'ἀπο·κρεμάννυμι (f. -κρεμάσω, att. -κρεμῶ ; ao. ἀπεκρέμασα) :
      1 laisser pendre : αὐχέν' ἀπεκρέμασεν, IL. 23, 879, il laissa retomber son cou, en parl. d’un oiseau mourant ; χορδὰν πλῆκτρον ἀπεκρέμασε, ANTH. 9, 584, l’archet frappa la corde de telle sorte qu’elle demeura pendante ;
      2 suspendre, HDT. 1, 216 ; d’où, au pass., être suspendu, se suspendre, ARSTT. H.A. 5, 21, 1, etc. ; LUC. D. deor. 21, 1.'

fut. -κρεμάσω, Att. -κρεμῶ : — let hang down, αὐχέν’ ἀπεκρέμασεν, of a dying bird, Il. 23.879; χορδὰν πλῆκτρον ἀπεκρέμασε the plectrum broke the string so that it hung down, AP 9.584; ἡ προβολὴ τῶν χειρῶν ἀ. τὸ σῶμα renders unsteady, Philostr. Gym. 34; ἰσχύν relax, ib. 53; — Pass., hang down, Arist. Pr. 948b4; break forth from, πηγὰς υμένας τῶν ὀρῶν Philostr. VA 6.26; metaph, become detached, γνώμη μὴ ἀποκρεμαννύσθω οὗ ζητεῖ Id. VS 2.9.2; οὐσίαι ἀποκεκρεμασμέναι τῶν οἰκείων ἑνάδων Dam. Pr. 213.
hang up, suspend, τὸν φαρετρεῶνα Hdt. 1.216.

(κρεμάννυμι), herabhangen lassen, herabsenken, αὐχέν' ἀπεκρέμασεν Il. 23.879 ; aufhängen, Sp., ἀποκρεμασθέντες Luc. D.D. 21.1.