ἀπ·εχθάνομαι (impf. ἀπηχθανόμην, f. ἀπεχθήσομαι, ao.2 ἀπηχθόμην, pf. ἀπήχθημαι) :
   I pass. devenir odieux, se faire haïr, OD. 2, 202 ; d’ord. à l’ao.2 être haï, être odieux : τινι, IL. 3, 454 ; 6, 140, etc. ; HDT. 1, 89, etc. ; THC. 1, 136, etc. ; XÉN. An. 2, 6, 19, etc. ; πρός τινα, EUR. Med. 290, à qqn ; avec le dat. de la chose pour laquelle on est haï, PLAT. Ap. 24 a ; avec un part. ἀπεχθάνομαι ποιῶν, AND. 30, 19, je suis haï parce que je fais, etc. ; cf. CRAT. (SUID. v° ἀναρύτειν) ;
   II Moy.
      1 haïr, poursuivre de sa haine, OD. 16, 114 ;
      2 rendre odieux : λόγοι ἀπεχθανόμενοι, XÉN. Conv. 4, 58, discours qui excitent la haine.

➳ Prés. 2 sg. poét. ἀπεχθάνεαι, OD. 2, 202 ; att. ἀπεχθάνει, AR. Pl. 910. Fut. 2 réc. 3 sg. ἀπεχθανεῖται, THÉM. 26, 322.

Étym. cf. ἀπέχθομαι.

Od. 2.202, Ar. Pl. 910, Pl. Ap. 24a, etc. ; impf. ἀπηχθανόμην Cratin. 36, X. An. 7.7.10; fut. ἀπεχθήσομαι Hdt. 1.89, E. Alc. 71, Pl. Phlb. 28d, etc. ; ἀπεχθανοῦμαι Them. Or. 26.322c; pf. ἀπήχθημαι Th. 1.75, 2.63, X. An. 7.6.34, etc. ; aor. ἀπηχθόμην Il. 24.27, etc. ; subj. ἀπέχθωμαι ib. 4.53; inf. ἀπεχθέσθαι (not ἀπέχθεσθαι), v. ἀπέχθομαι; part. ἀπεχθόμενος Pl. Min. 321a; (< ἔχθος); — Pass., to be hated, incur hatred, ἀπεχθάνεαι δ’ ἔτι μᾶλλον Od. 2.202; elswh. in Hom. always in aor., mostly c. dat. pers., to be or become hateful to one, incur his hate, ἀπήχθετο πᾶσι θεοῖσι Il. 6.140; ἶσον γάρ σφιν πᾶσιν ἀπήχθετο κηρὶ μελαίνῃ 3.454; οὔτε τί μοι πᾶς δῆμος ἀπεχθόμενος χαλεπαίνει nor does the people roused to hate against me distress me, Od. 16.114; σοὶ ἐμέθεν ἀπήχθετο φροντίσδην Sappho 41, Hdt. 1.89, 3.1, Antipho 6.11, Th. 1.136, etc. ; ἀ. πρός τινα to be hateful in his eyes, E. Med. 290; to be irritated against, πρὸς τὴν ἡγεμονίαν Plu. Galb. 18, cf. J. AJ 13.9.3; c. dat. rei, to be hated for a thing, Pl. Ap. 24a, cf. Th. 2.63 (but also in act. sense, dislike, τῇ φιλοσοφίᾳ, τῷ οἴνῳ Philostr. VA 3.22, Im. 2.17); c. part., ἀ. ποιῶν And. 4.10; θριάμβους ἀναρύτουσ’ ἀπηχθάνου Cratin. 36. causal, λόγοι ἀπεχθανόμενοι language that causes hatred, opp. οἳ πρὸς φιλίαν ἄγουσι, X. Smp. 4.58.

(ἐχθάνομαι), bei Theocr. 7.45 ἀπέχθομαι, wie Lycophr. 116 ; vom aor. ἀπηχθόμην inf. ἀπέχθεσθαι akzent., Il. 21.83 (vgl. Scholl. Aristonic.); Thuc. 1.136 ; Plat. Rep. 343e ; Eur. Med. 285 ἀπεχθέσθαι ; ἀπεχθόμενον und die anderen modi gehören zum aor.; fut. ἀπεχθήσομαι Her. 1.89 ; Isae. 1.22 ; Plat. Phil. 28d ; perf. ἀπήχθημαι Alc. II, 149e ; Thuc. 2.63;
sich verhaßtmachen ; verhaßt, verfeindet werden, absol., μνηστῆρες ἀπεχθόμενοι Od. 18.165 ; γῆρας ἀπεχθόμενον Pind. N. 10.83 ; ἀπήχθησθε Thuc. 1.76 ; Plat. u. A.; τινί, ἀπήχθετο πᾶσιν Il. 3.454 ; oft bei Att., bes. in Prosa ; πρός τινα, Eur. Med. 290 ; Plut.; – λόγοι ἀπεχθανόμενοι verfeindende Reden Xen. Symp. 4.58, im Ggstz von οἳ πρὸς φιλίαν ἄγουσι ; Od. 2.202 ἀπεχθάνεαι ἔτι μᾶλλον, du erregst nur noch größere Erbitterung ; – Xen. Hier. 8.8 οἱ ἄνθρωποι ἀπεχθάνονται ἡμᾶς, verfolgen uns mit Haß ; Od. 16.114 οὔτε τί μοι πᾶς δῆμος ἀπεχθόμενος χαλεπαίνει, das Volk ist nicht feindselig gegen mich aufgebracht, Antwort auf V. 96 ἦ σέ γε λαοὶ ἐχθαίρουσ' ἀνὰ δῆμον.