'ἀπ·ειλέω-ῶ (impf. ἠπείλουν, f. ἀπειλήσω, ao. ἠπείλησα, pf. ἠπείληκα) litt. repousser de l’assemblée, d’où :
      1 repousser, acculer : ἐς στεινόν, HDT. 9, 34, dans un étroit espace ; fig. ἐς ἀπορίην, HDT. 1, 24 ; 2, 141 ; ἐς ἀναγκαίην, HDT. 8, 109, acculer aux extrémités, à la nécessité ;
      2 particul. repousser avec menace, menacer, IL. 2, 665 ; 7, 225 ; OD. 21, 368 ; ATT. ; ἀπ. μῦθον, IL. 1, 388, lancer une parole de menace ; avec un pron. ou un adj. neutre : τοιαῦτ' ἀπ. ESCHL. Ag. 1422 ; τοῦτ' ἀπ. SOPH. O.C. 817 ; ἀπ. δεινά, ESCHL. Sept. 426, faire de telles menaces, ces menaces, des menaces terribles ; τινὶ ἀπ. IL. 24, 453 ; OD. 20, 272, etc. ; XÉN. Cyr. 6, 3, 27, etc. menacer qqn ; τινί τι ἀπ. HDT. 4, 81 ; PLUT. Pomp. 47 ; ou τι κατά τινος, PLUT. Cam. 39, menacer qqn de qqe ch. ; avec l’inf. fut. IL. 1, 161, etc. ; OD. 11, 313, etc. ; HDT. 6, 37 ; THC. 8, 33 ; EUR. Med. 287 ; AR. Eccl. 289 ; LYS. 98, 43 ; rar. avec l’inf. prés. IL. 9, 682 ; ou ao. XÉN. Mem. 3, 5, 4, etc. ; THCR. Idyl. 24, 16 ; avec ὅτι ou ὡς, AR. Pl. 88 ; XÉN. An. 5, 5, 22 ; avec εἰ μή : ἠπείλησεν αὐτῷ εἰ μὴ ἀπαγγέλλοι, XÉN. Cyr. 4, 5, 12, il le menaça, s’il n’annonçait pas ; il lui enjoignit avec menace d’annoncer ; au pass. avec un suj. de pers. être menacé, XÉN. Conv. 4, 31 ; avec un suj. de chose, être dit sous forme de menace, PLAT. Leg. 823 c ;
      3 parler avec jactance, IL. 8, 150 ; d’où se vanter, OD. 8, 383 ;
      4 promettre, avec l’inf. fut. IL. 23, 863, 872 ;

Moy. menacer, APP. Civ. 3, 29 ; POLYEN 7, 35 ; NT. Ap. 4, 17.

➳ Impf. ion. et épq. ἀπείλεον, IL. 13, 220 ; HDT. 3, 77, etc. ; au duel ἀπειλήτην, OD. 11, 313.

Étym. ἀπό, εἴλη.

'

ἀπ·ειλέω-ῶ, dérouler (une corde ou un tissu) HÉRON Aut. 248.

Étym. ἀπό, εἰλέω.

