'ἀπο·ϐαίνω (f. -ϐήσομαι, ao.2 ἀπέϐην, pf. ἀποϐέϐηκα ; ao.1 ἀπέϐησα, au sens trans.) :
   I intr.
      1 aller hors de, sortir : πεδίων, EUR. Hec. 140, quitter les plaines (de Troie) ; ou avec ἀπό : ἀπὸ τῆς φάτνης, XÉN. Hipp. 1, 16, sortir de l’écurie ; πρὸς Ὄλυμπον, IL. 24, 468, s’en aller vers l’Olympe ; fig. ἐλπίδες ἀπέϐησαν, EUR. Bacch. 909, les espérances sont parties ;
      2 aller du haut de, descendre : ἐξ ἵππων, IL. 3, 265, ou ἵππων, IL. 17, 480 ; abs. ἀποϐαίνειν, IL. 11, 618, descendre d’un char ; νηὸς ἀπ. OD. 13, 281 ; ἀπὸ τῶν νεῶν, HDT. 5, 86, ou ἐκ τῶν νεῶν, XÉN. Hell. 5, 1, 12 ; abs. ἀποϐαίνειν, HDT. 2, 29 ; THC. 1, 45, etc. débarquer ; ἀπ. ἐς γῆν, THC. 1, 100, XÉN. Hell. 1, 1, 18, faire une descente dans un pays ; ἐς Μεθώνην, THC. 2, 25 ; ἐπὶ τὰ ὅρια τῆς Θρᾴκης, XÉN. An. 6, 2, 19 ; κατά τι τῆς Συρακοσίας, THC. 6, 52, débarquer à Méthone ; aux confins de la Thrace ; sur un point du territoire de Syracuse ;
      3 arriver, aboutir, avec idée de lieu : ἀπ. πρός, PLAT. Criti. 112 a, s’étendre jusqu’à, en parl. de l’Acropole ; fig. en parl. de choses, HDT. 9, 66 ; ἔς τι, HDT. 3, 82 ; PLAT. Rsp. 425 c, aboutir à qqe ch. ; παρὰ δόξαν τὰ πρήγματα ἀπέϐαινε, HDT. 8, 4 ; ou παρὰ προσδοκίαν, POL. 1, 71, 2, les affaires tournèrent contre l’attente ; abs. τῆς πολιορκίας τοιοῦτον ἀπέϐη τὸ τέλος, POL. 8, 8, 7 ; ou τοῦ πολέμου, POL. 26, 6, 15, telle fut l’issue du siège, de la guerre ; p. suite, τὰ ἔκ τινος ἀποϐησόμενα, THC. 3, 38, les conséquences probables ; abs. τἀποϐαῖνον, HDT. 2, 82, l’événement ; τῶν ἀποϐαινόντων ἐπ' ἀμφότερα, THC. 1, 83, au sujet des événements heureux ou malheureux ; τὰ ἀποϐάντα, THC. 2, 87, les faits accidentels ; s’accomplir, en parl. d’un oracle, XÉN. An. 7, 8, 22 ; d’une promesse, THC. 4, 39, etc. ; en parl. de pers. ἀ. ἐς ἀλαθινὸν ἄνδρα, THCR. Idyl. 13, 15, parvenir à être un homme véritable ; τύραννος ἐκ βασιλέως ἀπέϐη, POL. 7, 13, 7, il devint de roi tyran ; χείρους ἀποϐαίνουσι, PLAT. Leg. 952 b, ils deviennent pires ;
   II tr. (à l’ao.1) faire débarquer : στρατιήν, HDT. 5, 63, une armée ; ἐς νῆσον, HDT. 8, 95, dans une île.

➳ Ao.2 impér. att. ἀπόϐα. Moy. ao. épq. 3 sg. ἀπεϐήσετο, IL. 2, 35.

