ἀπ·ελπίζω (f. -ίσω, att. -ιῶ) :
   I (ἀπό, loin de) :
      1 désespérer, perdre l’espérance : τι, POL. 1, 19, 12 ; 2, 54, 7, etc. ; τινός, POL. 1, 55, 2 ; 8, 15, 3, etc. ; περί τινος ; DS. 2, 25, désespérer de qqe ch. ;
      2 espérer qu’une chose n’arrivera pas, DL. 1, 59 ;
      3 au sens causal, enlever l’espoir : τινά, ANTH. 11, 114, à qqn ;
   II (ἀπό, en venant de) espérer en retour, acc. NT. Luc. 6, 35.

Att. fut. -ιῶ D.S. 19.50; pf. -ήλπικα : — despair of, τῆς πόλεως τὴν σωτηρίαν Hyp. Ath. 35; τὸ μέλλον Epicur. Ep. 3 p. 62U. ; πράξεις Plb. 1.19.12, etc. ; — Pass., to be given up in despair, τὰ πράγματα Id. 10.6.10; of persons, to be despaired of, οἱ ἀπηλπισμένοι LXX Is. 29.19, cf. Plb. 9.5.2; ὑπὸ τῶν ἰατρῶν D.S. 1.25, D.L. 8.69, cf. IG 14.966 (ἀφηλπ-). ἀ. τινός despair of, Plb. 1.55.2, al. ; οὐκ ἀ. τινός to be confident of, Gal. 8.365; περὶ τῆς νίκης D.S. 2.25. abs., hope that a thing will not happen, D.L. 1.59. causal, drive to despair, τινά AP 11.114 (Nicarch.).
hope to receive back, μηδὲν (v.l. μηδένα) ἀπελπίζοντες Ev. Luc. 6.35 (dub.).

1) die Hoffnung aufgeben, verzweifeln, absol., Pol. 3.63 ; τὰ πράγματα, τὴν σωτηρίαν, 1.19, 2.54 ; τῆς γῆς, τοῦ ζῆν, 1.55, 15.10 ; so auch vom Arzte, τινός, ihn aufgeben, c. inf., 16.30, wie τὸ ζῆν, am Leben verzweifeln, DS. 17.106 ; περί τινος 2.25. – Pass., aufgegeben werden, τόποι Pol. 7.15 ; ἐλπίδες 24.9.
2) Einen hoffnungslos machen, ihn zur Verzweiflung bringen, Lucill. 41 (XI.114).
3) von Einem etwas hoffen, NT, Luc. 6.35.

ἀπ-ελπίζω
[in LXX: Isa.29:19 (אֶבְיוֹן), Jdth.9:11, Est.4:17, Sir.22:21 27:21, 2Ma.9:18 * ;]
__1. to give up in despair, despair of (Polyb., Diod., LXX).
__2. to hope to receive from or in return (Field, Notes, 59; Cremer, 712; Soph., Lex., see word): with accusative (M; Pr., 65; MM, see word), Luk.6:35.†
(AS)