ἀπ·οίχομαι :
      1 être parti, d’où être loin de, se tenir éloigné de, gén. IL. 11, 408 ; abs. être éloigné, absent, OD. 1, 135, etc. ; p. ext. être mort, AR. Ran. 83 ; ἀποιχόμενοι ἄνδρες, PD. P. 1, 93, les absents, les morts ; cf. PD. P. 3, 3, etc. ; fig. en parl. de choses, EUR. H.f. 134 ;
      2 s’éloigner, partir, en parl. du temps, ARAT. 810.

fut. -οιχήσομαι ; impf. -ῳχόμην : — to be gone away, to be far from, keep aloof from a thing, c. gen., ἀποίχονται πολέμοιο Il. 11.408; ἀποίχεαι ἀνδρός hast forsaken him, 19.342. abs., to be gone, to have departed, ὅπως δὴ δηρὸν ἀποίχεται how long he has been gone, Od. 4.109; ἀνδρὸς ἀποιχομένοιο πολὺν χρόνον 21.70, cf. 1.253; περὶ πατρὸς ἀποιχομένοιο ἐρέσθαι his absent father, 1.135, cf. E. Hel. 1306 (lyr.); ἀ. εἰς τάξιν πάλιν Id. Heracl. 818; imper. ἀποίχεσθε begone! Hecat. 30 J.
to have perished, ἀποίχεται χάρις E. HF 134 (lyr.); of persons, to be dead and gone, ἀπολιπών μ’ ἀποίχεται Ar. Ra. 83; in full, ἀ. βιότοιο v.l. in AP 10.59 (Pall.); οἱ ἀποιχόμενοι, = οἱ τελευτήσαντες, Pi. P. 1.93, cf. 3.3, SIG 1219.10 (iii BC). μηνὸς ἀποιχομένου, = φθίνοντος, Arat. 810. ἀποιχομένου μίτου, of a broken lyre-string, AP 6.54 (Paul. Sil.).

(οἴχομαι), abwesend, entfernt sein, bes. partic. ἀποιχόμενος, Od. 1.253 u. öfter ; sich fern halten, πολέμοιο Il. 11.408 ; ἀνδρός 19.342 ; βιότοιο, aus dem Leben scheiden ; dah. ἀποιχόμενος Pind. P. 3.3 der Hingeschiedene, wie Plut. Ant. 31 u. öfter ; wegeilen, Her. 3.30.

1. to be gone away, to be far from , with genitive, (Iliad by Homer), attic
2. absolute to be gone, to have departed, to be absent , (Odyssey by Homer): hence, to be gone, to have perished , ἀποίχεται χάρις (Euripides): of persons, to be dead and gone , (Pindar) (ML)