'

fut. -βήσομαι, with Ep. aor.1 -εβήσετο Il. 2.35; aor.2 ἀπέβην ; pf. ἀποβέβηκα — in these tenses intr. (pres. not in Hom.): — step off from a place, νηὸς ἀ.
alight, disembark from a ship, Od. 13.281; ἀπὸ τῶν νεῶν, ἀπὸ τῶν πλοίων, Hdt. 5.86, 4.110; ἐκ τῶν νεῶν X. HG 5.1.12; abs., disembark, Hdt. 2.29, Th. 1.111, etc. ; ἀ. ἐς χώρην Hdt. 7.8. β΄, cf. E. Fr. 705, Th. 4.9, Lys. 2.21; ἐς τὴν γῆν Th. 1.100; ἐξ ἵππων ἀ. ἐπὶ χθόνα dismount from a chariot, Il. 3.265, cf. 11.619; ἵππων 17.480; but in D. 61.23 τὸ ἀποβαίνειν seems to be the art of leaping from horse to horse (cf. ἀποβάτης) τῇ συνωρίδι τοῦ ἀποβάντος IG 9(2).527.10 (Larissa); generally, ἀβάτων ἀποβάς having stepped off ground on which none should step, S. OC 167.
go away, depart, Il. 1.428, 5.133, etc. ; ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον 24.468; πρὸς δώματα, κατὰ δῶμα, Od. 4.657, 715; μετ’ ἀθανάτους Il. 21.298; c. gen., ἀ. πεδίων E. Hec. 140; ἀπὸ τῆς φάτνης X. Eq. Mag. 1.16; of death, ἀπὸ δὲ φθίμενοι βεβᾶσι E. Andr. 1022; of hopes, vanish, come to nought, Id. Ba. 909 (lyr.). of events, issue, result from, τὰ ἔμελλε ἀποβήσεσθαι ἀπὸ τῆς μάχης Hdt. 9.66; τἀναντία ἀπέβη resulted, Pl. Phlb. 39a, cf. Lg. 782e; ὅ τι ἀποβήσεται Id. Prt. 318a, etc. ; τὸ ἀποβαῖνον, contr. τὠποβαῖνον, the issue, event, Hdt. 2.82, etc. ; τὰ ἀποβαίνοντα, τὸ ἀποβάν, the results, Th. 1.83, 2.87; τὰ ἀποβησόμενα the probable results, Id. 3.38, cf. S.E. M. 5.103. freq. with an Adv. or other qualifying phrase, σκοπέειν… τὴν τελευτὴν κῇ ἀποβήσεται how it will turn out, issue, Hdt. 1.32; ἀ. τῇ περ εἶπε ib. 86; ἀ. κατὰ τὸ ἐόν ib. 97; ἀ. παρὰ δόξαν, ἀ. τοιοῦτον, Id. 8.4, 7.23; τοιόνδ’ ἀπέβη τόδε πρᾶγμα E. Med. 1419, cf. X. Cyr. 1.5.13; πολέμου τοιοῦτον ἀπέβη τὸ τέλος Plb. 26.6.15; οὐδὲν αὐτῷ… ὡς προσεδέχετο ἀπέβαινεν Th. 4.104, cf. 3.26; παρὰ γνώμην ἀ. 5.14; opp. κατὰ γνώμαν ἀ. Theoc. 15.38; πῶς ἡ φήμη δοκεῖ ὑμῖν ἀποβῆναι; And. 1.131. abs., turn out well, succeed, ἡ ὑπόσχεσις ἀπέβη Th. 4.39, cf. 5.14; of dreams, turn out true, Arist. Div. Somn. 463b10. of persons, with an Adj., turn out, prove to be so and so, ἀ. οὐ κοινοί prove partial, Th. 3.53; ἀ. χείρους Pl. Lg. 952b; φρενιτικοὶ ἀ. Hp. Coac. 405; τύραννος ἐκ βασιλέως ἀ. Plb. 7.13.7; also of a wound, ἰάσιμον ἀ. Pl. Lg. 878c. with εἰς…, ἀ. εἰς τὰ πολιτικὰ οἱ τοιοῦτοι prove fit for public affairs, Id. Smp. 192a; ἐς ἀλαθινὸν ἄνδρ’ ἀ. Theoc. 13.15. of conditions, etc., ἀπέβη ἐς μουναρχίην things ended in a monarchy, Hdt. 3.82; εἰς ἓν τέλεον καὶ νεανικόν Pl. R. 425c; ἀποβήσεται εἰς μαρτυρίαν Ev. Luc. 21.13. of space, μέγεθος μὲν ἦν πρὸς τὸν Ἠριδανὸν ἀποβεβηκῦα reaching, extending to…, Pl. Criti. 112a. τῷ ἀποβεβηκότι ποδί with the hind foot, opp. τῷ προβεβηκότι, Arist. IA 706a9. Causal, in aor.1 ἀπέβησα, cause to dismount, disembark, land (in which sense ἀποβιβάζω serves as pres.), ἀ. στρατιήν Hdt. 5.63, 6.107; ἐς τὴν Ψυττάλειαν Id. 8.95. hence, in Pass., τὸ ἀποβαινόμενον σκέλος a leg put out so as not to bear the weight of the body, Hp. Art. 52; — Act., Id. Mochl. 20.

