ἀπο·θνῄσκω (f. ἀποθανοῦμαι, ao.2 ἀπέθανον, pf. ἀποτέθνηκα) mourir, IL. 22, 432 ; OD. 11, 424, etc. ; XÉN. Cyr. 8, 8, 14, etc. ; ὑπὸ λιμοῦ, THC. 1, 126 ; PLAT. Conv. 191 a ; λιμῷ, PLAT. Men. 91 e ; νόσῳ, THC. 8, 84, de faim, de maladie ; ἐκ τῶν τραυμάτων, HDT. 2, 63, mourir de ses blessures ; ὑπό τινος, HDT. 1, 137 ; 7, 154 ; PLAT. Ap. 29 c, etc. de la main de qqn ; ὑπὸ τῆς πόλεως, LYCURG. 159, 29, être condamné à mort par la cité ; avec un acc. de même origine : στρατηγοῦ θάνατον ἀποθνῄσκειν, PLUT. Sert. 13, mourir d’une mort de général ; cf. XÉN. Mem. 4, 8, 3 ; fig. mourir de peur, de rire, AR. Ach. 15 ; ARSTT. M. mor. 1, 20, 13 ; p. anal. mourir, en parl. de plantes, TH. H.P. 3, 17, 2.

➳ Fut. ion. ἀποθανέομαι ou ἀποθανεῦμαι, HDT. 3, 143 ; 7, 134 ; fut. réc. ἀποθνήξω, ES. 152 Korais. Ao.2 part. fém. dor. ἀποθανοῖσα, PD. O. 2, 20. Pf. part. épq. ἀποτεθνηώς, IL. 22, 432 ; OD. 11, 424. Pl.q.pf. 3 pl. épq. ἀποτέθνασαν, OD. 12, 393.

fut. -θανοῦμαι, Ion. -θανέομαι or -εῦμαι Hdt. 3.143, 7.134; — strengthd. for θνῄσκω, die, Hom. (v. infr.), Pi. O. 1.27, and once in Trag. (E. Fr. 578.6); in Com. and Prose the usual form of the pres. ; σεῦ ἀποτεθνηῶτος Il. 22.432; ἀποθνῄσκων περὶ φασγάνῳ Od. 11.424; βόες δ’ ἀποτέθνασαν ἤδη 12.393; ἐκ τῶν τρωμάτων Hdt. 2.63; ὑπὸ λιμοῦ Th. 1.126; c. dat., βρόμῳ κεραυνοῦ Pi. l.c. ; νόσῳ Th. 8.84; c. acc. cogn., θάνατον ἀ. X. Mem. 4.8.3, etc. ; εἰς ἕτερον ζῆν ἀ. Pl. Ax. 365d; to be ready to die, of laughter, etc., Ar. Ach. 15; ἀ. τῷ δέει Arist. MM 1191a35. serving as Pass. of ἀποκτείνω, to be put to death, slain, ὑπό τινος Hdt. 1.137, 7.154; esp. by judicial sentence, ἀποθανεῖν ὑπὸ τῆς πόλεως Lycurg. 93, cf. Pl. Ap. 29d, 32d, al., Arist. Rh. 1397a30 (v.l.).
renounce, νόμῳ Ep. Gal. 2.19; ἀπό τινος Ep. Col. 2.20.

(θνῄσκω), absterben, sterben, von Hom. an, Il. 22.432, Od. 11.424, 12.393, 21.38, überall ; in Prosa, bes. im fut. u. aor., häufiger als das simplex.; ὑπὸ λιμοῦ u. λιμῷ, Plat. Symp. 191a, Men. 91e ; ἐκ τῶν τραυμάτων Her. 2.63 ; bes. oft getötet werden, ὑπὸ τοῦ παιδός 1.137 ; bes. im Kriege, Plat. Menex. 234b ; ὑπό τινος epist. I.309e u. sonst ; zum Tode verurteilt u. hingerichtet werden, Apol. 29e u. öfter ; Xen. Cyr. 3.1.12, Hell. 2.3.12 u. öfter ; οἱ ἀποτεθνεῶτες, die Toten ; – ἀποθανετέον, man muß sterben, Arist. Eth. Nic. 3.1.