ἀπ·αυράω (seul. impf. ἀπηύρων au sens d’un ao.) :
      1 ôter, enlever : τι, IL. 1, 356, etc. qqe ch. ; τινά τι, IL. 6, 17, etc. ; τινί τι, IL. 17, 236 ; OD. 3, 192 ; rar. τινός τι, IL. 1, 430, etc. ; OD. 18, 273, enlever qqe ch. à qqn ;
      2 après Homère, recevoir une part de, participer à, gén. : ἀπ. κακοῦ ἀνδρός, HÉS. O. 240, au sort d’un coupable ; τι πρός τινος, EUR. Andr. 1029, recevoir qqe ch. de la main de qqn ;

Moy. (seul. 2 sg. ao. ἀπηύρω, ESCHL. Pr. 28 vulg.) recueillir le fruit de, gén. (sel. d’autres, ἀπηύρων, impf. d’un verbe éol. *ἀπούραμι [ρᾱ] d’où le part. prés. ἀπούρας v. ἀπουράω).

Étym. de ἀπό, et rad. Ϝρα.

v. ἀπούρας.

gewöhnlich angenommenes praes.; bei Hom. nur die Formen ἀπηύρων, ἀπηύρᾱς, ἀπηύρᾱ, ἀπηύρατο, ἀπούρας, ἀπουρήσουσιν ; die letzte nur Il. 22.489, v.l. ἀπουρίσσουσιν, s. Buttmann Lexil. 1.76 ff ; ἀπηύρατο nur v.l. Od. 4.646 für ἀπηύρα ; ἀπούρας, partic. aor., nicht selten ; ἀπηύρων, ἀπηύρᾱς, ἀπηύρᾱ der Form nach, wie es scheint, impft., der Bdtg nach überall aor.; ἀπηύρων 1. sing. Il. 9.131, 19.89, 23.560, 808, Od. 13.132.3. plur. Il. 1.430 ; ἀπηύρας 8.237 ; ἀπηύρα häufig ; ἀπηύρων, ἀπηύρας, ἀπηύρα, ἀπούρας nach Lehrs Beobachtung (Lachmann Betracht. über Hom. Ilias S. 7) fast nur Versende ; mitten im Verse ἀπηύρων Il. 1.430, ἀπηύρα Od. 4.646 ; – ἀπούραις part. aor. Pind. P. 4.149 ; ἀπουράμενοι Hes. Sc. 173 ; ἀπηύρω aor. med. v.l. Aesch. Prom. 28. Vgl. ἐπαυρίσκομαι, εὑρεῖν, αἱρέω, s. Buttmann Lexil. 1.76 ff Ahrens Zeitschr. für die Altertumsw. 1836 no 100.
Die Bdtg bei Hom. überall : wegnehmen ; so erklärte Aristarch z.B. Il. 6.17, 10.495, 17.125, 20.290 ἀπηύρα = ἀφείλετο, s. Scholl. Aristonic.; Konstruktion : τινά τι, z.B. Il. 6.17 ἄμφω θυμὸν ἀπηύρα, 15.462 Τεῦκρον εὖχος ἀπηύρα ; τινί τι, Il. 17.236, 21.296, 22.489, Od. 3.192, 13.132 ; τινός τι, nicht sicher, Il. 1.430 τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων ; Od. 4.646 ἤ σε βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρα νῆα ; Il. 19.89 Ἀχιλλῆος γέρας αὐτὸς ἀπηύρων ; 9.107 Βρισηΐδα Ἀχιλῆος ἔβης κλισίηθεν ἀπούρας ; Od. 18.273 τῆς τε Ζεὺς ὄλβον ἀπηύρα.
Bei den Folgenden : teilnehmen, genießen, Vorteil u. Schaden haben, τινός, von etwas, ξύμπασα πόλις κακοῦ ἀνδρὸς ἀπηύρα Hes. O. 240 ; φόνον πρὸς τέκνων Eur. Andr. 1034 ; so auch med., τοιαῦτ' ἀπηύρω τοῦ φιλανθρώπου τρόπου Aesch. Prom. 28. Homerisch sp.D., z.B. Ap.Rh. 4.916.