(βαίνω), Hom. oft ἀπέβη ; in derselben Bedeutung wiederholt ἀπεβήσατο (v.l. ἀπεβήσετο), Homerisch med. statt des act.; öfters auch ἀποβάντες ; ἀποβῆναι Od. 5.357, ἀπέβησαν aor.2, Il. 11.619, ἀπεβήτην 21.298, ἀπέβαινεν 24.459, ἀποβήσομαι 5.227 (v.l. ἐπιβήσομαι) u. 17.480;
1) weggehen ; absol., Il. 5.133 ; πρός τι, Od. 4.657 ; μετά τινας, Il. 21.298 ; von einem höheren Punkte herunter 3.265 ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χθόνα, 17.480 ἵππων, 11.619 ἀπέβησαν ἐπὶ χθόνα (ohne gen.), Od. 13.281 νηός ; Her. 1.24 ; Xen. Hell. 1.1.12 ; εἰς Ἀττικήν Isocr. 6.86 ; Dem. 59.94 ; Plut. Sol. 8. Bei Dem. 61.23 ist ἀποβαίνειν eine Art Uebung in der Palästra, bewaffnet vom Wagen im vollen Lauf zu springen u. wieder hinauf, B.A. 526 ἀποβῆναι, ἀγωνίσασθαι τὸν ἀποβάτην, vgl. dies. W.
2) ausgehen in etwas, εἰς ἕν τε τέλεον καὶ νεανικόν Plat. Rep. IV.425c ; ἀκρόπολις πρὸς τὸν Ἠριδανὸν ἀποβεβηκυῖα, dahin auslaufend, Crit. 112a ; von Personen, werden, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν Legg. XII.952b ; vgl. Xen. Mem. 4.8.8 ; Pol. 7.13 τύραννος ἐκ βασιλέως ; εἰς ἀλαθινὸν ἄνδρ' ἀποβαίη Theocr. 13.15 ; von Sachen, ἂν τὸ τραῦμα ἰάσιμον ἀποβῇ Plat. Legg. IX.878c. Bes.
3) ὁ χρησμὸς ἀπέβη, das Orakel traf ein, Thuc. 8.75 ; Xen. An. 7.8.22 ; ἡ ὑπόσχεσις ἀπέβη 4.39 ; τὸ πρᾶγμα παρὰ δόξαν ἀπέβη, hatte einen unerwarteten Ausgang, Her. 8.4 u. oft ; τοιόνδ' ἀπέβη τόδε πρᾶγμα, so lief dieses ab, Eur. Alc. 1166 ; Med. 1419 ; δεδιὼς τὸ μέλλον, ὅπως ἀποβήσεται Plat. Lys. 206a ; εἰκότως ἀποβέβηκεν Isocr. 4.150 u. sonst häufig ; τὰ ἀποβαίνοντα, die Ereignisse, Folgen, Thuc. 1.83 ; τὰ ἐκ τῶν κινδύνων ἀποβησόμενα 8.75, u. öfter so mit ἐκ, – κατὰ γνώμαν ἀπέβα τοι Theocr. 15.38.
4) aor. I., herabsteigen lassen, ans Land setzen, στρατιήν Her. 6.107.

ἀπο-βαίνω
[in LXX for הָיָה, etc. ;]
to step off, disembark: Luk.5:2, Jhn.21:9; metaph., of events, to issue, turn out (Field, Notes, 74): Luk.21:13, Php.1:19 (MM, see word).†
(AS)