ἀπατάω-ῶ [ᾰπᾰ] (impf. ἠπάτων, f. ἀπατήσω, ao. ἠπάτησα, pf. ἠπάτηκα ; pass. f. ἀπατηθήσομαι, ao. ἠπατήθην, pf. ἠπάτημαι) :
      1 tromper, IL. 9, 344 ; 19, 97 ; OD. 4, 348 ; ATT. etc. ; τινά τι ἀ. THC. 5, 9, tromper qqn par qqe ruse ; abs. être trompeur, ARSTT. Rhet. 1, 15, 25 ;
      2 au pass. être trompé, d’où se tromper : τινος, SOPH. Aj. 807, sur le compte de qqn (sel. d’autres, être trompé par qqn) ; περί τι, ARSTT. Probl. 31, 25 ; Rhet. 1, 10 ; περί τινος, ARSTT. Sens. 4, 21, sur qqe ch. ; avec ὡς, PLAT. Prot. 323 a, se persuader faussement que.

➳ Ao. poét. ἀπάτησα, IL. 9, 375 ; dor. ἀπάτασα [τᾱ] SOPH. Tr. 500. Fut. moy. au sens pass. ἀπατήσομαι, PLAT. Phædr. 262 a. Fut. pass. ἀπατηθήσομαι, ARSTT. An. pr. 2, 21, 9.

Étym. ἀπάτη.

late Ion. ἀπασχολέω Luc. Syr. D. 27 (Pass.); impf. ἠπάτων E. El. 938, Ion. ἐξαπάτασκον Orac. in Ar. Pax 1070; fut. -ήσω ; aor. ἠπάτησα, Ion. ἀπ- Il. 9.344, S. Tr. 500 (lyr.); pf. ἠπάτηκα Id. Ph. 929; — Pass., fut. ἀπατηθήσομαι Arist. APr. 67a38, cf. (ἐξ-) Pl. Cra. 436b, Aeschin. 2.123; also in Med. form ἀπατήσομαι Pl. Phdr. 262a, (ἐξ-) X. An. 7.3.3; aor. ἠπατήθην Pl. Cri. 52e; pf. ἠπάτημαι Th. 5.46, etc. :
(< ἀπάτη): — cheat, deceive, Il. 19.97, Od. 17.139, etc. ; cheat one΄s hopes, Hes. Op. 462; οἷ’ ἠπάτηκας S. Ph. 929; κλέμματα… ἂ τὸν πολέμιον ἀπατήσας Th. 5.9; abs., to be deceptive or fallacious, Arist. Rh. 1376b28; — Pass., to be self-deceived, mistaken, Pi. Fr. 182, S. OT 594, Pl. Phdr. 262a, etc. ; ἔγνωκα… φωτὸς ἠπατημένη S. Aj. 807; τί γὰρ οὐκ… ἔρχεται ἀγγελίας ἀπατώμενον; comes not belied by the result? Id. El. 170; ἀ. περί τι Arist. Rh. 1368b22; περί τινος Id. Sens. 442b8; ἀ. ταύτην τὴν ἀπάτην Id. APo. 74a6; also ἀπατᾶσθαι ὡς… to be deceived into thinking that…, Pl. Prt. 323a. — The compd. ἐξαπατάω is more common, esp. in Hdt. and Att. Prose; the simple Verb is used in LXX Ge. 3.13, al., but not by Plb., and is rare in later Greek, Plu. 2.15d.

betrügen, täuschen ; Hom. Il. 9.344, 15.33, Od. 4.348, 17.139 ; δολοφροσύνῃς Il. 19.97 ; Pind. frg. 175 ; im pass. Soph. Aj. 794 ; einzeln in att. Prosa, κλέμματα ἀπατᾶν τινα Thuc. 5.9, doch seltener als das Komposit. ἐξαπατάω ; – ἀπατᾶσθαι, ὡς, sich trügerischer Weise überreden lassen, etwas zu tun, Plat. Prot. 323a ; ἀπατήσομαι passiv. Phaedr. 262a. – Sp. sich die Zeit vertreiben, wie fallere tempus.
Med., sich irren, Heliod.
Die Abltg ist zweifelhaft, vgl. Buttmann Lexil. 1.274.

ἀπατάω, -ῶ
(< ἀπάτη), [in LXX for פָּתָה, נָשָׁא hi., etc. ;]
to deceive: with accusative, Jas.1:26; with accusative of person(s), dative of thing(s), Eph.5:6; pass., 1Ti.2:14 (on its infrequency in late writers, see MM, VGT, see word; cf. ἐξαπατάω).†
(AS)