ἀπ·εῖπον (d’où inf. ἀπειπεῖν) ao.2 rattaché d’ord., avec le fut. ἀπερῶ, le pf. ἀπείρηκα et le pf. pass. ἀπείρημαι, à la conjug. de ἀπαγορεύω (v. ces mots) :
   I annoncer, déclarer : μῦθον, IL. 9, 309 ; ἀγγελίην, IL. 7, 416, faire connaître une réponse, un message ; μάλα κρατερῶς ἀπ. IL. 9, 431, parler avec beaucoup de force ;
   II dire non, d’où :
      1 refuser, p. opp. à κατάνευσον, IL. 1, 515 ; p. opp. à ξύμφαθι, PLAT. Rsp. 523 a ;
      2 défendre, interdire : τινί τι, ARSTT. Pol. 2, 5, 19, qqe ch. à qqn ; τινι μή et l’inf. HDT. 1, 155 ; SOPH. O.C. 1760 ; AR. Av. 556, défendre à qqn de, etc. ; au pass. τὸ ἀπειρημένον, HDT. 3, 52 ; ANT. 121, 42, chose défendue ;
      3 renoncer à, répudier : μῆνιν, IL. 19, 35, se relâcher de sa colère ; τὴν στρατηγίαν, XÉN. An. 7, 1, 41, renoncer au commandement ; υἱὸν ὑπὸ κήρυκος, PLAT. Leg. 928 d, répudier un fils par une proclamation publique ; γυναῖκα, PLUT. Luc. 28, répudier une femme ; avec le dat. : ἀπ. φίλοις, EUR. Med. 459, faire défaut à ses amis, les abandonner ;
      4 refuser (le service), d’où se laisser aller, succomber, abs. SOPH. Tr. 789 ; ἀπειρηκὸς σῶμα, ANT. 140, 27, corps épuisé ; avec un dat. ἀπ. κακοῖς, EUR. Or. 91 ; ἄλγει, EUR. Hec. 942, succomber aux maux, à la douleur ; avec une prép. : ἀπ. ὑπὸ πλήθους κακῶν, XÉN. Hell. 6, 3, 15, se laisser abattre par l’excès des maux ; avec un part. ἀπείρηκα σκοπῶν, PLAT. Phæd. 99 d ; λέγων, etc. PLAT. Leg. 769 e, je suis las d’examiner, de dire, etc. ;

Moy. (inf. ἀπείπασθαι) :
   I déclarer : θανάτῳ ζημιοῦν, ARSTT. Mir. 84, que l’on punit de mort ;
   II dire non, d’où :
      1 nier, abs. POL. 5, 50, 13 ; avec μή et l’inf. nier que…, déclarer que… ne, etc. POL. 29, 9, 2 ;
      2 refuser : τι, POL. 6, 58, 10 ; 23, 9, 13 ; DH. 11, 62, etc. qqe ch. ; rejeter, ne pas s’occuper de, HDT. 5, 56 ;
      3 renoncer à, répudier : τὸν παῖδα, HDT. 1, 59 ; πατέρα, ARSTT. Nic. 8, 16, 4, son fils, son père ; γνώμην, PLUT. Cæs. 8, rétracter une opinion.

➳ Formes épq. et poét. : impér. 2 sg. ἀπόειπε, IL. 1, 515 ; sbj. ἀποείπω, IL. 9, 510, etc. ; OD. 1, 373 ; opt. 3 sg. ἀποείποι, IL. 23, 361 ; inf. ἀποειπεῖν, IL. 9, 309 ; épq. ἀπειπέμεν, OD. 1, 91 ; part. ἀποειπών, IL. 19, 35 [ἀπο- à l’arsis]. Les formes en ἀπο- supposent le Ϝ : *ἀπόϝειπε, *ἀποϝείπω, etc.

