, Her. 2.14, 22, wo der accus. aus dem Zusammenhang sich ergibt ; ἐκ Συρακουσῶν, d.i. Syrakus verlassen, Thuc. 5.4 ; ἐκ τῶν Μηδικῶν, aus dem Perserkrieg abziehen, 3.10 ; ὅθεν ἀπέλιπον, von wo ich (im Reden) abgeschweift war, Isae. 5.11 ; Plat. Gorg. 497c u. sonst ; ἔνθεν λέγων ἀπέλιπες Xen. Oec. 6.1 ; bei Maßbestimmungen, entfernt sein, ὡς πλέθρον Xen. An. 6.3.11 u. öfter ; ἀρετῆς Plat. Lach. 199d ; μικρὸν ἀπολείπω ποιεῖν τι, ich bin nicht weit entfernt, es zu tun, Plut.; ἡ πόλις μικρὸν ἀπέλιπεν ἔρημος εἶναι Timol. 1 ; τοῦ πολέμου μικρὸν ἀπολείποντος συνῃρῆσθαι ib. 9 ; μικρὸν ἀπέλιπον διακόσιαι γενέσθαι, es waren beinahe 200, Thuc. 7.70 ; Her. 7.9.1 ; – verbraucht werden, ausgehen, τάων ὁ ὔ ποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ' ἀπολείπει Od. 7.117 ; ὑποδήματα, abgehen, Xen. An. 4.5.14 ; zurückbleiben, wie Her. 7.221 auch ἀπελίπετο braucht. – Gew. aber so
5) pass., a) ἀπολείπεσθαί τινος, hinter Einem zurückbleiben, ihm nicht folgen können, Xen. Cyr. 3.1.42 u. öfter ; mit τὸ (τοῦ v.l.) μὴ ἀκολουθεῖν Cyr. 5.1.24 ; πολὺ τῆς ἀληθείας Her. 2.106, wie Pol. 1.4 ; τῶν καιρῶν, sie nicht zweckmäßig benutzen, Isocr. 3.19 ; Dem. 34.38 ; τῶν πραγμάτων, die Lage der Dinge nicht durchschauen, 27.2 ; τῶν ἐμαυτοῦ κακῶν, nichts davon ahnen, Lys. 1.15.
   b) sich entfernen, verlassen, ἀλλήλων Plat. Symp. 192d ; συνουσίας Tim. 17a.
   c) beraubt werden, Soph. El. 1160 ; Eur. Or. 216, Med. 35.

ἀπο-λείπω
[in LXX for H2308 יָתַר, etc. ;]
__1. to leave, leave behind (in π. a term. techn. in wills; see MM, see word): 2Ti.4:13 4:20, Tit.1:5; pass., to be reserved, remain: Heb.4:6, 9 10:26.
__2. to desert, abandon: Ju 6.†
(AS)