3 dual impf. Act. ἀπειλήτην, Ep. for ἠπειλείτην, Od. 11.313; later Ep. pres. ἀπειλείω Musae. 122, Nonn. D. 20.204: — hold out either in the way of promise or threat, and therefore; sts. in good sense, promise, οὐδ’ ἠπείλησεν ἄνακτι… ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην Il. 23.863, cf. 872; also, boast or brag, ὥς ποτ’ ἀπειλήσει 8.150; ἦ μὲν ἀπείλησας βητάρμονας εἶναι ἀρίστους Od. 8.383, cf. Jul. Or. 2.57a. commonly in bad sense, threaten, in Hom. either abs., as Il. 2.665, Od. 21.368; or (more freq.) c. dat. pers., ib. 20.272, etc. ; c. acc. cogn., αἶψα δ’ ἀναστὰς ἠπείλησεν μῦθον spake a threatening speech, Il. 1.388; ἀπειλὰς ἀ., v. ἀπειλή; δείν’ ἀπειλήσων ἔπη E. Supp. 542; freq. with neut. Pron. or Adj., ἀ. τόγε θυμῷ Il. 15.212; ταῦτα, πολλὰ ἀ., Hdt. 7.18, 1.111, Th. 8.33, etc. ; πύργοις ἀ. δεινά A. Th. 426; τοῦτ’ ἀπειλήσας ἔχεις S. OC 817. with acc. of the thing threatened, θάνατον ἀ. ὃς ἂν… Hdt. 4.81; ξίφος Plu. Pomp. 47; ζημίας ἀ. κατά τινος Id. Cam. 39; ἠπείλησαν τοὺς ἄρχοντας threatened them with the prefects, Lib. Or. 47.7. dependent clauses were added in fut. inf., γέρας… ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς Il. 1.161, cf. 15.179, Od. 11.313; σφέας… ἀπείλεε ἐκτρίψειν Hdt. 6.37; ἀ. δράσειν τι E. Med. 287; ἀ. ἀποκτενεῖν Lys. 3.28; rarely in pres. inf., ἠπ.… ἑλκέμεν Il. 9.682; after Hom. in aor. inf., X. Mem. 3.5.4, HG 5.44.7, Theoc. 24.16. ἀ. ὅτι…, ὡς…, Ar. Pl. 88, X. An. 5.55.22, etc. ; ἀ. τινί, εἰ μή… Id. Cyr. 4.5.12. Pass., ἀπειλοῦμαι, of persons, to be terrified by threats, Id. Smp. 4.31. of things, τὰ ἀπειληθέντα, = ἀπειλαί, Pl. Lg. 823c. later in Med., with aor.1 -ησάμην App. BC 3.29, Polyaen. 7.35.2; c. inf., forbid with threats, ἀπειλησώμεθα αὐτοῖς μηκέτι λαλεῖν Act. Ap. 4.17.

Elean ἀποϜηλέω, keep away, ἀπὸ τῶ βωμῶ GDI 1159, cf. 1150; ἀπὸ μαντείας 1154; — Pass., ἐς ἀπορίην ἀπειληθείς or ἀπειλημένος brought into great straits, Hdt. 1.24, 2.141; ἐς ἀναγκαίην ἀπειλημένος Id. 8.109; ἀπειληθέντες ἐς στεινόν forced into narrow compass, Id. 9.34.
unroll, roll off, Hero Aut. 5.5.

(s. εἴλω, εἰλέω), weg-, zusammendrängen, ἐς ἀπορίην u. εἰς στενὸν ἀπειληθείς, Her. 1.24, 9.35, in die Enge getrieben ; εἰς ἀναγκαίην ἀπειλημένος 8.109.

(ἠπύω ? laut reden), ἀπειλήτην = ἠπει λείτην Od. 11.313, drohen, von Hom. an überall, absol., Il. 2.665, Od. 21.368 ; Plat. Phaed. 94d ; ὧδε γὰρ ἠπείλησε Il. 8.415 ; ἠπείλησεν μῦθον 1.385 ; ἀπειλήσω τό γε θυμῷ 15.212 ; τινί, Od. 20.272 ; ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε Il. 1.181 ; Her. 3.77 ; öfter bei Plat. u. Folgdn ; ἀπειλάς τινι, Il. 13.220, 16.201 ; πύργοις δεινά Aesch. Spt. 411 ; ζημίας κατά τινος Plut., mit Strafen drohen, Cam. 2 ; θάνατον, den Tod androhen, Pomp. 62 ; τὰ ξίφη, mit den Schwertern, ib. 47 ; sonst folgt gew. inf. fut., Il. 1.161, Od. 11.313 u. Sp.; inf. praes. u. aor., Il. 9.682 ; Xen. Hell. 5.4.7 ; ὅτι, Ar. Plut. 88 ; Xen. An. 5.5.22, Cyr. 6.1.53 ; εἰ μή, 4.5.12. – Pass., durch Drohungen erschreckt werden, Xen. Symp. 4.31 ; μετὰ ζημίας Plat. Legg. VII.823c.
Med. bei Sp., z.B. NT, Polyaen. 7.35, = act.
Bei Hom. auch : prahlen, Il. 8.150, Od. 8.383 ; geloben, Il. 23.863, 872, s. Scholl. Ariston. 23.863 u. 9.682 ; vgl. Theocr. 24.16.

ἀπειλέω, -ῶ (ἀπειλή)
[in LXX: Nam.1:4 (גָּעַר), Isa.66:14 (זָעַם), Sir.19:17, al. ;]
to threaten: 1Pe.2:23; mid., Act.4:17 (see MM, VGT, see word, and cf. προσαπειλέω).†
(AS)