inf. ἀπειπεῖν, Ep. ἀποειπεῖν, ἀποειπέμεν, and part. ἀποειπών, i.e. ἀποϜειπών, Il. 19.35, etc. ; less freq. aor.1 ἀπεῖπα Hdt. 3.153, S. Ant. 405; fut. in use is ἀπερῶ, pf. ἀπείρηκα, mostly in signf. IV. 3; — Med., aor.1 ἀπειπάμην Hdt. 1.59, 5.56, Arist. EN 1163b19, but never in correct Att. ; — Pass., fut. ἀπορρηθήσομαι Lys. 22.14; aor. ἀπερρήθην Pl. Lg. 929a, D. 33.21; — pres. and impf. are supplied by ἀπαυδάω, ἀπόφημι, and in Att. Prose by ἀπαγορεύω :
speak out, tell out, declare, μῦθον Il. 9.309, cf. 431; ἀγγελίην 7.416; ἀληθείην 23.361; ἐφημοσύνην Od. 16.340; μνηστήρεσσιν ἀπειπέμεν (prob. μνηστῆρσ’ ἀποειπέμεν) to give them full notice, ib. 1.91; ἀπηλεγέως ἀποειπεῖν Il. 9.309, cf. Od. 1.373; ῥῆσιν ἀπερέοντα to deliver a verbal message, Hdt. 1.152; in aor. Med., ἀπείπασθαι θανάτῳ ζημιοῦν τοὺς πλευσομένους Arist. Mir. 837a2.
deny, refuse, ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον, ἢ ἀπόειπ’ Il. 1.515, cf. 9.510, 675; σύμφαθι ἢ ἄπειπε Pl. R. 523a; c. acc., βοήθειαν Plu. Tim. 2.
forbid (cf. ἀπαγορεύω 1), freq. in Prose, ἀ. τινι μὴ ποιεῖν forbid one to do, tell him not to do, Hdt. 1.155, S. OC 1760, Ar. Av. 556; also without μή, Plb. 2.52.8; with inf. omitted, ἀπειπὼν εἴργει μελάθρων A. Ag. 1333, cf. S. Ant. 405; ἀ. τινί τι forbid him the use of it, Arist. Pol. 1264a21; — Pass., ἀπειρῆσθαι γάρ οἱ… μηδενὶ ἐπιδεικνύναι Hdt. 6.61; τὸ ἀπειρημένον a forbidden thing, Id. 3.52, Antipho 3.2.7; ἀπείρηται δὲ τοῦτο τῷ νόμῳ Xenarch. 7.7; ἀπειρημένον, abs., contrary to orders, Arist. Rh. 1373b10.
renounce, disown, give up, c. acc. rei, ἀ. μῆνιν Il. 19.35; and not seldom in Prose, as εἴτε… ἀπερέουσι… τὴν συμμαχίην Hdt. 7.205; ἀπειπεῖν… κηρύκων ὕπο… πατρῴαν ἑστίαν renounce it by public proclamation, E. Alc. 737; τὸν υἱὸν ὑπὸ κήρυκος ἀ. Pl. Lg. 928d; πόνους E. HF 1354; προξενίαν Th. 5.43, 6.89; ὁμιλίαν Lys. 8.6; ταῦτα μὲν οὖν ἀπείποι τις ἄν D. 21.113; ἀ. τὴν στρατηγίαν to resign it, X. An. 7.1.41; τὴν ἀρχήν Arist. Pol. 1272b5; ἐλπίδας Plb. 14.9.6; ἀ. γυναῖκα divorce her, Plu. Luc. 38; — in Pass., αἱ σπονδαὶ οὐκ ἀπείρηντο had not been renounced, remained in force, Th. 5.48; τὰς σπονδὰς μέλλειν ἀπορρηθήσεσθαι Lys. 22.14; — in Med., ἀπείπασθαι παῖδα Hdt. 1.59; συμμαχίην 4.120, 125; φιλίαν Plb. 33.10.5; ἀ. ὄψιν averruncare, Hdt. 5.56; ἀ. υἱόν, πατέρα, Arist. EN 1163b19; ἀποϜειπάθθω (Cret. for ἀπειπάσθω) let him renounce the inheritance, Leg. Gort. 11.11; ἀ. γνώμας withdraw, retract them, Plu. Caes. 8.
refuse, c. inf., Nonn. D. 4.30. intr., fail, tire, sink from exhaustion, ἐπεὶ δ’ ἀπεῖπε S. Tr. 789, cf. Ar. Pax 306, Pl. Phdr. 228b, etc. ; ἀπειρηκὸς σῶμα Antipho 5.93; γῆ ἀπειρηκυῖα Thphr. CP 3.20.3; οὐ γάρ που ἀπεροῦμέν γέ πω shall not give in yet, Pl. Tht. 200d; ἕως ἂν ἀπείπωσιν D. 54.25, cf. 27; οἱ διὰ τὸν χρόνον ἀπειρηκότες Arist. Pol. 1329a33; οὐδ’ ἀπεῖπεν… φάτις was not unfulfilled, A. Th. 840. c. dat. pers., fail or be wanting to one, οὐκ ἀ. φίλοις E. Med. 459. c. dat. rei, fail or fall short in a thing, ἀπειρηκότων δὲ χρήμασι now that they are bankrupt, D. 3.8; ἀ. σώμασι Isoc. 4.92, Lycurg. 40; but, ἀ. κακοῖς, ἄλγει, give way to, sink under them, E. Or. 91, Hec. 942; ἀ. ὑπὸ πλήθους κακῶν X. HG 6.3.15. ἀ. πρὸς τὸν φόνον to be tired of butchery, Plu. Cam. 18; ἀ. ἐν τοῖς δράμασι Antiph. 191, 14. c. pres. part., ἀ. ταλαιπωρούμεναι Ar. Lys. 778; φέροντες ἀπεροῦσιν they will be tired of paying, Th. 1.121; ἀ. λέγων give over speaking, Pl. Lg. 769e; ἀπειρήκη τὰ ὄντα σκοπῶν I had failed to…, Id. Phd. 99d, etc.

