ἀπο·κείρω (f. -κερῶ, ao. ἀπέκειρα, pl.q.pf. ἀπεκεκάρκειν ; pass. ao. ἀπεκάρην, pf. ἀποκέκαρμαι) :
      1 couper, tondre (les cheveux, la barbe, la crinière, etc.) XÉN. Eq. 5, 8 ; LUC. Pisc. 46, etc. ;
      2 couper en gén., d’où fig. faire périr, détruire : ἄνδρας, ESCHL. Pers. 921, faire périr des hommes ;

Moy. :
      1 tondre (sur soi) : χαίτην, IL. 23, 141 ; κόμας, PLAT. Phæd. 89 b, etc. se couper les cheveux ; ἀποκείρασθαι τὴν κεφαλήν, HDT. 6, 21, avoir la tête rase ; abs. AR. Nub. 836 ;
      2 détruire, EUR. H.f. 875.

aor. -έκειρα, Ep. -έκερσα (v. infr.); — Pass., pf. -κέκαρμαι E. Hec. 910: — clip, cut off, properly of hair, mostly in Med., ξανθὴν ἀπεικείρατο χαίτην Il. 23.141; ἀποκείρασθαι τὰς κεφαλάς to have their hair shorn close, Hdt. 6.21; abs., ἀποκείρασθαι cut off one΄s hair, Ar. Nu. 836; esp. in token of mourning, Is. 4.7; — in Act., X. Eq. 5.8, Thphr. Char. 21.3, Luc. Pisc. 46; tear out, ἧπαρ Id. Prom. 2; — Pass., δὶς ἀποκαρέντα πρόβατα twice shorn or clipped, D.S. 1.36; ἀποκεκαρμένος ἐν χρῷ, ἀ. σκάφιον, of peculiar fashions of hair-cutting, Ar. Th. 838, Luc. DMeretr. 5.3; c. acc., ἀπὸ στεφάναν κέκαρσαι πύργων thou hast been shorn of thy crown of towers, E. Hec. 910; but ἀ. τινὰ τῶν γενείων Philostr. VA 7.34. metaph, cheat, τοὺς παχεῖς Luc. Alex. 6. generally, cut through, sever, ἀπὸ δ’ ἄμφω κέρσε τένοντε Il. 10.456; ἀπὸ δὲ φλέβα πᾶσαν ἔκερσεν 13.546. metaph, cut off, slay, ἀποκείρεται σὸν ἄνθος πόλεως E. HF 875 (lyr.); ἀπέκειρε τὴν ἀκμὴν τῆς Σπάρτης Demad. 12.

abscheren, Haupt- u. Barthaar, bes. med., χαίτην ἀπεκείρατο Il. 23.141 ; τὰς κεφαλὰς ἀποκείρασθαι Her. 6.21 ; τὰς κόμας Plat. Phaed. 89b ; τὸν πώγωνα Luc. Pisc. 46 ; γένειον Herodian. 5.4.12 ; ohne Zusatz, Isae. 4.7 ; οὐδεὶς ἀπεκείρατ' οὐδ' ἠλείψατο Ar. Nub. 826 ; σκάφιον ἀποκεκαρμένη Th. 838, eine eigene Art, das Haar zu scheren ; vgl. Ach. 849 ; ἀπεκεκάρκει Luc. Tox. 51 ; ἀποκαρτέον Eupol. bei Poll. 2.33 ; ἀποκαρέντα πρόβατα, geschorene Schafe, DS. 1.36 ; – zerschneiden, zerhauen, τένοντε, φλέβα, in tmesi, Il. 10.456, 13.546 ; vertilgen, δαίμων ἄνδρας Aesch. Pers. 885 ; ἄνθος πόλεως Eur. Herc.F. 875 ; pass., ἀπὸ στεφάναν κέκαρσαι πύργων, du bist des Kranzes beraubt, Hec. 910 ; vom Adler des Prometheus ἀποκερῶν τὸ ἧπαρ Luc. Prom. 2 ; berauben, Sp., vgl. Dion.Hal. 9.23.