(εἶπον), Hom. ἀπέειπε(ν) Il. 7.416, 9.431, 675, Od. 16.340, ἀπειπέμεν Od. 1.91, ἀπειπόντος Il. 19.75, ἀποείπω Od. 1.373, ἀποείπῃ Il. 9.510, ἀποείποι 23.361, ἀπόειπε 1.515 u. v.l. 3.406, ἀποειπεῖν 9.309, μῆνιν ἀποειπών 19.35 ; dazu fut. ἀπερῶ, perf. ἀπείρηκα, praes. ἀπόφημι u. ἀπαγορεύω,
1) aussprechen, vollständig berichten, ἀγγελίην Il. 7.416 ; πᾶσαν ἐφημοσύνην Od. 16.340 ; μῦθον ἀπηλεγέως, gerad' mit der Sprache herausgehen, Il. 9.309, vgl. Od. 1.373 ; Il. 9.431 μάλα γὰρ κρατερῶς ἀπέειπεν ; ἀληθείην 23.361.
2) absagen, verweigern, κατάνευσον ἢ ἀπόειπε Il. 1.515 ; ἤ ῥ' ἐθέλει ἦ ἀπέειπε 9.675 ; στερεῶς 9.510 ; ξύμφαθι ἢ ἄπειπε Plat. Rep. VII.523a ; τὴν βοήθειαν Plut. Timol. 2.
3) untersagen, verbieten, μνηστήρεσσιν ἀπειπέμεν Od. 1.91 ; τί, Plat. Rep. I.337c ; ἀπείρηται τοῦτο τῷ νόμῳ Xenarch. com. Ath. VI.225d ; bes. mit μή u. inf., ἀπεῖπον αὐτῷ μὴ ποιεῖν ἔτι Diphil. Ath. VI.227 (v. 8); ἄπειπε ὅπλα μὴ ἐκτῆσθαι Her. 1.155 ; τοῖς ναυκλήροις ἀπεῖπε μὴ διάγειν Xen. An. 7.2.12 ; μηδενὸς ἅπτεσθαι Lac. 7.2 ; Dem. 23.183 u. öfter ; der bloße inf., Soph. O.C. 1757 ; Pol. 2.52.
4) sich lossagen von etwas, etwas aufgeben, μῆνιν Il. 19.75 ; μῆνιν Ἀγαμέμνονι 19.35 ; 3.406 V. l. θεῶν δ' ἀπόειπε κελεύθους : Aristarch las nach Scholl. Didym. ἀπόεικε κελεύθου, weiche vom Pfade zu den Göttern, für ἀπόειπε κελεύθους kannte Didymus gar keine Auktorität ; φίλοις Eur. Med. 456 ; υἱὸν ὑπὸ κήρυκος, sich von ihm lossagen (ἀποκηρύσσω), Plat. Legg. XI.928d ; vgl. Eur. Alc. 749 ; γυναῖκα, sich von der Frau lossagen, Plut. Luc. 38 ; προξενίαν Thuc. 5.43, 6.89 ; τὴν στρατηγίαν Xen. An. 7.1.41 ; ἀρχήν, niederlegen, Arist.; c. part., ἰόντες Plat. Lys. 219c. Her. braucht so das med. ἀπείπασθαι, z.B. υἱόν 1.59 ; ὄψιν, durch Opfer den Traum von sich entfernen, 5.56 ; ebenso Pol. φιλίαν 33.10 ; auch für leugnen, 5.50, u. verweigern, verschmähen, τὴν δωρεάν 23.9 ; τὴν διαλύτρωσιν 6.58 ; ἀπείπασθαι πᾶσαν ἐλπίδα, aufgeben, Plut. Demetr. 45 ; vgl. Her. 1.205, 6.100.
5) versagen, ermüden, Soph. Tr. 786 ; σώμασι Isocr. 4.92 ; χρήμασιν ἀπειρηκότες Dem. 3.8 ; erliegen, ἄλγει Eur. Hec. 942 ; ὑπὸ πλήθους κακῶν Xen. Hell. 6.3, 15 ; τούτῳ ἀπειπόντες, darüber in Verzweiflung, Plat. Menex. 243a ; absolut, Dem. 54.25 ; bes. c. partic., πρὶν ἂν σκοπῶν ἀπείπῃ τις Plat. Phaed. 85c ; vgl. Crat. 421e. So ὅταν ἀπειρήκωσιν ἐν τοῖς δράμασιν Antiphan. Ath. VI.222c neben ὅταν μηδὲν δύνωντ' εἰπεῖν ἔτι. Auch ἀπειπεῖν πρὸς τὸν φόνον, des Mordens müde sein, Plut. Conv. 18.

ἀπ-εῖπον, 2 aor. without present in use
[in LXX for מָאַס, אָמַר, etc. ;]
__1. to tell out.
__2. to forbid (3Ki.11:2).
__3. to renounce: 1 aor. mid. (WH, App., 164; MM, VGT, see word), 2Co.4:2.†
(AS)